Ο κάθε Αντετοκούνμπο, Γκραντ, Γκάι μπορεί να δείχνει ελπιδοφόρος όμως στην Αθήνα οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και η πίεση αφόρητη.
Ωστόσο κανείς τους δεν υποχρεούται να πρωταγωνιστήσει όπως συνέβη τα περασμένα χρόνια με τους διάφορους Πονίτκα, Οκάρο, Μέικον, Λι που είχαν μάθει αλλιώς στην καριέρα τους και στα μέρη μας μπερδεύτηκαν με αποτέλεσμα να αδικηθούν κιόλας από Τύπο, οπαδούς σε Παναθηναϊκούς που δεν έδινε την ευχέρεια στους νέους να ενταχθούν και να πρωταγωνιστήσουν σιγά-σιγά!
Φέτος με Ερνανγκόμεθ, Βιλντόζα, Σλούκα, Παπαπέτρου, Μήτογλου, δηλαδή παίκτες πρώτης γραμμής δίπλα τους, οι πιο άπειροι αθλητές θα έχουν τον χρόνο να μάθουν το ρόλο τους, να προσαρμοστούν και να εξελιχθούν χωρίς να χρειαστεί να πέσουν άμεσα στα βαθιά.
Μια ομάδα δεν μπορεί να έχει 10 πρωτοκλασάτους παίκτες γιατί στο τέλος ο προπονητής δεν θα ξέρει που να πρωτοδώσει την μπάλα. Χρειάζονται κι εκείνοι που θα συμπληρώνουν το έμψυχο δυναμικό, καλοί στο να δίνουν λίγα και καλά πράγματα.
Δημήτρης Στρατής
