Τις τελευταίες ώρες μετά την ήττα από τον ΟΣΦΠ όλη η κουβέντα γίνεται για την αμυντική σου αδυναμία. Ότι είσαι ανισοβαρής και χωρίς καλή απόδοση του Τζέριαν Γκαρντ δεν έχεις ικανότητα μετάλλαξης ανάλογη με τις συνθήκες του ματς σε ντέρμπι που χρειάζεται να φας σίδερα.
Όλη η συζήτηση γίνεται για την άμυνα (και μόνο) όταν στην άλλη πλευρά του γηπέδου φτάνεις τις κατοστάρες σχεδόν για πλάκα. Εδώ με το Περιστέρι τα κατάφερες με τον Καλαϊτζάκη και τον Μωραϊτη να βλέπουν το καλάθι ως βαρέλι!
Εμείς λέμε πάλι καλά που σήμερα η μοναδική κουβέντα αφορά το πόσο μπορούν να επικεντρωθούν στα αμυντικά τους καθήκοντα οι πράσινοι. Μετά από ένα χρόνο παρουσίας του Εργκίν Αταμάν στην Αθήνα είναι θαύμα ότι μιλάμε μονάχα για λεπτομέρειες όταν άλλοι κι άλλοι θέλουν χρόνια ολόκληρα για να χτίσουν κάτι έστω ανταγωνιστικό.
Ο Τούρκος μέσα σε μήνες σάρωσε τίτλους, βελτίωσε παίκτες (Καλαϊτζάκη, Αντετοκούνμπο), έσωσε καριέρες (ο Παπαπέτρου δεν έλεγε ότι τον χειμώνα σκεφτόταν να παρατήσει το σπορ;) εκτόξευσε το κασέ άλλων (Λεσόρ), αναγέννησε -χαρίζοντας νέα κίνητρα- στον Σλούκα!
Κάτι μας λέει ότι διαβάζοντας τι λέγεται δεξιά κι αριστερά ο κόουτς χαμογελά. Γιατί ξέρει καλύτερα απ΄ όλους πότε πρέπει να δώσει εντολές για φορτσάρισμα. Το ιστορικό κι οι τίτλοι του το αποδεικνύουν.
Δημήτρης Στρατής
