Ομπράντοβιτς: «Πάντα ένιωθα αγάπη στον Παναθηναϊκό αλλά είναι μοναδικό αυτό που βιώνω στην Παρτιζάν»

Δείτε τα γήπεδα σε όλη την Ευρώπη, της Ζαλγκίρις, του Παναθηναϊκού, της Εφές, έχουν όλοι εξαιρετική προσέλευση. Εδώ, κάθε παιχνίδι είναι πραγματικά σημαντικό. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι, δεν μπορείς ότι “δεν είχε σημασία που χάσαμε”. Καίγεσαι κάθε στιγμή μέχρι το τέλος.

Οι αγώνες της Παρτιζάν ξεπερνούν το αθλητικό κομμάτι. Είναι αληθινοί οπαδοί του μπάσκετ, είναι κάτι εκπληκτικό. Ένα φαινόμενο που έχει ξεπεράσει το ίδιο το παιχνίδι. Η αφοσίωσή τους είναι απίστευτη. Δεν ξέρω καν πόσες φορές να τους ευχαριστήσω, δεν μπορώ καν να εκφράσω αυτήν την ευγνωμοσύνη με λόγια.

Οτιδήποτε και να συμβεί είναι πάντα εκεί για να υποστηρίξουν. Η Παρτιζάν είναι σίγουρα νούμερο ένα σε αυτό στην Ευρώπη. Τα δεδομένα είναι τέτοια που είχαμε περισσότερους οπαδούς από όλες τις ομάδες του ΝΒΑ, αλλά δεν μπορούσαμε καν να δημοσιεύσουμε κάποια στοιχεία».

Η Ελλάδα είναι επίσης μεγάλη με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, έχει επίσης συλλόγους από τη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, συγκρίνετε αυτό με τη Σερβία, η οποία έχει πληθυσμό επτά εκατομμυρίων και ποιος ξέρει αν είμαστε καν σε αυτόν τον αριθμό λόγω όλων όσων μας συμβαίνουν… Ο Θεός να μας βοηθήσει. Ήθελα να επιστρέψω εδώ, προσαρμοζόμουν σε κάθε περιβάλλον και δεν είχα κανένα πρόβλημα πουθενά. Ήταν διαφορετικές κουλτούρες, άνθρωποι, αλλά κάτι μου έκανε κλικ και είπα στον εαυτό μου: Τώρα ή ποτέ».

Για την ταύτισή του με τις ομάδες που προπόνησε: «Η ταύτιση με μια ομάδα είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όπου κι αν δούλευα, συμπεριφέρθηκα έτσι, ειδικά όταν επρόκειτο για την Παρτιζάν. Όταν πήγα στην Μπανταλόνα μετά την Παρτιζάν, σκέφτηκα να μείνω εκεί για το υπόλοιπο της ζωής μου, και έμεινα μόνο έναν χρόνο. Μετά πήγα στη Ρεάλ γνωρίζοντας τι επρόκειτο να γίνει, έμεινα για τρία χρόνια. Στη συνέχεια ήταν η Τρεβίζο, μια από τις πιο οργανωμένες ομάδες της εποχής.

Είχα συμβόλαιο για τρία χρόνια, η τρίτη χρονιά είχα εγώ την επιλογή να μείνω ή να φύγω. Βρήκαμε μια κοινή “γλώσσα” με τον Παναθηναϊκό που πριν από μένα δεν είχε προπονητή που έμεινε για περισσότερο από δύο χρόνια. Το ήξερα, γνώριζα τους κινδύνους, αλλά άρχισα να σκέφτομαι… Θα αντέξω όσο μπορώ και κατέληξα να μείνω για 13 χρόνια. Το ίδιο σκεφτόμουν όταν πήγα στη Φενερμπαχτσέ και έμεινα για επτά χρόνια. Γι’ αυτό λέω ότι πάντα προσπαθούσα να ταυτιστώ με το σύλλογο και είμαι χαρούμενος για τις ομάδες με τις οποίες έχω συνεργαστεί.

Πάντα ένιωθα αγάπη, ειδικά στον Παναθηναϊκό και στη Φενερμπαχτσέ, αλλά αυτό που βιώνω εδώ είναι κάτι απίστευτο. Δεν έχεις πολλούς παίκτες τώρα που μένουν σε ένα κλαμπ για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι όλες ατομικές αποφάσεις. Επιλέγεις ποια είναι η προτεραιότητά σου στη ζωή».

Για το ότι είχε την ευκαιρία να προπονήσει κάποιους από τους κορυφαίους παίκτες στην Euroleague: «Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να προπονήσω τόσους παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι οι σχέσεις με τους ανθρώπους.

Είμαι σε επαφή με σχεδόν όλους. Όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλον, οι αντιδράσεις είναι πολύ συγκεκριμένες, θετικές. Έχουμε επικοινωνία. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος που έχω παραμείνει σε άριστες σχέσεις με σχεδόν όλους τους. Όλοι ξέρουν τι μπασκετμπολίστες ήταν και τι ποιότητα είχαν στο παρκέ. Για εμένα σημαίνει περισσότερο με τι είδους ανθρώπους δούλεψα».