Ο προπονητής του Παναθηναϊκού αποχαιρετά με συγκινητικό και συγκλονιστικό τρόπο τον Τίτο Κομνηνό, μιλώντας στην ιστοσελίδα sport24.
“Δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο θλιμμένος και συντετριμμένος είμαι.Για εμένα ο Τίτος δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος φίλος, αλλά ο μεγάλος αδερφός μου. Δεν τον αποκαλούσα με το όνομα του, αλλά τον έλεγα “abi” που σημαίνει αδερφός στην τουρκική γλώσσα” μού είπε πριν από λίγη ώρα, όντας συντετριμμένος, ο προπονητής του Παναθηναϊκού.
Και συνέχισε: “Εκτός από τις σχέσεις που αναπτύξαμε από την πρώτη φορά που ανέλαβα την τεχνική ηγεσία της Εφές και μοιρασθήκαμε μαζί τη χαρά της κατάκτηση των δυο τροπαίων της EuroLeague, στάθηκε στο πλευρό μου και όταν ήλθα στην Αθήνα για να κοουτσάρω τον Παναθηναϊκό. Δεν το λέω για να το πω, αλλά ένιωθα διαρκώς εκ μέρους του μια αδερφική φροντίδα και μια πατρική επιρροή πάνω μου”.
Σκιαγραφώντας το προφίλ του Κομνηνού, ο τρις πρωταθλητής Ευρώπης τόνισε: “Ήταν ο πιο θετικός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου. Είχε τεράστια αγάπη, λατρεία και έρωτα για τα σπορ, όχι μόνο για το μπάσκετ και μπορούσες να συζητήσεις μαζί του για τα πάντα. Η κοινωνία του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχασε έναν πολύ σπουδαίο άνθρωπο και το κενό του πραγματικά δεν θα αναπληρωθεί”
Οι δυο τους συναντιόντουσαν και έκαναν παρέα πολύ συχνά στην Αθήνα, μάλιστα τηρούσαν με θρησκευτική ευλάβεια τη συνήθεια τους να γευματίζουν μαζί στο ξενοδοχείο όπου καταλύουν οι Πράσινοι και να συζητούν επί παντός του επιστητού πριν από κάθε αγώνα της EuroLeague. “Εκτός από τις φορές που παίζαμε με τον Ολυμπιακό” επισημαίνει με ένα πικρό χαμόγελο ο προπονητής του Παναθηναϊκού.
“Η πρώτη και μεγάλη αγάπη του ήταν η Εφές, αλλά ύστερα έγινε φίλος του Ολυμπιακού και όποτε παίζαμε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον έβλεπα στην πρώτη σειρά των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο. Αγαπούσε και υποστήριζε τον Ολυμπιακό, αλλά εξαιτίας μου συμπάθησε και αγάπησε και τον Παναθηναϊκό”.
Για τον επίλογο ο Αταμάν επιφύλαξε έναν πολύ συγκινητικό αποχαιρετισμό και μάλιστα σε πρώτο πρόσωπο… “Αδερφέ μου Τίτε, μια από τις συνηθισμένες λέξεις που έλεγες με την ξεχωριστή τουρκική προφορά σου ήταν “Bekle” που σημαίνει “περίμενε”. Τώρα τι μπορούμε να περιμένουμε φίλε μου; Μακάρι να αναπαυθεί η ψυχή σου στον ουρανό, αλλά εγώ νιώθω πως με άφησες μόνο μου στην Αθήνα”.
