Ο Στραματσόνι πρέπει να κάνει μαγικά!

Η ομάδα -από τις μεγάλες- που κινείται μέχρι στιγμής στο πρώτο μεταγραφικό παζάρι του 2016 είναι ο Παναθηναϊκός.

Με πράξεις, με προσθήκες νέων ποδοσφαιριστών στο ρόστερ, δυναμικά και με την ελπίδα να σωθεί η χρονιά όσο καλύτερα γίνεται, με δεδομένο ότι η δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, αλλά και το Κύπελλο, είναι ορατοί και εφικτοί στόχοι.

[ads2]

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έριξε πρώτος την… πιστολιά στην κούρσα των χειμερινών μεταγραφών, ή αλλιώς -όπως είναι γνωστό στην ποδοσφαιρική πιάτσα- είναι ο πρώτος που άνοιξε τη ντουλάπα με τα ρούχα που έχουν ξεμείνει από το καλοκαίρι.

Η αρχή βέβαια με τον Ολιβιέ Μπουμάλ, μόνο βάσιμες ελπίδες μπορεί να προσδίδει για τη βελτίωση της συνολικής εικόνας τω πρασίνων, που όπως είδαμε και στον αγώνα με τον Παναιτωλικό τη Δευτέρα στην άδεια Λεωφόρο, δεν τη λες και ιδεατή, παρά τα τέσσερα γκολ που πέτυχαν οι πράσινοι. Ο Καμερουνέζος -λογικά- θα προσφέρει. Βλέπει το τέρμα με τα μάτια ενός κανονικού επιθετικού, εκτελεί γρήγορα χωρίς πολλές φανφάρες και έχει το σουτ από μακριά, έξω από την περιοχή, κάτι που λείπει μέχρι τώρα από την ομάδα του Στραματσόνι.

Ο οποίος έχει στη διάθεσή του να διαχειριστεί άλλους δύο ποδοσφαιριστές, δύο νέους παίκτες που έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που χρόνια τώρα είχαμε να δούμε. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά το γεγονός ότι τόσο ο Μέστο όσο και ο Βλαχοδήμος έρχονται από πλήρη αγωνιστική απραξία. Από το Μάιο έχει να πατήσει γήπεδο για να πάρει μέρος σε επίσημο ποδοσφαιρικό αγώνα ο Ιταλός μπακ, το ίδιο και ο Βλαχοδήμος που έμεινε το καλοκαίρι ελεύθερος και έκτοτε η τύχη του αγνοείτο. Προφανώς και ο μάνατζερ παίζει το ρόλο του για την πορεία και τις επιλογές που έχει στα χέρια του ο ποδοσφαιριστής.

Οι δύο μεταγραφές του τριφυλλιού μοιάζουν περισσότερο με το… φλουρί σε μια βασιλόπιτα για 50 άτομα. Η απραξία, η αποχή αποθαρρύνουν τον περισσότερο κόσμο και όχι άδικα μιας και κανένας δεν έχει εικόνα για τους δυο τους, εκτός από τον νεαρό τεχνικό του Παναθηναϊκού, που διάλεξε τον Μέστο για να πάρει τη θέση του Βέμερ, ο οποίος αποτελεί -με βάση το «πακέτο» του- κατά τη γνώμη μου, τη μεγαλύτερη απογοήτευση από τις θερινές μεταγραφές.

Ο «Στράμα», λοιπόν, κάτι παραπάνω θα ξέρει για να τον φέρει. Η λογική λέει πως δεν παίζει ρόλο μόνο το οικονομικό, μιας και, κακά τα ψέματα, οι εποχές είναι δύσκολες και η μετακίνηση Μπουμάλ πήρε μεγάλο κομμάτι από το διαθέσιμο μπάτζετ. Ο Μέστο είναι καθαρά επιλογή του νεαρού προπονητή και αργά ή γρήγορα θα δούμε τα αποτελέσματα στο χόρτο. Όπως φυσικά και στην περίπτωση Βλαχοδήμου, ο οποίος όχι μόνο δεν κατάφερε να ξεχωρίσει στον Ολυμπιακό του Φουστέρ, του Αμπντούν, του Φετφατζίδη, αλλά ούτε στη συνέχεια όπου κι αν πήγε. Στον Εργοτέλη τα ίδια, στον Πλατανιά, στην Αουγκσμπουργκ και εσχάτως στη Νιμ.

Πουθενά δεν σήκωσε κεφάλι και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, είναι γιατί να γίνει αυτό στον Παναθηναϊκό, αν και ο «Έλληνας Κριστιάνο» είναι μόλις 24 ετών. Ο Παναγιώτης μπορεί να μην είναι επιλογή του Στραματσόνι, σίγουρα όμως για να τρέξουν οι διαδικασίες τόσο γρήγορα, κάτι θα ξέρει, κάτι θα έχει στο μυαλό του, θα ποντάρει ίσως στην «όρεξή» τους για αποδείξεις. Κυρίως, όμως, θα πρέπει να κάνει μαγικά για να φανούν τα «ρούχα» που λέγαμε παραπάνω ότι δεν είναι σκοροφαγωμένα, ότι τα χρώματά τους δεν έχουν χάσει τη φρεσκάδα τους και ότι η «ποδοσφαιρική μόδα» δεν τα προσπέρασε. Ιταλός είναι, άλλωστε, κάτι πρέπει να δείξει ότι ξέρει από… γκαρνταρόμπα.

ΥΓ. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε μαγκιά και πείσμα στον αγώνα με τον Παναιτωλικό. Ήταν και τυχερός φυσικά. Διότι αν στη θέση των Αγρινιωτών ήταν μια πιο σοβαρή και συνεπής με το σκοράρισμα ομάδα, το 4-2 θα μπορούσε άνετα να ήταν 2-4, με τα κενά στα φτερά από τη μέση και πίσω.

sdna.gr