Μπορεί να μην τα είχε καταφέρει στην Εφές στην τελευταία του σεζόν (για Ευρωλίγκα μιλάμε) όμως αυτό δεν τον έκανε λιγότερο ελκυστικό στόχο για υποψήφια νέα αφεντικά.
Στην Τουρκία τον χαρακτήριζαν σαν διοικητή φάλαγγας – την δουλειά του προπονητή την έκαναν καλά κι οι συνεργάτες του.
Ο κόουτς έχει πέραση γιατί με τίτλους σε όποια χώρα κι αν έχει εργαστεί, με back to back κατάκτηση Ευρωλίγκας από την Εφές δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έβλεπε στο πρόσωπό του μια σίγουρη λύση.
Αυτό που είδε κι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ο οποίος έσπευσε να τον κλείσει. Ήταν το πρόβλημα των πρασίνων η έλλειψη ενός καλού προπονητή;
Επιτρέψτε μας να αμφιβάλουμε: στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή ήρθαν καλοί θεωρητικοί της δουλειάς, ο Ιβάνοβιτς, ο Τσάβι, κοτζάμ θρυλικός Ρικ Πιτίνο μας έκανε την τιμή.
Εκείνο που χάθηκε ήταν η υπομονή και η διοικητική ικανότητα στο ξόδεμα των χρημάτων – ευθύνη είχαν κι οι προπονητές, όχι όμως αποκλειστική.
Επιπλέον κανείς από τους παραπάνω κόουτς δεν ταίριαζε ως περσόνα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Ο Αταμάν είναι μεγάλος winner, καυγατζής όπου κι όποτε πρέπει, master στα mind games, αρρωσταίνει με την ήττα, διαθέτει πολλά κοινά με τον μεγαλομέτοχο, που στο πρόσωπο του Τούρκου (ελπίζουμε να) βρήκε τον άνθρωπό του!
