Θα παίξει άραγε και στη διαβολοβδομάδα το… νέο λαβράκι του Αταμάν;

Υπάρχει άλλος παίκτης να μπορεί να ακολουθήσει τον Τζέριαν Γκραντ στην πίεση που βάζει στον αντίπαλο;

Ο Σλούκας δεν ασχολείται με αυτά, ο Γκάι είναι κοντός, ο Βιλντόζα είναι τόσο ντεφορμέ που μετά δυσκολίας -νομίζεις ότι- στέκεται όρθιος στο παρκέ. Ο μικρός ξεψάρωσε τώρα που βλέπει τον προπονητή του να τον γουστάρει.

Τα εύσημα που έλαβε από τον Εργκίν Αταμάν το Σάββατο αποτελούν παράσημο στο πέτο του. Το έχουμε γράψει και θα επιμείνουμε σε αυτό. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να επενδύσει στα ελληνικά του νιάτα, έχει τις προϋποθέσεις και ΟΦΕΙΛΕΙ να το κάνει. Δεν είναι ρίσκο.

Είναι μονόδρομος που μάλιστα θα μπορούσε να είχε ακολουθηθεί την προηγούμενη τριετία όταν δεν είχες στόχους κι όφειλες να βγάλεις μπροστά τα Καλαϊτζάκια, τον Μαντζούκα, τον Χουγκάζ, τον Αβδάλα ασχολούμενος ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το μέλλον σου.

Βλέποντας ποιος μπορεί να αντέξει το βάρος της φανέλας πετώντας τον στο παρκέ στα δύσκολα κι όχι προς το τέλος των αναμετρήσεων όπου το δείγμα δεν είναι ποτέ σαφές. Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά…