Σύντομα θα ξέρουμε αν ο Στέφαν Γιόβιτς μπορέσει να «μπει στα παπούτσια» του Νικ Καλάθη.
Ακόμα και στο 50% των δυνατοτήτων του να είναι ο Σέρβος θα είμαστε ευχαριστημένοι φέτος αν κι ενθυμούμενοι τι είχαμε και τι χάσαμε στη θέση 1 (πάλι) μας πιάνει μελαγχολία.
Ως το 2020 η κουβέντα που άνοιγε κάθε φορά που ο Καλάθης διένυε μια περίοδο ντεφορμαρίσματος: «Προτιμάς να ξοδεύεις 2,3εκατ. για τον Καλάθη ή για δύο παίκτες που θα κόστιζαν από 1,1 εκατομμύριο;».
Η απάντηση για εμάς ήταν απλή: Καλάθης για δύο λόγους: Πρώτον, δεν υπάρχει πλέι μέικερ στην Ευρώπη που μπορεί να κάνει όσα ο Νικ.
Δεύτερον, δεν έχει λογική μια ομάδα που είχε «δεμένο το γάιδαρό της» στην πιο κομβική θέση του παρκέ να χάσει αυτό που διέθετε και να μπει στη διαδικασία να ρισκάρει.
Που να φανταζόμασταν ότι θα περνούσαν ΔΥΟ χρόνια για να έρθει στην Αθήνα ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ (έστω και προβληματικός) πόιντ γκαρντ.
Δημήτρης Στρατής