Dum spiro spero

Οι αγωνιστικές αντιξοότητες, το γύρισμα της πλάτης από την θεά Τύχη στον Παναθηναϊκό, το διοικητικό αλαλούμ και το κλείσιμο της πόρτας από το ίδιο το παρελθόν οδηγούν σαν το ποτάμι… το νερό στο ακόλουθο λατινικό ρητό «Dum spiro spero» («Όσο ζω, ελπίζω»). Γράφει για το newspao.gr ο Νότης Καμπέρης.

Για την ημέρα που θα αποφανθεί δικαιοσύνη ζει και αναπνέει ο Παναθηναϊκός. Αγωνιστικά, διοικητικά, ηθικά. Ο μέσος φίλαθλος του «Τριφυλλιού» βιώνει πιο έντονα το κάθε παιχνίδι του ποδοσφαιρικού τμήματος, αποκαλύπτοντας την ευαίσθητη και όχι τόσο την απαιτητική πλευρά του εαυτού του. Όμως, «καίγεται» για την παρουσίαση βάσιμου πλάνου διάσωσης σε πρώτο, την ομαλή λειτουργία σε δεύτερο και την κατοχύρωση πρωταγωνιστικού ρόλου σε τρίτο και τελευταίο χρόνο από τον σύλλογο.

Βάζοντας προσωρινά μία παρένθεση στα διοικητικά του Παναθηναϊκού και στο άσημο πλέον για αυτόν παρελθόν στο συγκεκριμένο σκέλος, μία απλή αποτύπωση του αγωνιστικού κομματιού είναι η εξής. Τα ψυχικά αποθέματα των παιχτών είναι και εκείνα που συμβάλουν κατά πολύ στην βαθμολογική συντήρηση του Παναθηναϊκού. Απογοητευτική η ισοπαλία κόντρα στην ΑΕΚ, αλλά και ηρωική θα προσέθετα. Βλέπετε ο χαρακτήρας του αθηναϊκού ντέρμπι για φέτος είχε διαφορετικό χρώμα. Μισή «νίκη»… η προσέλευση του κόσμου και η καθώς πρέπει συμπεριφορά του περιμετρικά του γηπέδου. Fact!

Η πιο καυτή Λεωφόρος (συγκομιδή 14 βαθμών) στην πιο δύσκολη εποχή του Παναθηναϊκού. Αυτή η ομάδα θα έκανε πρωταθλητισμό, αλλά… πού είναι ο «τσεπάτος»;

Είναι ανεκδιήγητο ο Παναθηναϊκός, ακόμα και μετά την ισοπαλία απέναντι στην ΑΕΚ, να βρίσκεται στο -7 από την κορυφή της βαθμολογίας (ξεκινώντας από το -2) και να μην έχει τις δυνατότητες να παλέψει μέχρι το τέλος της κούρσας του πρωταθλήματος. Από μία άποψη είναι «πληγωμένος» από τις συνεχόμενες απώλειες των παιχτών του και από την άλλη… άτυχος.

