ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ (ΡΕ ΜΗΤΣΟ)

Καθένας με τον πόνο του, θα πείτε, αλλά υπάρχει άραγε Παναθηναϊκός που να μην σκέφτεται ότι η φετινή είναι η τελευταία χρονιά του Διαμαντίδη;

[ads]

Βλέποντας και ξαναβλέποντας το φοβερό τρίποντο από τα 8 και βάλε μέτρα για το 80-74 με την Μπαρτσελόνα, βλέποντας και ξαναβλέποντας τόσες φορές τα –ατελείωτα- καλύτερά του στο μπάσκετ με τη βοήθεια του Youtube, αντιλαμβάνεσαι γιατί ο Δημήτρης Διαμαντίδης έχει σημαδέψει το ίδιο το μπάσκετ.
Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που όταν ένας αθλητής πρόκειται να σταματήσει, όπως το ‘χει προαναγγείλει στη συνέντευξή του στην ΠΡΑΣΙΝΗ, πνίγεσαι από τη θλίψη.
«Και πως θα βλέπουμε μπάσκετ μετά από αυτόν»;
Αλήθεια, για πόσους αθλητές το είπατε σε διάρκεια μιας ζωής;
Ασφαλώς το σπορ και οι σύλλογοι, εν προκειμένω ο Παναθηναϊκός, δεν σταματούν, συνεχίζουν.
Αλλά είναι τόσο βαριά η κληρονομιά που αφήνουν ορισμένοι παίκτες-φαινόμενο που χρειάζεται να περάσει καιρός για να συνηθίσεις την απουσία τους. Οι παλιοί μπορούν -μετά βεβαιότητας- να υποστηρίξουν ότι το είδαν αυτό το έργο όταν σταμάτησε ο Νίκος Γκάλης. Ναι, ήταν τεράστιο το κενό, αλλά όταν έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.
Το κακό με αυτόν τον Διαμαντίδη, είναι πως μπαίνοντας στα 36 υπάρχουν στιγμές, υπάρχουν μεγάλοι αγώνες, όπως αυτός με τη Μπαρτσελόνα που σε φτάνουν… στο αμήν!
«Μη σταματάς ρε Μήτσο»!
Πόσες φορές το σκεφτήκατε έως τώρα;
Πόσες φορές το είπατε βλέποντας –και- τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα;
Πόσες φορές θα το πούμε μέχρι τον Μάιο ή τον Ιούνιο που θα τελειώσει η σεζόν;
Για αυτό όμως είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Για αυτό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Γκάλη.
Επηρέασε τόσο πολύ το παιχνίδι, επηρέασε τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό, επηρέασε τόσο όσους συνήθισαν το δικό του τρόπο που παίζεται το μπάσκετ. Άλλαξε τελείως τη ματιά μας για το σπορ, με τον αλτρουισμό, τη συλλογικότητα την προσπάθειά του να γίνεται καλύτερος ώστε να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες και την ομάδα του. Κι όταν χρειαστεί να την πάρει στις πλάτες του θα το κάνει, θα πάρει τα σουτ που δεν έπαιρνε σε όλο το ματς!
Ο άνθρωπος που συνέδεσε τη λέξη θέαμα με την άμυνα, κι όχι μόνο με την επίθεση όπως ξέραμε όσοι μάθαμε το μπάσκετ τη δεκαετία του ’80.
Ο παίκτης που είναι ίνδαλμα για χιλιάδες παιδιά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, με φανατικούς «φαν» σε κάθε χώρα, με φήμη που έχει φτάσει απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο τον κόσμο.
Και τα κατορθώματά του θα μνημονεύονται για δεκαετίες αργότερα. Διότι όποτε κι αν σταματήσει, θα έχει εξασφαλίσει μια θέση που ένας-δύο παίκτες ανά 30ετία μπορούν να καυχιόνται ότι κέρδισαν επάξια με την προσφορά τους σε ένα άθλημα.
Υ.Γ. Όποιος, πάντως, έχει καμιά ιδέα μπας… και τον μεταπείσουμε, ας τη ρίξει.

leoforos.gr

Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber