Υπάρχει και το πλάνο που δίνει μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας στους παίχτες, βάζοντας μέσα τους 5 καλύτερους κάθε φορά και ποντάροντας στην ποιότητα και την προσωπικότητα τους. Δεν θέλει σκέψη για να καταλάβει κανείς ποιο από τα δύο δόγματα ακολουθεί το τριφύλλι.
Ο κόουτς Αταμάν αφήνει το κουμάντο στους παίκτες του, όπως έκανε παλιότερα ο Πίνι Γκέρσον στην Μακάμπι ή ο Γιόνας Καζλάουσκας στην απίθανη Ζαλγκίρις, Κάουνας του Τάιους Εντνι. Ο Τούρκος ποντάρει στις ισχυρές προσωπικότητες κι επεμβαίνει στο παιχνίδι τόσο-όσο.
Του αρκεί για να έχει σαρώσει τις Ευρωλίγκες της τελευταίας πενταετίας χωρίς να θεωρείται από την ελληνική πιάτσα αυθεντία. Αλλά εδώ θα μας πείτε ότι κάποτε διαβάζαμε από τους μυαλοπώληδες ότι ο Ομπράντοβιτς ήταν τυχερός και απλά καλός διαχειριστής των μεγάλων σταρ που του έδιναν τα αφεντικά του.
Σας θυμίζει κάτι το τελευταίο; Λες κι είναι εύκολο να διατηρείς καλά αποδυτήρια με πολλές ισχυρές προσωπικότητες μέσα σε αυτά.