• Οι Βιγιαφάνες, Κουλιμπαλί και Κουρμπέλης σημείωσαν μόλις τρεις προπονήσεις πριν το ντέρμπι, ενώ ο πρώτος εμφάνισε πρόβλημα στην προθέρμανση. Ο Μολέντο παρέδωσε αναγκαστικά την σκυτάλη στον Κουτρουμπή στο μισάωρο του παιχνιδιού. Ο Μολίνς έβγαλε με το ζόρι το παιχνίδι, έχοντας φορτωθεί 90λεπτα με το τσουβάλι. Και να ήταν μόνο αυτές οι αρνητικές συγκυρίες; Οι δύο πιο ακριβές επενδύσεις του Παναθηναϊκού, οι Λουτσιάνο και Τσάβες βρίσκονται στα «πιτ» εδώ και δύο μήνες. Ίσως, να στοίχισε σε αυτόν τον τομέα το «unfair» του Λυμπερόπουλου που βούτηξε τον Καρβουνίδη.
• Πού βασίζεται η ατυχία; Ναι μεν σκόραρε στο 94 κόντρα στην Λάρισα… όμως, ισοφαρίστηκε στο 85’ από τον Πλατανιά, δέχθηκε στο ίδιο λεπτό γκολ από τον Αστέρα Τρίπολης, γκολ του Λιβάγια με σουτ που κόντραρε στον Χουλτ στην Λεωφόρο στο 95, έβαλε αυτογκόλ με την Λαμία, ενώ είχε και δοκάρι για να «κλέψει» τη νίκη, δεν πήρε προφανέστατο πέναλτι στο ματς με την Κέρκυρα. Μέσα σε όλα και η πιο δύσκολη κλήρωση με την Μπιλμπάο στην αρχή της σεζόν, που έφερε οικονομική δυσφορία και αμέτρητες δόσεις απογοήτευσης στο πράσινο συγκρότημα. ΑΛΛΑ και η τιμωρία της αφαίρεσης 2 βαθμών στο πρωτάθλημα, λόγω της τελευταίας τροπολογίας του κανονισμού.

Ένα άλλο θέμα που πρέπει να θιχτεί είναι το τι «τσιμπάει» τον κάθε αντίπαλο προπονητή, όταν επισκέπτεται την έδρα της Λεωφόρου. Από τον Περέιρα… μέχρι τον Ίβιτς και τον Χιμένεθ. Μιλάμε για σκηνές… ροκ, όταν το παιχνίδι «ανάβει». Παίζουν άθελα τους τον ρόλο του γελωτοποιού, πράγμα που δεν τους αντιπροσωπεύει σαν επαγγελματίες. Όμως, ο κόσμος δεν «μάσησε» από την πιο πρόσφατη πρόκληση του Ισπανού τεχνικού της ΑΕΚ. Τουναντίον, τον αγνόησε και χειροκρότησε την ομάδα των πρασίνων στο φινάλε. Η μισή νίκη που προανέφερα.

Ο καλός ο καπετάνιος φαίνεται στις καταιγίδες. Μια απλή εικόνα… η εικόνα του παιχνιδιού. Ο Ουζουνίδης σε αντιδιαστολή με τα πεπραγμένα του Χιμένεθ και ο κόσμος που τήρησε το σαβουάρ βιβρ.

Ευχή για αίσιο τέλος

Στα διοικητικά μας. Άλλοι φίλαθλοι έχουν λακίσει από την κούραση, άλλοι έχουν γεράσει στην κυριολεξία πριν την ώρα τους. Μα, είναι κατάσταση αυτή; Μια μερίδα να φορτώνει την κατάντια του Παναθηναϊκού στην οικογένεια Βαρδινογιάννη, μία άλλη στην πολυμετοχικότητα και μία άλλη στην διοίκηση Αλαφούζου και τα αποτυχημένα του πρότζεκτ;

Φτάνει πια. Η κοινή γραμμή πρέπει να είναι η εξής. Τέσσερις μήνες ακατάπαυστης προσπάθειας εντός και εκτός γηπέδου για την διάσωση του πιο ιστορικού συλλόγου, ξεγράφοντας το παρελθόν (εάν και εφόσον τον έχει ξεγράψει εν τέλει και αυτό).

Το παρόν είδε στο παρελθόν μία μοναδική ουτοπική προοπτική. Κατά βάθος… πρόκειται για μια απελπιστική κίνηση, που αποκοπεί στο χάιδεμα ευαίσθητων χορδών.

Ένα φρέσκο πρόσωπο, που θα αγαπήσει τον σύλλογο, θα ασχοληθεί ενεργά με τα διοικητικά, θα φροντίσει να πιάσουν τόπο τα λεφτά των επενδύσεών του και δεν θα επιτρέψει να διαβάλλονται αυτές από οποιονδήποτε, θα ήταν το ιδανικότερο για τον Παναθηναϊκό. Επί του παρόντος, αράδα για να τονώσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο… αλλά ως πότε! Dum spiro spero…

Ακολουθήστε τον συντάκτη σε Twitter και Instagram.