Ο Ηλίας Μπέριος εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν έκανε στον Παναθηναϊκό την καριέρα που επιθυμούσε στην sportday.gr.
Αναλυτικά:
-Ξεκινήσατε από τον Απόλλωνα Σμύρνης και μάλιστα καταφέρατε να γίνεται διεθνής ως παίκτης του.
-Ναι έτσι έγινε και είμαι ιδιαίτερα περήφανος γι αυτό. Στον Απόλλωνα έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ηλικία 15 ετών με προπονητή τον Βασίλη Κυριακού. Στα 17 μου χρόνια, ο Βασίλης Κυριακού ανέλαβε την πρώτη ομάδα και με έβαλε να παίξω σε ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Το πρώτο μου παιχνίδι στην πρώτη ομάδα, ήταν αυτό με τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα είχα καλή απόδοση και από τότε καθιερώθηκα στον Απόλλωνα.
-Με τον Απόλλωνα και με τις εμφανίσεις που κάνατε εκεί, πήγατε και στην εθνική ομάδα.
-Με είχε καλέσει ο Χρήστος Αρχοντίδης και έκανα και τρεις εμφανίσεις με την ομάδα και μετά έγινε η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό. Έμεινα στον Παναθηναϊκό δύο χρόνια γιατί είχα την ατυχία να πέσω πάνω στον Γκμοχ.
«Ο Γκμοχ κρατούσε “μίσος” για ότι του θύμιζε τον Απόλλωνα και θεωρούσε ότι δεν τον είχα στηρίξει. Μια μέρα δεν τον άντεξα την αντιμετώπιση που είχα στον Παναθηναϊκό από εκείνον και πέταξα τη φανέλα μου πάνω στον πίνακα»
-Γιατί ατυχία;
-Τον Γκμοχ τον είχα προπονητή στον Απόλλωνα. Εκείνη την περίοδο στον Απόλλωνα όμως, εγώ ήμουν φαντάρος. Ήταν άλλες εποχές τότε και εγώ σαν φαντάρος έβγαινα μόνο τα Σαββατοκύριακα για να παίξω Παράλληλα και η διατροφή μου μέσα στο στρατόπεδο δεν ήταν αυτή που έπρεπε, ενώ φυσικά είχα μείνει και πίσω στο θέμα της προπόνησης. Μετά υπήρχε και κάτι άλλο. Μάλιστα το έχει γράψει και ο ίδιος στο βιβλίο του. Ο Γκμοχ από τον Απόλλωνα έφυγε ως αποτυχημένος, γιατί δεν πήγαινε καλά η ομάδα. Τότε οι “φίρμες” της ομάδας ήμασταν εγώ και ο Δοντάς. Εγώ δεν πήγα καλά, λόγω στρατού. Ο ίδιος στο βιβλίο του λοιπόν γράφει ότι ήταν η περίοδος που πείνασε στην Ελλάδα.
