Πλέον, ζει σωστά. Κάνει το καλύτερο δυνατό για το παρόν, προετοιμάζοντας το μέλλον του. Όσο κι αν οι απέναντι έχουν βρει άκρες στην διαιτησία (είδατε τι έγινε στο Ολυμπιακός-ΑΕΚ) κάτι που θα το θυμηθούμε πολλές φορές μέσα στην χρονιά (να το θυμηθείτε), ο Εξάστερος ξέφυγε από την εποχή του ομιχλιασμένου τοπίου και…βρυχάται!
Σίγουρα οι πρώτες παρουσίες του δεν σκορπούν ενθουσιασμό, ο οργανισμός καλείται να διαχειριστεί συναισθήματα από προβληματικά ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Όταν όμως ένας οργανισμός πράττει σωστά, είναι βέβαιο πως σε βάθος χρόνου θα έρθουν περισσότερα καλά ίσως κι από αυτά που έχει υπολογίσει.
Ο σύλλογος για καιρό έπαιζε με μηδενική σταθερότητα. Τώρα, αποδίδει καλύτερα αλλά μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα στο παρκέ.
Γιατί; Κυρίως επειδή υπάρχει προπονητικό τιμ που προσπαθεί να περάσει συγκεκριμένες αρχές στη φιλοσοφία, θέλει να δουλέψει πιο στοχευμένα στο αμυντικό κομμάτι και πάνω από όλα να καθοδηγήσει τους παίκτες σε ότι αφορά την προσέγγιση που οφείλουν να έχουν στους αγώνες.
Την προσέγγιση του εμείς πάνω από το εγώ, της ατομικής θυσίας στο βωμό της ομαδικής ευημερίας.
