Kαι ένα "ευχαριστώ" στον Αναστασίου

Για τον Νίκο Καρέλη, την υπομονή και την επιμονή του, την ποδοσφαιρική βελτίωσή του και τον χαρακτήρα που έχτισε στον Παναθηναϊκό, είχαμε αναφερθεί στο… προτελευταίο κείμενο του 2015.

“Είναι ο ρυθμιστής της μεταγραφικής περιόδου του Παναθηναϊκού, καθώς μόνο εκείνος μπορεί να φέρει στο ταμείο χρήματα που θα ελαφρύνουν τις υποχρεώσεις της ομάδας του, δεδομένου ότι τα ποσά που απαιτεί ο Παναθηναϊκός για τον Μάρκους Μπεργκ (κατέχει μόνο το 52,5% των δικαιωμάτων του Σουηδού φορ) απλώς… δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή.

[ads2]

Υπήρχαν το καλοκαίρι όταν οι Πράσινοι αρνήθηκαν τουλάχιστον δύο προτάσεις”: αυτό είχε τονιστεί σε εκείνο το κείμενο και ήταν κοινός τόπος μεταξύ των δημοσιογράφων πως ο Παναθηναϊκός θα έψαχνε πολύ την πώλησή του τούτο τον χειμώνα.

Το τετράμηνο της διάκρισης
Ήταν το εφετινό πρώτο του τετράμηνο αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει. Ήταν ο πρωταγωνιστής του Παναθηναϊκού. Χωρίς τα πολλά γκολ και τις πολλές βοήθειες από τον Μάρκους Μπεργκ. Χωρίς τις πάμπολλες σούπερ ασίστ από τη μεσαία γραμμή. Με διαφορετικούς παρτενέρ. Με διαφορετικές διατάξεις. Σε διαφορετικές θέσεις. Αναδείχθηκε σε “κεφάλαιο” για την ομάδα του. Δεν ήταν πια ο “Νικολάκης”. Ηταν ο Καρέλης. Ο διεθνής. Ο πρώτος σκόρερ. Αυτός από τον οποίο ξεκινούσε η ενδεκάδα μαζί με τον Ζέκα. Όχι μόνο λόγω ικανοτήτων. Αλλά και λόγω αντοχών στη φθορά. Δεν χάνει ματς ο μπαγάσας! Καλός αθλητής. “Της προπόνησης” που λέμε. Και γερή κράση. Και συνέπεια και κατεβασμένο κεφάλι στις παρατηρήσεις των προπονητών και των παλαιότερων παικτών. Το άξιζε το βήμα παραπάνω.

Ξεχώρισε εφέτος και για έναν σημαντικότερο λόγο: κατάφερε να είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που “αντιστάθηκε” στο ασθενικό περιβάλλον της ομάδας του. Στο περιβάλλον των αποτυχιών, της ατμόσφαιρας μιζέριας μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, της πίεσης από τα media, του εκνευρισμού και της απογοήτευσης των οπαδών, της αλλαγής προπονητή. Στάθηκε στο ύψος του. Έκανε αυτό που μπορούσε σε ατομικό επίπεδο, παρότι το σύνολο δεν ζούσε σε υγιές περιβάλλον όπως τη σεζόν 2013- 2014. Αν τα είχαν καταφέρει όπως εκείνος περισσότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού η εικόνα της ομάδας θα ήταν καλύτερη και τα θετικά αποτελέσματα περισσότερα.

Ήταν αυτό το τετράμηνο στο οποίο διακρίθηκε, διότι όχι μόνο οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες και το “σπίτι” στο οποίο ζούσε “έτριζε” και γκρίνιαζε, μα και διότι είχε αφαιρεθεί προ πολλού το “προστατευτικό δίχτυ”. Της “ανοχής” από τους οπαδούς και των ΜΜΕ. Του Μπεργκ στον οποίο έπεφτε πάντα η κύρια ευθύνη και το βάρος για το γκολ. Μετά από τον Νοέμβριο και του Αναστασίου που συγκέντρωνε ως αλεξικέραυνο την οργή.

