Σαν να μην πέρασε μια μέρα από πέρσι όπου ο Αμερικανός κάθε φορά φλέρταρε με τον τίτλο του κορυφαίου του γηπέδου κι ας μην σκόραρε πολύ, άλλωστε αυτό το είχαν αναλάβει άλλοι.
Οτιδήποτε όμως κι αν τον έβαζε να κάνει στο παρκέ ο κόουτς, ο αθλητής το έφερνε εις πέρας. Το καλοκαίρι που μας πέρασε ο Τζέρι έφτασε στην χώρα μας έχοντας στεφθεί πολυτιμότερος παίκτης του Eurocup.
Η λέξη Eurocup ήταν εκείνη που χτύπαγε άσχημα στις τάξεις των φιλάθλων. Πολλοί περίμεναν παίκτες από το πάνω ράφι, ωστόσο την ίδια στιγμή είχε ανακοινωθεί αθλητής από τη δεύτερη τη τάξη ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.
Η καχυποψία για τον Γκραντ κυριαρχούσε. Άπαντες περίμεναν την έναρξη της σεζόν για να δουν τι ψάρια πιάνει κι αν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις της χρονιάς.
Τέσσερις μήνες αργότερα οι φίλοι του Παναθηναϊκού έπιναν νερό στο όνομα του Αμερικανού αναγνωρίζοντας την προσφορά του. Συχνά-πυκνά χρησιμοποιούμε το κλισέ «ο παίκτης για όλες τις δουλειές». Στην κυριολεξία κάνει τα πάντα στο παρκέ! Αν αναλογιστεί κανείς ότι έχει δίπλα του παίκτες που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους όπως είναι οι Σλούκας και Ναν, έχει ακόμα πιο κομβικό ρόλο στην ομάδα.
