Απορούσαμε πως τόσα χρόνια συνεργασίας με τον Κώστα Σλούκα δεν τον έκαναν να εκτιμήσει έναν αθλητή που μοιάζει με αληθινή…βασίλισσα του σκάκι, κάποιον που μπορεί να κινείται παντού και να κάνει τα πάντα. Κακό δικό του!
Πολλοί λένε ότι ο Κώστας ήθελε από τον Ολυμπιακό να «μπει στα παπούτσια» του Βασίλη Σπανούλη, επιθυμούσε (περισσότερη) αναγνώριση στον Πειραιά.
Το επιβεβαίωσε αυτό η πικρία στον αποχαιρετισμό του πέρσι, με εκείνη την ατάκα πως «από την εξέλιξη των γεγονότων, νιώθω ότι δεν έχω καταφέρει να εμπνεύσω τον ίδιο σεβασμό προς όλους…».
Θεωρούσε ο αθλητής ότι άξιζε να παίζει περισσότερο, επιθυμούσε να έχει τη μπάλα στα χέρια του για τις μεγάλες αποφάσεις και όπως ο Σπανούλης δεν ήθελε να είναι στη σκιά του Διαμαντίδη, πίστευε ότι δεν είχε την αποδοχή που άρμοζε στην παρουσία του.
Θα μπορούσε να πάει στο εξωτερικό όπου του είχαν στρώσει …χαλιά ευρώ και τον περίμεναν. Η εύκολη – για την ακρίβεια ευκολότερη – επιλογή θα ήταν να εκμεταλλευτεί τη ζήτηση του εκτός συνόρων και να αποφύγει την ελληνική τοξική ατμόσφαιρα.
Ήθελε όμως πάση θυσία να μείνει εδώ για να έχει απέναντί του τον Μπαρτζώκα, γιατί είναι εγωιστής και μεγάλος winner που δεν ανέχεται να του τσαλακώνεις την περσόνα του.
