Φυσικά υπάρχει και αντίλογος από όσους θέλουν το τέλειο και λέει πως ο σύλλογος δεν πρέπει να τα περιμένει όλα από τον Κέντρικ: είναι παγίδα αυτό και κάνει την ομάδα προβλέψιμη. Αλλά βέβαια με Μπράουν, Σλούκα να περιμένουν την σειρά τους, ο προβληματισμός σε αυτό τον τομέα δεν είναι μεγάλος.
Ο Αμερικανός μέσα σε λίγους μήνες έχει κάνει ότι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Πρωταθλητής με σπασμένα δόντια και αφόρητους πόνους! Λέι απ μπροστά σε κοτζάμ Ταβάρες στο Βερολίνο! Να σκοράρει τρία μπάζερ μπίτερ, εκ των οποίων τα δύο από το κέντρο στο ματς με την Μπάρτσα. Να βάζει 7 τρίποντα σε ένα δεκάλεπτο!
Του έμεινε να σπάσει το ρεκόρ του Ταϊρίς Ράις με τους 41 πόντους του εναντίον του ΟΣΦΠ (επί Ρικ Πιτίνο). Αυτό το πράγμα, που όταν πιάνει μπάλα, λες ότι κάτι θα γίνει και η “σπυριάρα” θα μπει στο καλάθι, έχουμε να το βιώσουμε από εποχές…Ουόλτερ Μπέρι (κρίμα που ο Παύλος δεν τον έφερε στον Παναθηναϊκό) όταν ο άτιμος με το που έπιανε τόπι στο λόου ποστ ήξερες ότι το δίποντο ήταν στον δρόμο κι ερχόταν.
Εκρηξη, ντρίμπλα, άλμα, ριμπάουντ, σκορ, ηγετικό παράστημα, είναι απίστευτο ότι αυτός ο αθλητής δεν είχε μισή πρόταση από το ΝΒΑ το καλοκαίρι. Καλύτερα για το τριφύλλι βεβαίως…
