Παναθηναϊκός: Μηδέν ανησυχία με τον νέο Εξάστερο

Χωρίς την απαιτούμενη συνοχή, δίχως αγωνιστική ταυτότητα, αλλά τουλάχιστον διαθέτει προπονητική παρέμβαση.

Πριν μερικά χρόνια και για τρεις σεζόν βλέπαμε μία παρέα ταλαντούχων παικτών που ενεργούσαν όπως τους φώτιζε ο καλός Θεός του μπάσκετ.

Ειδικά πέρσι ξεχάσαμε κι όσα ξέραμε βλέποντας το σύστημα “μπάλα στον Μπέηκον κι οι υπόλοιποι πιάνουμε τις γωνίες”.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς ήθελε άλλα πράγματα, στην πορεία προέκυψαν άλλα και κάπου τα παράτησε.

Ικανός προπονητής, με τίτλους μπόλικους αλλά από τα Χριστούγεννα έμοιαζε με ξένο σώμα, αφού δεν ήταν σε θέση να συνεννοηθεί στοιχειωδώς με τα Αμερικανάκια που τον περιστοίχιζαν.

Ο Εργκίν Αταμάν είναι άλλη περίπτωση και το καλό με τον Παναθηναϊκό είναι πως μπορεί να βρει λύσεις και από τους εφεδρικούς του.

Ο Μαντζούκας, ο Καλαϊτζάκης, αλλά και ο Γκραντ διαγωνίζονται για τον τίτλο της μεγαλύτερης αποκάλυψης, δίχως τα Ελληνόπουλα να είναι πλέον στοιχεία είτε συμπληρωματικά είτε διακοσμητικά.

Θεωρούμε ότι ο Τούρκος κόουτς αργά ή γρήγορα και με την ένταξη των τραυματιών θα την βρει την άκρη.