Ο διεθνής άσος μπορεί να μην ενδύθηκε ποτέ με τον μανδύα του σταρ αλλά ήταν πάντα πολύτιμος στις ομάδες του και κυρίως από πιτσιρικάς βιαζόταν να μεγαλώσει, δείχνοντας ότι είχε άποψη/προσωπικότητα από τα 19 του όταν και υπέγραψε στον Ολυμπιακό (το 2013).
Θυμόμαστε τον μικρό να υπογράφει πενταετές συμβόλαιο που του απέφερε αποδοχές δυο εκατομμυρίων δολαρίων.
Είχε ζητήσει από τους Αγγελόπουλους να μπει ειδική ρήτρα που θα του έδινε το δικαίωμα να συνεχίσει σε ομάδα ΝΒΑ.
Συχνά πυκνά διαβάζαμε στον Τύπο τις αντιρρήσεις για τον ρόλο του, ότι δεν ήθελε να παίζει «τεσσάρι», ότι δυσανασχετούσε όταν ο Ολυμπιακός αγόραζε ξένους στο «τρία» κι όλα αυτά χωρίς να έχει ΚΑΜΙΑ μεγάλη διάκριση, μονάχα με το θάρρος της γνώμης του και με μια εντυπωσιακή άγνοια κινδύνου.
Στον Παναθηναϊκό πρόλαβε να ζήσει καλές στιγμές αλλά και την εποχή εσόδων-εξόδων που τον έφθειρε απίστευτα, αφού ο κόσμος ξεσπούσε στους Έλληνες την πίκρα του για το παράτημα της ομάδας στη τύχη της.
Ο Ιωάννης έφτασε να παίζει ακόμα και πλέι μέικερ, ουδείς του το αναγνώρισε, πήγε στον Ομπράντοβιτς για να ανανεώσει τον αέρα του, αλλά το περιβάλλον στο Βελιγράδι δεν τον σήκωσε, επέστρεψε αλλά τραυματίστηκε.
Τόσα χρόνια με απογοητεύσεις δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν. Παρόλα αυτά τα παιδί βρήκε την δύναμη να αποδείξει πόσο πολύτιμος είναι, κερδίζοντας τα λεπτά του Μάριους Γκριγκόνις στα παιχνίδια με Μακάμπι, Φενέρ, Ρεάλ.
