Έχει όμως προσωπικότητα, του αρέσουν οι σταρ, δεν είναι δογματικός, αφήνει στους τοπ παίκτες ελευθερίες κι έχει τον δικό του, μοναδικό τρόπο να διαχειριστεί οριακές καταστάσεις, αγωνιστικά και μη.
Ο Τούρκος είναι ένας σόουμαν των παιρκέ, φέρνει πολύ σε Πίνι Γκέρσον που αποτελούσε την χαρά του Τύπου.
Ο Ισραηλινός (όπως και ο Εργκίν) δεν ήταν από τους κορυφαίους στην προετοιμασία ενός αγώνα, σπάνια τον απασχολούσε η κατασκοπεία του αντιπάλου, νοιαζόταν πιο πολύ για τους δικούς του αθλητές και δεν τον απασχολούσε το βάθος των λεπτομερειών τεχνικά.
Μοιάζουν με τον Αταμάν στο ότι είχε καλά αντανακλαστικά στο coaching, δεν φοβόταν να ρισκάρει και φυσικά άφηνε την μπαγκέτα στους σταρ του.
Φέτος η βασική ιδέα θα είναι να δοθεί η μπάλα στα χέρια των Σλούκα-Μπράουν οι οποίοι θα είναι οι main ball handlers και decision-makers των πρασίνων.
Όταν κάποιος εκ των δύο βρίσκεται στο παρκέ (σκεφτείτε να είναι και οι δύο), η επίθεση των πρασίνων κάθε άλλο στατική θα είναι , ούτε υπάρχει περίπτωση να υπάρξει δημιουργικό έλλειμμα.
Ο Παναθηναϊκός έχει ήδη έτοιμους και τους άλλους πόλους σκοραρίσματος (Λεσόρ, Γκραντ, Ναν), διευκολύνοντας τον προπονητή του στο να κοουτσάρει.
