Μέσα σε λίγους μήνες ο κάπτεν κατάλαβε πόσο δίκιο είχαν όσοι τον ενημέρωναν ότι στα πολλά και στα άξια ανάλυσης χαρακτηριστικά του Επτάστερου υπάρχει κι η τεράστια αγάπη του κόσμου του για τους αθλητές της ομάδας.
Στον πλανήτη ΠΑΟ αυτοί που ξεχωρίζουν απολαμβάνουν μια αναγνώριση που δύσκολα συναντάς αλλού.
Στην ιστορία και στη μυθολογία του κλαμπ οι παράγοντες ήταν πάντα μια υποσημείωση: χρήσιμοι, απαραίτητοι, αγαπημένοι (κάποιοι), σημαντικοί, αλλά λίγο πιο κάτω από προπονητές και παίκτες.
Κάτι ανάλογο μόνο ο Αρης μπορεί να καυχηθεί, ο Άρης του Γκάλη και του Γιαννάκη, του Κούη και του Φοιρού!
Κανείς π.χ δεν θυμάται ποια ήταν η διοίκηση του όταν απέκλεισε την Περούτζια ή όταν διεκδίκησε στο Βόλο το πρωτάθλημα σε μπαράζ από τον Ολυμπιακό του Νταϊφά. Ή τον Λάκη Μιχαηλίδη που χρυσοπλήρωνε την ομάδα του Ιωαννίδη τον καιρό των απανωτών θριάμβων της.
Ο Παναθηναϊκός θα ακούσεις πάντα να αναφέρεται ως η ομάδα του Ομπράντοβιτς, του Μποντίρογκα, του Ντομινίκ, του Σαραβάκου, του Βαζέχα, από φέτος του Σλούκα και του Ναν. Γιατί; Επειδή στον δικό του πλανήτη λατρεύουν τους παίκτες που αξίζουν αγάπη!
Δημήτρης Στρατής