Απειροελάχιστες συνεργασίες, στατικό μπάσκετ, κακό spacing, μηδαμινό off ball παιχνίδι, τραγική άμυνα στο low post, τα χαρακτηριστικά του Παναθηναϊκού το τελευταίο διάστημα.
Σαν ο Ντέγιαν Ράντονιτς να μιλάει διαφορετική γλώσσα από τους παίκτες του, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Βλέπουμε π.χ απέναντι τους λιμανίσιους να φέρουν την σφραγίδα του κόουτς τους, ενώ ο Εξάστερος δεν είναι σε καμία περίπτωση ομάδα του Ράντονιτς.
Την εικόνα του τριφυλλιού να μπαίνει μονίνως…κοιμισμένο στα πρώτα λεπτά κάθε αγώνα και μετά να κυνηγά χίμαιρες δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές με το ειδικό βάρος που απαιτείται για να την αντέξουν και να την αλλάξουν. Χρόνος ωστόσο υπάρχει για να αλλάξουν πράγματα.
Τώρα που ο Παναθηναϊκός είναι πια πλήρης χωρίς απουσίες και χωρίς ανάγκη να κάνει βόλτες στο μεταγραφικό παζάρι θα πρέπει να αποφασίσει τι μπάσκετ θέλει να παίξει. Έστω και Φλεβάρη μήνα. Η Ευρωλίγκα είναι χαμένη υπόθεση και φέτος, αλλά διεκδικείς τους εγχώριους τίτλους.
Δημήτρης Στρατής