Ενόχλησε απίστευτα η περσινή πορεία και φαίνεται από την αντιμετώπιση του κλαμπ από τους (εδώ γελάνε) αντικειμενικούς.
Την ώρα που στο λιμάνι ανησυχούν για τα πατριωτικά αισθήματα των κατοίκων της πρωτεύουσας, οι Παναθηναϊκοί σκέφτονται πόσο απλό άθλημα είναι τελικά το μπάσκετ: δεν είναι αστροφυσική, απαιτεί να ακολουθείς μια συγκεκριμένη σειρά για να φτιάξεις κάτι ανταγωνιστικό που θα ευχαριστεί τον κόσμο και θα είναι σε θέση να κερδίζει τίτλους.
Πρώτα φτιάχνεις μια ομάδα (δηλαδή καταλήγεις σε συγκεκριμένους παίκτες, συγκεκριμένους ηγέτες, συγκεκριμένους βασικούς, συγκεκριμένους αναπληρωματικούς), μετά δίνεις στο σύνολο ταυτότητα, (δηλαδή συγκεκριμένο παιχνίδι με στρατηγική και προτεραιότητες). Μετά αν οι παίκτες έχουν την πρέπουσα απόδοση, παίρνεις αποτελέσματα.
Στον Παναθηναϊκό πέρσι το καλοκαίρι νομίζαμε ότι είχαμε να κάνουμε με …Κέντρο νεοσυλλέκτων που εν τέλει εξελίχθηκε σε ανίκητη σπαρτιατική φάλαγγα! Αθλητές έφευγαν κι έρχονταν, πολυκοσμία! Σημασία αρχικά είχε να γεμίσει το ρόστερ ποιότητα. Το πώς έπαιζε το κλαμπ στην αρχή δεν ενδιέφερε τόσο, το παν ήταν να αναπτυχθεί χημεία μεταξύ προπονητή/αθλητών. Κατόπιν να πρόκυπτε μέθοδος και μπούσουλας νικών.
Στην Ελλάδα πιστεύουμε πως υπάρχει ένας μαγικός τρόπος που μπορείς να κερδίζεις χωρίς να δημιουργείς. Καμιά φορά μπορεί να τύχει κι αυτό αλλά είναι σπάνιο, το είδαμε στο Βερολίνο και στο ελληνικό πρωτάθλημα όπου ομάδα μηνών διέλυσε σύνολα που ήταν μαζί χρόνια. Ο κανόνας είναι ότι για να κερδίσεις πρέπει να παίζεις κάτι που γνωρίζεις άριστα, αυτό εξελίσσεται όσο οι παίκτες μεταξύ τους γνωρίζονται καλύτερα.
Πέρσι ο Παναθηναϊκός συντάραξε την ήπειρο με την ορμή του, φέτος θέλει να κάνει το ίδιο με τους αυτοματισμούς του που θα είναι προϊόν καλύτερης χημείας αφού οι 12 από τους 15 παίκτες του δυναμικού του είναι από πέρσι στο Μαρούσι.
Δημήτρης Στρατής