Οφείλει, όμως και ο Καρέλης και ο Παναθηναϊκός ένα “ευχαριστώ” στον πρώην προπονητή του για τον “Ηulk”. Δική του επιλογή ήταν, τον ήξερε από πιτσιρικά, όταν ο Εργοτέλης πήγαινε για θερινή προετοιμασία στην Ολλανδία. Δούλεψε πολύ μαζί του, προσπάθησε να τον “καλουπώσει” όσο μπορούσε. Να του βάλει στο ρεπερτόριο και στο μυαλό την τακτική, την τοποθέτηση, τις σωστές κινήσεις στο χώρο, την πάσα. Να κάνει και 300 σουτ μετά το τέλος της προπόνησης και εκατοντάδες κοντρόλ. Έφτασε ο Καρέλης να κάνει και τακουνάκια και “ποδιές”, να μετέχει στους επιθετικούς συνδυασμούς όχι μόνο ως ο “finisher”, αλλά και ως ο μετέχων στη συνολική προσπάθεια για γκολ.

Το μέλλον για τον Καρέλη και τον ΠΑΟ
Θα βρει χώρο στη Γκενκ και στο πρωτάθλημα Βελγίου. Δεν είναι το καλύτερο. Είναι ένα απ΄αυτά, όμως, που παρατηρούν οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί, οι Γερμανοί. Βήμα – βήμα. Δεν θα βιαστεί για το επόμενο. Δεν βιάστηκε όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό. Είχε συνειδητοποιήσει για τον ίδιο κάτι που είχε πει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος για τον εαυτό του, όταν είχε πάει στον Πανθρακικό, μετά από αποτυχημένο εξάμηνο στη Λιβαδειά: “Για να ανέβεις ξανά, πρέπει να έχεις αντιληφθεί ότι έχεις πέσει πολύ χαμηλά”.

Τα 3 εκατ. ευρώ θα βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό να πάρει άδεια το καλοκαίρι, αφού πρωτίστως περάσει από το monitoring της UEFA. Σωστή η απόφασή του club. Σε σωστή τιμή, ίσως όχι στο τέλειο timing, όχι όμως και… αργά. “Διαφήμιση” του club αυτή η πώληση και για άλλους νέους παίκτες που μπορούν να εξελιχθούν αν το αξίζουν αληθινά, μετά την πώληση του Μαυρία και του Καπίνο. Και «αντίβαρο» στη – βάσιμη ως ενός σημείου – μουρμούρα περί μη αξιοποίησης του ελληνικού στοιχείου. Επικρατεί επίσης η εντύπωση πως σίγουρα θα ψάξει μεταγραφή και επιθετικού εκτός από τον Μαμούτε, χωρίς αυτό να αποτελεί και βεβαιότητα. Ποος ξέρει, μπορεί να βρει και ικανότερο του Νικόλα. Τι δεν θα βρει, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, με τον Νίνη παροπλισμένο από τον Αντρέα Στραματσόνι;

Έναν ΒΑΣΙΚΟ Ελληνα παίκτη με ηγετικά στοιχεία και θετική ενέργεια στα αποδυτήρια. Ήταν σε καλό δρόμο ο Καρέλης για να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, χωρίς να τού το υποδείξει κάποιος. Ομαλά. Φυσιολογικά. Με την ωρίμανση, την απόδοση, τη συνέπεια και τον χαρακτήρα του. Ένα ελληνικό παράδειγμα προς μίμηση χάνει ο Παναθηναϊκός. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι ο αγαπητός Βίκτωρας Κλωναρίδης θα είναι στις βασικές επιλογές του “Στράμα”, δεν διαθέτει τα ηγετικά χαρακτηριστικά για να αναχθεί στο ελληνικό σημείο αναφοράς της ομάδας. Όχι πως είναι αυτό απαραίτητο προαπαιτούμενο για τη συγκρότηση ενός πραγματικά καλού συνόλο.

Η “χημεία” είναι το ζητούμενο. Και το μακρόπνοο σχέδιο, που θα υπηρετείται με ευλάβεια. Όταν υπήρχε, το ίδιο το ποδόσφαιρο τον δικαίωσε τον Παναθηναϊκό, πριν από δύο χρόνια. Τώρα, το πλάνο αναζητείται μεταξύ σκόρπιων δηλώσεων για “νέους και ξένους που θα εξελιχθούν”, ατελείωτο “πάρε – δώσε” και εν αναμονή των καλοκαιρινών αλλαγών σε πολλά επίπεδα.

sport24.gr