Μόνο εύκολο δεν είναι να κάνεις τον κόσμο να σε δει με συμπάθεια, έχοντας προηγουμένως ανακαλύψει σε σένα όλες της ρίζες των δεινών.
Το έμπειρο μάτι του Εργκίν Αταμάν το καλοκαίρι “έκοψε” τον παίκτη, είδε συνδυασμό ταχύτητας, μήκους, θέλησης που ζητούσε κι αποφάσισε να πορευτεί μαζί του.
Πέντε μήνες μετά ο Καλαϊτζάκης απολαμβάνει την αναγνώριση της εξέδρας μα κυρίως την παραδοχή των ανθρώπων που τον ζουν καθημερινά στις προπονήσεις.
Το αξίζει απόλυτα. Βλέπαμε ξανά το παιχνίδι με την Φενέρ. Ο τρόπος που κυνηγάει τον αντίπαλο μακριά από τα σκριν είναι σχεδόν άρτιος.
Σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός και Pick and Roll ξέρει να πιέζει στην μπάλα, τα καλά πλάγια βήματά του κι ο χρόνος αντίδρασής όταν μαρκάρει γρήγορους περιφερειακούς δεν τον εκθέτουν, ενώ δεν μένει πίσω από τα σκριν.
Εξελίξιμος, ταπεινός, σεμνός, δουλεύει πολύ κι αυτό φαίνεται ενώ (αν κι αυτά δεν μετρούν τόσο στον επαγγελματικό αθλητισμό) είναι και …αρρωστάκι με την ομάδα την οποία μας πληροφόρησε προ ημερών ότι παρακολουθούσε οικογενειακώς τον καιρό των μεγάλων θριάμβων.
