Ο Παναθηναϊκός έχει δύο ομάδες, μια για Ελλάδα, μια για Ευρώπη κι ακόμα δεν υπάρχει συνοχή, ώστε να τρέξει και να πάρει μεγάλες διαφορές, σφυροκοπώντας τον αντίπαλο.
Είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ζήσεις για μήνες ακόμα, αφού δε υπάρχεις άλλος τρόπος για να ετοιμαστούν Μαντζούκας, Μπαλτσερόφσκι, Αντετοκούνμπο, Μωραϊτης, Καλαϊτζάκης, όλοι οι παγκίτες σου, τέλοσπάντων, τους οποίους ο κόουτς έθεσε προ των ευθυνών τους ζητώντας περισσότερα πράγματα στα παιχνίδια της Ελλάδας.
Ο Εξάστερος σε αυτά τα παιχνίδια είναι που πρέπει πάση θυσία να τρέξει. Η ομάδα «βγάζει μάτι» ότι «λύνεται» στο ανοιχτό γήπεδο, σκοράρει πιο εύκολα (ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκεται η τριάδα Σλούκα-Γκραντ-Ναν, παίκτες-θεριστές στην transition offense) βρίσκοντας έτσι ρυθμό.
Σε αυτό το στυλ παιχνιδιού καλός είναι κι ο Λούκα Βιλντόζα, αλλά είναι τρομερή η συχνότητα λαθών που πέφτει ο Αργεντινός, με τον Αταμάν την Κυριακή να γίνεται εκτός εαυτού από την γκάφα του νοτιοαμερικάνου στη ντρίμπλα, 14” πριν τη λήξη ,τραβώντας τον επιδεικτικά στον πάγκο.
Δημήτρης Στρατής
