Αντρέα, μην ξεχάσεις την Ακαδημία

Τον τελευταίο καιρό γίνεται εκτενής λόγος για τον μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού υπό την αιγίδα πλέον του Αντρέα Στραματσόνι.

Ο Ιταλός φαίνεται πως κινείται προς την απόκτηση ξένων παικτών και το πλάνο ενίσχυσης «εκ των έσω» χάνει έδαφος αυτή τη στιγμή.

[ads2]

Μπουμάλ και Μέστο είναι δύο προσθήκες που έχουν την υπογραφή του Ιταλού τεχνικού με παίκτες σαν τον Σωτήρη Νίνη να βρίσκονται υπ” ατμόν. Προσωπικά, θεωρώ πως ο Νίνης πρέπει να μείνει στην ομάδα για να δίνει λύσεις από τον πάγκο. Επίσης θεωρώ πως η πρώτη ομάδα πρέπει να απαρτίζεται από παίκτες που προέρχονται από την Ακαδημία του Παναθηναϊκού η οποία μέχρι πρότινος αποτελούσε πρότυπο στελεχώνοντας την εθνική ομάδα.

Ποτέ δε μου άρεσε η εικόνα μιας ομάδας «μισθοφόρων», είτε μιλάμε για τα ελληνικά δεδομένα, είτε μιλάμε για ομάδες της Premier League. Στο δικό μου το «μάτι» ήταν πιο φιλικές οι ομάδες που απαρτίζονται από πιτσιρικάδες πλαισιωμένους από έμπειρους παίκτες στις θέσεις – κλειδιά. Ομάδες σαν τον Άγιαξ των 90s ή την Μπαρτσελόνα των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Δεν με ενδιαφέρει τόσο το ζήτημα της «ελληνοποίησης», μιας και βρισκόμαστε σε μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να παίζουν παίκτες που έχουν πραγματικό κίνητρο διάκρισης και αποτελούν προϊόν σταθερής και σοβαρής δουλειάς – προετοιμασίας.

Νέοι, και παίκτες με φιλότιμο
Σαφώς, για έναν οπαδό της εκάστοτε ομάδας, είναι τιμή να βλέπει πιτσιρικάδες να έρχονται από τα «σπλάχνα» του συλλόγου και να ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα, παίρνοντας ενδεχομένως μεταγραφή μετέπειτα σε άλλο club του εξωτερικού. Αν βάλουμε κάτω τα δεδομένα, τα χρόνια της κρίσης, τέτοια φαινόμενα σπανίζουν στα περίχωρα της Λεωφόρου και δεν φαίνεται πως θα έχουμε φιλοσοφία στελέχωσης από την «οικογένεια», με προπονητή τον Στραματσόνι. Βέβαια, δεν πρέπει να βιαζόμαστε, μιας και αρχή είναι ακόμα και η αρχή έχει γίνει μόνο με τον Λάμπρου.

Ωστόσο, ακόμη κι αν ποθούμε διακαώς να δούμε “αστέρια” από την Ακαδημία να ανεβαίνουν και να πρωταγωνιστούν στην πρώτη εντεκάδα, θα πρέπει να αναλογιστούμε πως για να συμβεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να μπουν οι δομές σε μια σειρά. Στο εξωτερικό οι Ακαδημίες νοούνται σαν “δεύτερη ομάδα” με όλη την έννοια και τη σημασία της ομάδας.
Βλέποντας το παράδειγμα της Ολλανδίας, παρατηρεί κανείς πως στις ομάδες των “μικρών”, προπονούν επαγγελματίες προπονητές που έχουν καθημερινή επικοινωνία με τον coach της πρώτης ομάδας, έτσι ώστε ο σύλλογος να διαπνέεται από μια κοινή φιλοσοφία.
Πέραν τούτου, στις περισσότερες “σοβαρές” Ακαδημίες της Ευρώπης, σαν αυτή του Άγιαξ ή της Φέγενορντ, υπάρχουν άτομα που έχουν γνώσεις του sport management, αναλαμβάνοντας τον πλήρη προγραμματισμό και τη στελέχωση.
Και σίγουρα, το βασικότερο ίσως, είναι το θέμα της αρτιότητας των κτιριακών υποδομών και γηπεδικών εγκαταστάσεων.
Αν ο Στραματσόνι έχει όραμα, τότε θα πρέπει αφενός να κάνει μεν τις μεταγραφές του που προέρχονται από τον διεθνή χώρο, ωστόσο θα πρέπει να πιέσει για ενδυνάμωση και αναδιαμόρφωση των Ακαδημιών, προωθώντας παίκτες στην πρώτη ομάδα στα πλαίσια της προετοιμασίας και όχι μόνο. Το σύστημα παράλληλης λειτουργίας, με ενίσχυση με “έτοιμους” και φιλόδοξους παίκτες, αλλά και με καθιέρωση μικρών στο πρώτο σχήμα, θα μπορέσει να λειτουργήσει σαν ένα win-win situation για όλους, προπονητικό επιτελείο και κερκίδα.

Συμφωνώ με τη λογική του Ιταλού ότι δεν θα γίνουν αχρείαστες μεταγραφές. Διαφωνώ με το να σπαταληθούν λεφτά για απόκτηση “ονομάτων βιτρίνας” τύπου Εσιέν και περιμένω να δαπανηθούν αυτά τα χρήματα στην αξιοποίηση των ταλέντων.
Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω πως η προώθηση ποδοσφαιριστών από την Ακαδημία μας στα πρώτα χρόνια διοίκησης Αλαφούζου, ήταν μονόδρομος λόγω οικονομικών. Οι «μικροί» ήταν πρωταθλητές το 2012 όταν ανέλαβε ο Γιάννης Αλαφούζος με τους Καπίνο, Μαυρία και Ρισβάνη να είναι έτοιμοι για την πρώτη ομάδα. Από τότε η Ακαδημία διάγει πορεία αντίστροφη. Και μιας και λένε πως τα παιδιά είναι το μέλλον, το μέλλον του συλλόγου εξαρτάται από τα παιδιά του, στα πόδια των οποίων πρέπει και πάλι να στραφούν τα φώτα.

prasinanea.gr