Ο Μήτογλου είχε στείλει το «μήνυμα»

Τα έβαλε τα τριποντάκια του (3) ο Ντίνος Μήτογλου στο φιλικό με τον ΠΑΟΚ, όντας πρώτος σκόρερ του ΠΑΟ, μαζί με τον Μάρκους Φόστερ (στους 19 σταμάτησαν αμφότεροι).

Από το ξεκίνημά του πολλοί είναι εκείνοι που τον παρομοιάζουν με τον Κώστα Τσαρτσαρή που είχε στο ρεπερτόριό του το παιχνίδι “μέσα-έξω”. Από τις ακαδημίες του Θόδωρου Ροδόπουλου φάνηκε -υποστηρίζουν αυτοί που τον ξέρουν καλά-πως το επιπλέον χάρισμα του νεαρού φόργουορντ ήταν το πολύ καλό (για ψηλό) περιφερειακό σουτ.

Ένα γνώρισμα που του ακολούθησε και στα επόμενα βήματά του, τόσο στον Άρη, όσο και στο Wake Forest, το κολλέγιο από το οποίο έχουν περάσει θρύλοι σαν τον Τιμ Ντάνκαν και τον Κρις Πολ. Μέχρι την έλευσή του στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, πολλοί επέμεναν ότι αυτό το παλικάρι, που στο μεταξύ είχε γίνει 2.10, έπρεπε να “κατέβει” στο “3” ή τουλάχιστον να διεκδικεί περισσότερο χρόνο ως small παρά ως power forward, ωστόσο η σωματοδομή του ήταν τέτοια που ανάγκαζε τους προπονητές να τον κρατούν κοντά στην ρακέτα. Δηλαδή τις ίδιες εικασίες που κάναμε στο παρελθόν για τον “Ισλανδό” έναν από τους πληρέστερους Έλληνες ψηλούς που αντίκρυσαν τα μάτια μας.

Το προσόν του Ντίνου είναι πως έχει προικιστεί με την δυνατότητα να τα κάνει όλα ή σχεδόν όλα. Ό,τι του λείπει σε αλτικότητα το βγάζει σε πείσμα, δύναμη και πονηριά, επιχειρώντας να παίξει άμυνα από μπροστά και να απαγορεύσει το πέρασμα της μπάλας στο low post, βγάζοντας άμυνες πάνω σε παιδιά πιο ογκώδη από αυτόν όπως συνέβη κατά καιρούς με τον Μιλουτίνοφ ή τον Σεραφέν. Όπως και με τον Γιώργο Παπαγιάννη έτσι και γι αυτόν οι προσδοκίες είναι μεγάλες.

Ο Μήτογλου έχει το κορμί, το μυαλό και την εργατικότητα που απαιτείται για να αντεπεξέλθει ΚΑΙ στις απαιτήσεις του “5” και στις δύο πλευρές του παρκέ. Εάν ένα τέτοιο στοίχημα “βγει”, σίγουρα δεν θα υπάρξουν χαμένοι.

Δημήτρης Στρατής