Έχει προπονητή και παίκτες
Ο Παναθηναϊκός συνέχισε τις καλές του εμφανίσεις (με τον αστερίσκο, βέβαια, της διάρκειας) και έφυγε από την έδρα της Καλλονής, με κέρδη, εκτός των τριών βαθμών, την απόδοση των Μπουμάλ και Μέστο.
Ο πρώτος έκανε κάποια από αυτά για τα οποία αποκτήθηκε και ο δεύτερος έδωσε την αφορμή να περιμένεις και τη δεύτερη εμφάνισή του.
[ads2]
Το σημαντικότερο, βέβαια, στην περίπτωση του Ιταλού αμυντικού είναι ότι φαίνεται πως δικαιώνεται ο Αντρέα Σταματσόνι. Ο “μιζαδόρος”, όπως έσπευσαν να τον αποκαλέσουν επειδή θέλει συμπατριώτες ποδοσφαιριστές, δείχνει να ξέρει παίκτες που έχουν τα στοιχεία από τα οποία πάσχει ο Παναθηναϊκός. Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι δείγμα πρόθεσης του τεχνικού του τριφυλλιού ως προς τη δίψα του για δουλειά και του σεβασμού που έχει για τον σύλλογο.
Περί Μέστο
Ο Ιταλός μπακ ήρθε για τη θέση του Βέμερ, ο οποίος ήρθε για τη θέση του Μπούρμπου. Άρα στην εξίσωση ο Μέσο μόνο κερδισμένος μπορεί να είναι στην αφετηρία του στο τριφύλλι. Στο ματς με την Καλλονή ήταν λογικό να έχει πάνω του τα περισσότερα βλέμματα, αφού μπαίνει σε σύγκριση με τους δύο προαναφερθέντες.
Η δεξιά πλευρά της άμυνας του Παναθηναϊκού είναι μία πονεμένη ιστορία και άπαντες ελπίζουν ότι ο Μέστο θα αποδειχθεί αυτός που θα δώσει το κάτι διαφορετικό και θα κάνει τουλάχιστον τα βασικά. Στη Μυτιλήνη δεν έδειξε κάτι εξωπραγματικό και έκανε όντως τα βασικά. Δεν έφευγε από τη θέση του χωρίς να υπάρχει κάλυψη, ενώ έδειξε ότι έχει καλή τεχνική κατάρτιση. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο για πρώτο ματς, ειδικά για έναν παίκτη που είχε μεγάλο διάστημα αποχής.
Ο αναμενόμενος Μπουμάλ
Οσον αφορά στον Μπουμάλ, είδαμε τον παίκτη που πήρε ο Παναθηναϊκός από τον Πανιώνιο και όχι ακόμη μία από τις περιπτώσεις που τέτοιοι ποδοσφαιριστές “καίγονται” μόλις πάνε σε μεγάλη ομάδα. Έκανε αυτά που βλέπαμε στον Πανιώνιο (έχοντας βέβαια περιθώρια βελτίωσης μόλις προσαρμοστεί πλήρως) και δίνει στον Παναθηναϊκό αυτό που δεν είχε και ήθελε ο Στραματσόνι: παιχνίδι από τα πλάγια.
Στραμα…στρώνει
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός βαδίζει σε καλό δρόμο. Δεν έγινε η σούπερ ομάδα, αλλά τουλάχιστον δεν πονάνε τα μάτια όσων παρακολουθούν παιχνίδια του. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά σε σχέση με τα όσα βλέπαμε επί Αναστασίου. Τότε ξέραμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, τώρα βγαίνει μέσα από το παιχνίδι του τριφυλλιού μία αισιοδοξία και μία προσμονή για να μεγαλώσει η διάρκεια της απόδοσης. Γιατί ένα δεύτερο καλό ημίχρονο δεν θα φτάνει πάντα…
ΥΓ: Και κάτι άσχετο με τα του Παναθηναϊκού: Η Ελλάδα δεν ψήφισε στη Χρυσή Μπάλα, όπως ανέδειξε πρώτο το Contra.gr. Ούτε ο αρχηγός της ούτε ο ομοσπονδιακός προπονητής. Ο Γκιρτζίκης δηλώνει άγνοια και αποφασισμένος για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, κάποιες πληροφορίες λένε ότι Τοροσίδης και Σκίμπε ψήφισαν, αλλά τα αποτελέσματα… χάθηκαν στην πορεία, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που για να καλύψουν το φιάσκο φέρνουν ως αντίλογο το γεγονός πως και η Ιταλία απείχε της διαδικασίας. Αν αυτό δεν αποτελεί τον καθρέπτη του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε μάλλον εμείς είμαστε οι κακοί και όντως ζούμε σε έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο…
contra.gr