Οι δύο «ανύπαρκτοι» και οι Μήτογλου – Κασελάκης

Από τη Μπαρτσελόνα έλειψε πολύ ο Μίροτιτς, θεωρητικά ο Γιώργος Παπαγιάννης θα μπορούσε να κάνει…παπάδες όμως για νιοστή φορά η εικόνα του πλησίασε τα όρια της απογοήτευσης.

Ο Παναθηναϊκός έμεινε σχεδόν όρθιος μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα και δεν είχε να παρουσιάσει τίποτε, πέρα από ένα υποτυπώδες προπονητικό πλάνο, λίγο καλύτερα να έπαιζε ο Γιώργος σήμερα η Μπαρτσελόνα θα ήταν στα σχοινιά και το τριφύλλι θα απολάμβανε διθυραμβικές κριτικές, παίρνοντας ψυχολογία για τα ακόμα δυσκολότερα που έπονται.

Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει το υλικό για να υποστηρίξει επαρκώς αυτό που σχεδίασε και ζητά ο Γιώργος Βόβορας, δηλαδή πίεση παντού, άμυνα στα όρια του φάουλ και έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας.

Για ένα ακόμα παιχνίδι ψάχναμε να βρούμε στο γήπεδο τον Παπαγιάννη και τον Ουάιτ. Τι θα συμβεί όταν στη θέση της Μπάρτσα βρεθεί μία ομάδα με 100% υγιείς τους ποιοτικούς ψηλούς της και με γκαρντ ικανά να περάσουν συστηματικά τη μπάλα στο «βαμμένο»; Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενισχύσεις στη μπροστινή του γραμμή και θα τις χρειαστεί σύντομα, αν σχεδιάζει να τιμήσει φέτος το όνομά του.

Το χαμόγελο προέκυψε είναι η αλήθεια από την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν όλοι στη Βαρκελώνη, μα ήταν μαγκωμένο. Ο Ουάιτ πέρασε απαρατήρητος στα λεπτά της συμμετοχής του, αφού τα καθήκοντα του παραμένουν ακαθόριστα και νεφελώδη.

Ουσιαστικά, είναι ακόμη αόρατος και διακρίνεται μονάχα για το…κίτρινο χρώμα του δέρματός του. Αν ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε απέναντι στη Μπαρτσελόνα το οφείλει κυρίως στον άξονα Κασελάκη-Μήτογλου που υπερέβαλλαν εαυτούς, ειδικά ο Λεωνίδας.

Δημήτρης Στρατής