Ο Οντέτ Κάτας π.χ δεν περίμενε τον Παπαπέτρου να κάνει τέτοια διαφορά στο παιχνίδια με την Μακάμπι.
Ο Σάρας δυσκολεύτηκε να καταλάβει πόση ενέργεια έφερε στο τριφύλλι η είσοδος του Αντετοκούνμπο στον ημιτελικό του Βερολίνου.
Ο Τσους Ματέο έπαθε πονοκέφαλο με την συνεισφορά του Καλαϊτζάκη και του Βιλντόζα που έπαιξε αμυνάρες πάνω στον Φακούντο Καμπάτσο στον τελικό με τη Ρεάλ.
Ο Τούρκος πειραματίστηκε (αν και δεν το συνηθίζει), με στόχο στα ντέρμπι να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να σκοράρει με ευκολία από ρολάρισμα στις PnR-δράσεις.
Με τα παραπάνω παιδιά σε καλή κατάσταση είχε μέγεθος, μήκος, αθλητικότητα και μερικούς εξαιρετικούς αμυντικούς τους οποίους κατάφερε να βάλει στην ίδια σελίδα. Η επίθεση των πράσινων έτσι κι αλλιώς ήταν στο Νο1 της διοργάνωσης.
Η πιο πληθωρική κι αποτελεσματική ανάμεσα στον ανταγωνισμό όντας ικανή να χτυπήσει με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους, όμως χωρίς σκληράδα προστατεύοντας το καλάθι σου, μεγάλα τουρνουά δεν κερδίζεις.
Από την στιγμή που είδαμε τον κόουτς να μπαίνει μέσα στο μυαλό του Λούκα Βιλντόζα π.χ (ο οποίος ήταν φευγάτος από την ομάδα και το ήξερε από τον Φλεβάρη) καταλαβαίνουμε πολλά για τα επικοινωνιακά του χαρίσματα και περιμένουμε περισσότερα την επόμενη σεζόν όπου οι επιλογές αθλητών θα είναι όλες δικές του, το αναφέρουμε επειδή ο συμπαθής Αργεντινός ήρθε Αθήνα μετά από απόφαση του ιδιοκτήτη.
