Αυτή τη φορά ο Εργκίν Αταμάν παρουσίασε στο παρκέ ένα “πεινασμένο λύκο” που κατέβηκε στην αρένα λες κι ήταν χρόνια ατάιστος όντας σε απομόνωση στο βουνό.
Σε καμία περίπτωση δεν είδαμε το… εστέτ σύνολο που με το Μαρούσι έπαιξε με ψηλά τη μύτη στο +23 κι έκανε τον κόουτς να βρεθεί στα πρόθυρα εγκεφαλικού με του που ο αντίπαλος μείωσε εύκολα την διαφορά στο 4ο δεκάλεπτο.
Τους έβλεπες τους πράσινους να “ματώνουν” με τη Μπάγερν στα μπλοκ άουτ και να “κοπανάνε” αμυντικά και καταλάβαινες ότι η οδηγία πριν το τζάμπολ ήταν “απόψε θα κληθούμε να επιβιώσουμε μέσα από την άμυνα μας”.
Κατά βάθος μας αρέσει αυτή η προοπτική. Η εξ αρχής προσήλωση στο αμυντικό δόγμα ως μονόδρομος για να βγει η ομάδα στον αφρό μπορεί να φέρει ευεργετικά αποτελέσματα εάν οι αθλητές καταφέρουν να παρουσιάσουν ένα σπουδαίο αποτέλεσμα.
Ρεαλιστικά δε θα είναι εύκολο αφού οι περισσότεροι θέλουν μπάλα στα χέρια για να δημιουργήσουν/σκοράρουν.
Το καλό είναι πως χθες έδειξαν ότι ΜΠΟΡΟΥΝ να προκαλέσουν ασφυξία στον αντίπαλο.
