Μας αρέσει η άνεση που οι πρωταθλητές φλερτάρουν κάθε φορά με τους 90-100 πόντους όσο ακόμα μοντάρονται κι ο κόουτς μοιράζει χρόνο, βλέποντας τους.
Στεκόμαστε στην άνεση των πρασίνων να εκτελέσουν από παντού είτε είναι μέσα οι βασικοί, είτε οι αναπληρωματικοί αν κι εδώ που τα λέμε οι δεύτεροι θα μπορούσαν εύκολα να διεκδικούν την Ευρωλίγκα.
Βλέπουμε μια άκρως περιφερειακή ομάδα στην επίθεση να παίζει πολύ με τους ψηλούς κάτι που κάνει την αντιμετώπισή της δύσκολη. Η ικανότητα του Σλούκα και του Μπράουν να εισάγουν μπάλα στο βαμμένο στον σωστό χρόνο και με τον κατάλληλο τρόπο παράγει ευκαιρίες για inside σκορ οι οποίες χωρίς αυτούς δύσκολα θα υπήρχαν.
Πότε ο Γάλλος και πότε ο Τούρκος παίρνουν μπάλα και την αφήνουν στο καλάθι. Αυτό έχει διάφορους τρόπους μετάφρασης και ως πρόβλημα αντιμετώπισης από τον αντίπαλο, αυτό είναι το ζητούνενο για τον Αταμάν.
Να φτιάξει σύνολο που δεν θα βασίζεται σε ένα rotation 7-8 παικτών όπως πέρσι, αλλά θα ανοίγει την γκάμα των επιλογών του στους 11-12 αθλητές. Τι φέρνει αυτό;
Καλύτερες ανάσες, περισσότερη φρεσκάδα, εντονότερα τρεξίματα: Επιπλέον η παρουσία playmaker οι οποίοι κάνουν τους συμπαίκτες καλύτερους πιο παραγωγικούς μετατρέπουν το σύνολο να είναι πιο ισορροπημένο, απλώνοντας το σκορ κατά μήκος του ρόστερ, σε περισσότερα πρόσωπα.
