Ε, και; Με το νέο format της Ευρωλίγκας θεωρούμε ότι είναι υπερβολικές οι ακραίες κρίσεις όσον αφορά την δυναμική του Παναθηναϊκού που φυσικά στην θαυμαστή πλατφόρμα των social αλλάζει ανά διήμερο και πάντα ανάλογα το αποτέλεσμα.
Προτιμάμε να βλέπουμε την μεγάλη εικόνα περιμένοντας την άνοιξη όπου όλα μπαίνουν στην τελική ευθεία και ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Δηλαδή, ακόμα και ήττες σερί να κάνεις, τι μπορείς στα σοβαρά να προσάψεις σε αυτή την ομάδα και σε αυτόν τον προπονητή;
Ο Εργκίν Αταμάν πέρσι πήρε προσωπικά στοιχήματα, του βγήκαν όλα πλην του Ολεκ Μπαλτσερόφσκι. Ουδείς άλλος προπονητής θα επέμενε να ξεκινήσει την περσινή σεζόν με Καλαϊτζάκη, Γκριγκόνις που είχαν στιγματιστεί λόγω της άθλιας σεζόν επί Ραντονιτς.
Ουδείς άλλος θα έπαιρνε την απόφαση να παίξει κορώνα-γράμματα το φάιναλ φορ με βασικό Παπαπέτρου που ήταν αντικείμενο ειρωνειών την εποχή του…παρκαρίσματος.
Φέρνοντας στο μυαλό μας την εικόνα αυτών των παιδιών τις προηγούμενες σεζόν, καταλαβαίνουμε πως δεν μιλάμε απλά για ένα προπονητικό επίτευγμα, αλλά για ένα μικρό θαύμα!
Το καταλαβαίνουν σχεδόν οι πάντες. Με το άσχημο ψυχολογικό υπόβαθρο που υπήρχε στο κλαμπ από το 2012, με κανέναν άλλον προπονητή ο ΠΑΟ δεν θα υπολογιζόταν ως διεκδικητής της Ευρωλίγκας.
Όμως αυτή η συνύπαρξη βλέπουμε πως στην πράξη δημιουργεί μία εκρηκτική ένωση, ικανή για θαύματα σαν αυτά που βιώσαμε προ μηνών. Οπότε ψυχραιμία και προσμονή όταν η μπάλα θα αρχίσει πραγματικά να ζυγίζει περισσότερο!
Δημήτρης Στρατής