-Ναι αλλά αυτό που “κολλάει” σε σχέση με την δική σας παρουσία;
-Κρατούσε “μίσος” για ότι του θύμιζε τον Απόλλωνα. Εγώ την προηγούμενη χρονιά, πριν έρθει στον Παναθηναϊκό είχα μετρήσει 32 συμμετοχές, μαζί με τον Καψή. Με το που ήρθε ο Γκμοχ… εκτός 16άδας κατευθείαν. Θεωρούσε ότι δεν τον στήριξα στον Απόλλωνα. Εγώ στον Απόλλωνα ήμουν 21 ετών. Όσο κακός χαρακτήρας κι αν είσαι, πώς να ξέρεις σε τέτοια ηλικία να “στήσεις” έναν προπονητή; Αυτά βέβαια του τα έχω πει και κατ’ ιδίαν όταν τον βρήκα τυχαία σε γήπεδο. Εδώ μάλωσε με τον καλύτερο φίλο του, τον Μανώλη Σαριδάκη που έγραφε στα “Νέα”, επειδή του είχε γράψει ένα σχόλιο: “Γιατί τόση εμπάθεια προς τον Ηλία, Γιάτσεκ”; Εκεί που αγανάκτησα όμως, ήταν όταν έπαιζα ένα ματς και έγραφαν οι εφημερίδες ότι είχα ξεχωρίσει. Την επόμενη αγωνιστική δεν ήμουν ούτε 16άδα. Τότε του έγραψε ο Μανώλης αυτό το σχόλιο και από εκείνη την ημέρα δεν του ξαναμίλησε. Τόση εμπάθεια είχε και τόσο κακός άνθρωπος ήταν. Τότε είχαμε κερδίσει εκτός έδρας 5-0 τον Πανηλειακό στο κύπελλο και παίζαμε τη ρεβάνς. Όταν ήρθε η ώρα λοιπόν και ενώ είχε πει ότι θα έβαζε την δεύτερη ομάδα για να πάρει συμμετοχές, δεν με έβαλε και έβαλε τον Γκαβασιάδη. Τότε δεν άντεξα άλλο και πέταξα τη φανέλα πάνω στον πίνακα.
-Μετά τι έγινε;
-Την επόμενη μέρα βγήκαν στα πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες και έγραφαν: “Προεδρική επέμβαση στο θέμα Μπέριου”. Έκανα συνάντηση με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και του είπα: “Επειδή δεν είναι του χαρακτήρα μου, αλλά δεν αντέχω άλλο, ή θα τον πλακώσω ή θα με αφήσεις να φύγω”. Τον ρώτησα εάν θα τον κρατήσει και την επόμενη χρονιά και μου είπε ότι θα τον κρατήσει. Τότε του ζήτησα να φύγω. Δεν ήθελε να με αφήσει, δεν είχε αυτή την πρόθεση, γιατί ναι μεν ο Γκμοχ θα ξεκίναγε τη χρονιά, αλλά πάντα δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί και μπορεί σε δύο μήνες να έφευγε. Εγώ τότε επέμεινα και τότε ο Παναθηναϊκός είχε πάρει τον Σαραβάκο από τον Πανιώνιο και έτσι πήγα εγώ.
«Τελειώνει η πρώτη προπόνηση του Γκάρι Όουεν στον Πανιώνιο και στο τέλος μας λέει… “καλά, αυτό το λέτε προπόνηση, εμείς στην Αγγλία το λέμε ζέσταμα”»
-Πάμε λοιπόν να μιλήσουμε για την εποχή του Πανιωνίου.
-Η καλύτερη της καριέρας μου. Το κλίμα ήταν φοβερό, είχαμε εκπληκτικά αποδυτήρια, γελάγαμε, κάναμε φοβερή προπόνηση με τον Αλέφαντο, αλλά και μετά με τον Μπραμς.
-Το 1986-87 πάντως, παρολίγο να φτάσετε στον τελικό.
-Άσε μη μου το θυμίζεις αυτό. Ακόμα συνεργάζομαι με τον Σαργκάνη στο προπονητικό κέντρο που έχουμε στο Γουδί και ακόμα και σήμερα του λέω: “Πήγες και έπιασες το ψαλιδάκι του Χαλκίδη στο ’90 και δεν μπορέσαμε να προκριθούμε” (γέλια). Μάλιστα με εκείνη την απόκρουση του Σαργκάνη, είχε πάθει συγκοπή στο γήπεδο ένας οπαδός. Εκείνη τη χρονιά είχαμε αποκλείσει Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και βρήκαμε τον Παναθηναϊκό στον δρόμο μας. Παρολίγο δηλαδή να αποκλείσουμε όλους τους “μεγάλους”. Το μεγάλο μυστικό πάντως ήταν ότι ευχαριστιόμασταν το ποδόσφαιρο. Και εγώ αυτό λέω τώρα στα παιδιά που προπονώ την ακαδημία του Ηνίοχου. “Πρέπει να είστε χαρούμενοι και να απολαμβάνετε το ποδόσφαιρο”.
