Σαν τον Σλούκα, τον Ναν, τον Γκραντ, τον Γκριγκόνις, τον Χούαντσο. Πάρτε τον Ναν παράδειγμα: τον βλέπεις στο γήπεδο να ξεχωρίζει, είναι ένας τύπος που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι δουλειά έχει στην Ευρώπη!
Μετά από πολύ καιρό ο κόσμος βλέπει ένα καλαθοσφαιριστή διαφορετικού επιπέδου και κατανοεί ότι επίπεδο αλλάζεις πραγματικά μόνο με τέτοιους παίκτες.
Δεν είναι φυσικά απλό να τους βρεις, δεν είναι εύκολο να τους πείσεις να ‘ρθουν στην Ελλάδα, ίσως δεν μπορείς εύκολα να σηκώσεις και το κόστος τους: η υπογραφή τους είναι ακριβή.
Αλλά δεν χωρά αμφιβολία ότι με δυο ακόμα τέτοιους το καλοκαίρι θα είσαι πολύ κοντά στην επόμενη Ευρωλίγκα, ενώ τώρα, παρά την συγκέντρωση, την σοβαρότητα αλλά και το σταριλίκι πολλών του ρόστερ, στα υπόλοιπα ματς της σεζόν απαιτούνται υπερβάσεις.
Ίσως γιατί στα γραφεία της διοργάνωσης εξακολουθούν να σε βλέπουν εχθρικά και δεν το έχουν σε τίποτα να σου βάλουν εμπόδια μέσω διαιτησίας για να μην πάρεις το τρόπαιο.
