Ρομπόλης: «Κάποιες εμμονές του Αταμάν αποδεικνύονται αδιέξοδες»

Ο γνωστός δημοσιογράφος Χρήστος Ρομπόλης μεταξύ άλλων μίλησε για την διαχείριση του ρόστερ του Παναθηναϊκού από τον Έργκιν Αταμάν και ανέλυσε το γεγονός ότι ο Τούρκος τεχνικός δεν εμπιστεύεται εξίσου όλο το ρόστερ του.

Αταμάν: «Δύσκολο κίνητρο μετά τη Μαδρίτη» - Οι ατάκες μετά τη νίκη

Αναλυτικά μεταξύ άλλων έγραψε στο sportfm:

«Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ο Παναθηναϊκός έχει κάνει άλματα σε σχέση με τα «πέτρινα» χρόνια που προηγήθηκαν φέτος και αυτό πιστώνεται ΚΑΙ στον Εργκίν Αταμάν, γιατί ποτέ τα πολλά εκατομμύρια ενός μπάτζετ από μόνα τους δεν αρκούν για να μετατραπεί ένα μεγάλο άθροισμα ταλέντου σε ομάδα.

Ωστόσο κάποιες εμμονές του Τούρκου προπονητή αποδεικνύονται αδιέξοδες, ειδικά φτάνοντας στο πιο κομβικό κομμάτι της σεζόν.

Το κλειστό ροτέισον που εφάρμοζε σε όλη του την καριέρα, ακόμη και στο πιο ακριβό και πιο γεμάτο ρόστερ της κυρίαρχης για μια τριετία στην Ευρώπη Εφές, αποδεικνύεται μη βιώσιμο για τον Παναθηναϊκό.

Σε μια διοργάνωση που απαιτεί ένταση και συγκέντρωση στο 100%, οι «πράσινοι» έχουν τέσσερις παίκτες στους πρώτους 22 σε όλη την Ευρωλίγκα σε μέσο όρο συμμετοχής (Γκραντ, Λεσόρ, Μήτογλου, Γκριγκόνις, ενώ ο Σλούκας είναι 33ος και ο Ναν 36ος), την ώρα που για να συναντήσουμε τον πρώτο ερυθρόλευκο στη λίστα πρέπει να φτάσουμε στο 25 (Γουόκαπ).

Είναι προφανές πως ο Αταμάν δεν εμπιστεύεται εξίσου όλο το ρόστερ του και πορεύεται, δίχως υπερβολή, βασιζόμενος κυρίως σε έξι παίκτες.

«Δεν πήραμε τίποτα από τον πάγκο πέρα από τον Σλούκα», δήλωσε μετά την ήττα στο ΣΕΦ αλλά ξέχασε να αναφέρει πως από τα 200 λεπτά του ροτέισον πέρα από τους βασικούς και τον Σλούκα, οι υπόλοιποι μόλις τρεις που χρησιμοποιήθηκαν πάτησαν παρκέ για συνολικά 27:53.

Με το συμπάθιο, αλλά αυτή η διαχείριση δεν βγάζει πουθενά και-με βάση τον πρότερο βίο του Αταμάν-το ροτέισον μπορεί μόνο να κλείσει ακόμη περισσότερο στη συνέχεια.

Το παράδοξο είναι πως Αταμάν ενώ εμπράκτως δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται το βάθος του ροτέισον του, δεν έκανε τίποτα για να διορθώσει τα πράγματα.

Ο Καλαϊτζάκης επέστρεψε στην άκρη του πάγκου μετά από 2-3 καλές εβδομάδες όπου έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα, η υπομονή του με συγκεκριμένους παίκτες όπως ο Χουάντσο είναι πάντα πολύ βραχύβια, ενώ παρότι στον προπονητή δόθηκε η δυνατότητα και το μπάτζετ να αποκτήσει σέντερ (ανάμεσα σε αυτούς και τον Ράιτ που του πήρε τα δύο τελευταία ματς), εκείνος αρνήθηκε.

Και μην πει κανείς ότι έλειπαν Αντετοκούνμπο και Βιλντόσα γιατί είδαμε πόσο (δεν) έπαιξε στον τελικό ο πρώτος και πώς ο δεύτερος φάνηκε μόνο όταν έλειπε ο Σλούκας με τραυματισμό.

Κάπως έτσι φτάσαμε ο Ολυμπιακός να υπερέχει σαφώς κοντά στο καλάθι με πέντε (χωρίς να υπολογίζεται ο Μιλουτίνοφ) ψηλούς πρώτης γραμμής, την ώρα που ο Παναθηναϊκός τη βγάζει με… δύο, «πλύνε-βάλε».

Αλλά και σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός είχε ανέτοιμους τους Γουόκαπ και Γκος, να βγάζει πολύ περισσότερη φρεσκάδα στα γκαρντ, κάτι που αποτυπώθηκε στην εντυπωσιακή διαφορά 7-18 στα λάθη.»

 

Exit mobile version