-Με τον Αλέφαντο πως ήταν τα πράγματα;
-Με τον Αλέφαντο είχαμε περάσει καλά. Τότε πρόεδρος ήταν ο Σταματελάτος και ο Αλέφαντος ήθελε να πληρωνόμαστε κάθε Παρασκευή. Πράγματι έτσι γίνονταν. Μάλιστα πηγαίναμε και καλά. Σε όλο το πρωτάθλημα ήμασταν στην 2η-3η θέση. Τότε μάλιστα στα αποδυτήρια “πετάγαμε” τα λεφτά. Τότε ξεκινήσαμε φανταστικά στο πρωτάθλημα και μέχρι την 13η αγωνιστική δεν είχαμε ήττα. Τότε είχαμε κάνει και το ρεκόρ όπου δεν είχαμε δεχτεί γκολ και είχαμε την καλύτερη άμυνα της Ευρώπης. Χάσαμε την 13η αγωνιστική, από την καλύτερη επίθεση -τότε- της Ευρώπης που την είχε εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός. Η καλύτερη άμυνα, κόντρα στην καλύτερη επίθεση. Τότε εκείνη τη χρονιά σου θυμίζω ότι προερχόμασταν από τα μπαράζ. Αλλά κάναμε τρομερή πορεία. Μετά έφυγε ο Αλέφαντος, γιατί ο Σταματελάτος που μας πλήρωνε κάθε Παρασκευή, του ζήτησε να πάει πίσω λίγες ημέρες η μισθοδοσία. Και ο Αλέφαντος έφυγε!!! Έτσι ήρθε ο Μπραμς και κάναμε πολύ καλή πορεία. Βέβαια είχαμε Εμβολιάδη, Χαλκίδη, Γραβάνη, Μανίκα, Όουεν, Μπαρζόφ. Ο Όουεν είχε πλάκα.
-Δηλαδή;
-Ξεκινήσαμε προετοιμασία το καλοκαίρι και αυτός συνηθισμένος από την Αγγλία μου λέει στο τέλος της προπόνησης: “Αυτό το λέτε προπόνηση; Εμείς στην Αγγλία αυτό το λέμε ζέσταμα”. Του είπα να περιμένει λίγο. Τον δεύτερο μήνα, άρχισε και σερνόταν (γέλια). Είχε “πεθάνει” από τη ζέστη. Τότε του είπα κι εγώ: “Αυτό φίλε είναι ζέσταμα. Σε λίγο θα αρχίσει η προπόνηση” (γέλια).
-Από παίκτες ποιοι σας έχουν μείνει στο μυαλό;
-Πολύ φίλος μου είναι ο Τσου Λα Λιγκ. Τότε είχε έρθει στον Παναθηναϊκό ως εν ενεργεία διεθνής με την Ολλανδία, κατευθείαν από τον Άγιαξ. Πολύ μεγάλος παίκτης. Η πρώτη μου χρονιά άλλωστε με Ρότσα, Καψή, Κυράστα, Κατσιάκο, Παπαβασιλείου, Τσινό, Χαραλαμπίδη, Ντόκεν, ήταν εξαιρετική χρονιά. Μάλιστα ο Δομάζος τότε έγραφε στα “Νέα” και είχε γράψει: “Να δω πότε θα εκμεταλλευτούμε τις φαρμακερές σέντρες του Μπέριου”.
