Ο Σέρβος δε περνάει καλά στις ΗΠΑ, γνωρίζει ότι εδώ θα είναι βασιλιάς, ότι ο πρώην προπονητής του τον θέλει, ότι ο πρωταθλητής μπορεί να τον πληρώσει καλά και μαζί με άλλους πρωτοκλασάτους γκαρντ να δημιουργήσουν αίσθηση! “Κλειδί” στην υπόθεσή του παραμένει ο Εργκίν Αταμάν.
Χωρίς να σκέφτεται χρόνους συμμετοχής/ηγετικούς ρόλους και χωρίς να φοβάται ότι όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, ο Τούρκος αρέσκεται να φτιάχνει ομάδες με παίκτες που ματώνουν το καλάθι και σαν σκόρερ και σαν δημιουργοί από την περιφέρεια.
Το 2018, όταν ο Μίσιτς και ο Λάρκιν υπέγραψαν για την Εφές υπήρχε ήδη εκεί ο Σίμον και ήταν τότε 31 χρονών: άλλος προπονητής δεν θα ήθελε να περιορίσει το ρόλο του. Ο Αταμάν όχι μόνο έφερε τους άλλους δυο, αλλά το ίδιο καλοκαίρι πήρε και τον Μπουμπουά πιστεύοντας πως όλοι οι καλοί χωράνε.
Η τουρκική ομάδα έπαιξε μπασκετάρα, αν δεν υπήρχε ο Κόβιντ μπορεί να ισοφάριζε το ρεκόρ της Γιουγκοπλάστικα με τρία τρόπαια σερί στην Ευρώπη, το θέμα είναι ότι στα χέρια του η εξέλιξη και του Μίσιτς και του Λάρκιν υπήρξε αλματώδης: ο παίκτης στον οποίο ο Γιασκεβίτσιους περνούσε χαλινάρι στην Ζαλγκίρις βάζοντας τον να κυνηγάει τον καλύτερο αντίπαλο περιφερειακό, εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο καυτά…πιστόλια της Ευρωλίγκας γιατί ο Αταμάν τον ενθάρρυνε να κάνει αυτό που κάθε μεγάλος παίκτης πρέπει να κάνει, δηλαδή να σκοράρει. Οι ομάδες του Αταμάν χρόνια τώρα παραδίδουν μαθήματα επιθετικού μπάσκετ – χαίρεσαι να βλέπεις τους γκαρντ της να συνθέτουν ραψωδίες για πολυβόλα.
