Ο Λουίτζι Λαμόνικα χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ήταν μια τεράστια και πολυσυζητημένη μορφή της διαιτησίας με τον ίδιο, πια, στα 58 του χρόνια να έχει αρχίσει μια νέα ζωή αφήνοντας τα γήπεδα πίσω.
Θυμίζουμε ότι πριν δύο χρόνια κι έχοντας πιάσει το ηλικιακό όριο ανακοίνωσε την απόσυρσή του από διαιτητές μ’ έναν μεγάλο κύκλο να κλείνει.
Ο Ιταλός πρώην διαιτητής μίλησε στην εκπομπή του Κάιλ Χάινς «A Quarter with Kyle Hines» για την καριέρα του, τα δύσκολα παιχνίδια, την Αθήνα αλλά και τις πιο σκληρές έδρες που έχει διαιτητεύσει ποτέ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
«Σηκωνόμουν νωρίς το πρωί πριν από κάθε αγώνα που είχα να σφυρίξω και πήγαινα για τζόκινγκ. Λάτρευα αυτή τη συνήθεια. Είχα ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα να ταξιδεύω πολύ και να γυρίσω όλη την Ευρώπη και να βλέπω άλλες χώρες. Ήταν πολύ όμορφο να σηκώνομαι πριν τα παιχνίδια και να τρέχω γύρω από μέρη της Μαδρίτης ή της Βαρκελώνης. Λιγότερο το ευχαριστιόμουν στην Μόσχα εξαιτίας του κρύου που είχε. Μου άρεσε πολύ επίσης να τρέχω γύρω από την Ακρόπολη στην Αθήνα όταν είχα παιχνίδι εκεί. Σε αυτά τα 20 λεπτά που έτρεχα προσπαθούσα να ηρεμήσω για να επικεντρωθώ μετά στον αγώνα που είχα να διαιτητεύσω».
Για τις πιο δύσκολες έδρες που έχει σφυρίξει ποτέ: «Μία απ’ τις καλύτερες έδρες ήταν στο Τελ Αβίβ, η Χάλα Πιονίρ, όπως και στο Κάουνας. Αλλά η ατμόσφαιρα στην Χάλα Πιονίρ ήταν κάτι το απίθανο… Η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ επίσης. Όταν ήταν γεμάτο το γήπεδο για εμένα και τους συνεργάτες μου ήταν δύσκολο να διαιτητεύσουμε».
Για το ποιος παίκτης από την Ευρωλίγκα θα ήθελε να είναι: «Θα ήθελα να είμαι σαν τον Κάιλ Χάινς, επειδή κέρδισες τέσσερις Ευρωλίγκες».