-Άλλες ιστορίες έχετε;
-Παίζουμε με τον Ηρακλή και είχε αντίπαλο τον Ορφανίδη, ο οποίος ήταν εξαιρετικό παιδί, αλλά πάνω στη φάση “βάραγε”. Λέω του Λα Λιγκ που ήταν και τότε, αλλά παραμένει και σήμερα κολλητός μου: “Φίλε πρόσεξε, γιατί ο Ορφανίδης παίζει δυνατά”. Και μου λέει: “Μ@@@@@ ποιος Ορφανίδης; Εγώ έπαιζα με τον Φογκτς (σημ. μπακ της Μπάγερν και της Εθνικής Γερμανίας) και του πέρασα την μπάλα τρεις φορές κάτω από τα πόδια”. Έκανε μια Λεωφόρο να φωνάζει: “Όλε, Όλε”. Τον πέρναγε στη φάση και τον περίμενε για να τον ξαναπεράσει.
«Δεν ήμουν χαζός να πάω πάνω στον Χατζηπαναγή. Απλά στεκόμουν μπροστά του και δεν έκανα ούτε τάκλιν, ούτε προβολή και αυτός γέλαγε»
-Εσείς δυσκολευτήκατε ποτέ με αντίπαλο; Να φανταστώ τον Χατζηπαναγή;
-Τον Βασίλη τον έπαιζα 15 χρόνια ως αντίπαλο, αλλά δεν μου έκανε ποτέ ντρίμπλα. Πιστεύω ότι ναι είναι ο μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών, αλλά δεν μου έκανε ούτε μια ντρίμπλα. Όχι όμως γιατί ήμουν καλός παίκτης. Αλλά επειδή ήμουν έξυπνος. Δεν πήγαινα να πέσω πάνω του. Απλά στεκόμουν μπροστά του. Μάλιστα έβαζε τα γέλια, γιατί του έλεγα: “Βασιλάκη, αφού ξέρεις ότι δεν πρόκειται να κάνω ούτε τάκλιν, ούτε προβολή. Δώστη την κ@@@@μπαλα μην χτυπήσουμε κι όλας”. Έβαζε τα γέλια. Στον Χατζηπαναγή έπρεπε να είσαι βλάκας για να πας να απλώσεις το πόδι να του πάρεις τη μπάλα ή να κάνεις προβολή. Αυτό ήθελε για να την τσιμπήσει και να σε εκθέσει. Λόγω Χατζηπαναγή πάντως έφυγε ο Αλέφαντος από τον Ηρακλή.
-Πώς έγινε αυτό;
-Παίζαμε τη Νέα Σμύρνη. Ο Μπραμς κάθε Παρασκευή μας πήγαινε στη θάλασσα για να αλλάζουμε παραστάσεις. Ο Αλέφαντος είχε κάνει τότε την περίφημη δήλωση: “Δεν χάνω εγώ από ομάδα που έχει ξεκινήσει τα μπάνια από τον Μάιο”. Ήρθε λοιπόν η μέρα του ματς κι εγώ παίζω στην ίδια πλευρά με τον Χατζηπαναγή. Έχω βγάλει 5-6 σέντρες. Ο Αλέφαντος φώναζε στον Χατζηπαναγή: “Μάρκαρέ τον. Κυνήγα τον”. Βέβαια ο Χατζηπαναγής δεν ήταν γι αυτό το λόγο μέσα. Όλοι ξέρουμε ποιος ήταν ο ρόλος του. Βάζουμε λοιπόν το γκολ και ο Αλέφαντος τον έκανε αλλαγή. Μάλιστα επιδεικτικά. Του σφύριξε και τον έβγαλε έξω. Μάλιστα ο Χατζηπαναγής απόρησε και τον ρώτησε: “Εγώ κυρ Νίκο;”. “ναι εσύ, νομίζεις ότι θα κωλώσω;” του απάντησε για να τον ακούσει και η εξέδρα. Αυτά ήταν τα λάθη του συγχωρεμένου του Αλέφαντου, που κατά τα άλλα ήταν σπουδαίος προπονητής. Φυσικά την επόμενη εβδομάδα έφυγε από τον Ηρακλή ο Αλέφαντος.
Widget not in any sidebars
