Ράτζα: «Μεγαλύτερη κατάκτηση η κουβέντα του Αλβέρτη»

Ο Ντίνο Ράτζα παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης μιλώντας, μεταξύ άλλων για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη.

Αναλυτικά:

“Έχω βρίσει άπειρες φορές συμπαίκτες που στην προπόνηση έδιναν το 90 και όχι το 100%. Ο Στόικο (Βράνκοβιτς) είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους και έχουμε περάσει υπέροχες στιγμές μαζί. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Πριν τρεις εβδομάδες, για τα γενέθλιά μου, πόσταρα μία φωτογραφία στο Instagram φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού. Το απόλυτο χάος. Εκατοντάδες Έλληνες, φίλαθλοι και δημοσιογράφοι μου έστειλαν μήνυμα. Έδωσα ένα σορό συνεντεύξεις, και μία από αυτές ήταν live. Επρόκειτο να διαρκέσει 45 λεπτά και στο τέλος θα απαντούσα σε ερωτήσεις φιλάθλων για περισσότερες από δυόμισι ώρες. Μία από αυτές ήταν για το τι είμαι πιο περήφανος στην καριέρα μου. Έχω κερδίσει πολλούς τίτλους στην καριέρα μου, φυσικά είμαι περήφανος γι’ αυτό, αλλά για μένα το πιο σημαντικό ήταν μία δήλωση του Φραγκίσκου Αλβέρτη, ενός θρύλου του ελληνικού μπάσκετ, με τον οποίο ήμουν συμπαίκτης στον Παναθηναϊκό. Ειδωθήκαμε μετά από δέκα χρόνια και μου αποκάλυψε πως είχαν αηδιάσει όταν πρωτοπήγα στην ομάδα. Ήμουν τρελός, πετούσα μπουκάλια, κλωτσούσα μπάλες, όταν κάτι δεν μου άρεσε. Γι’ αυτούς δεν ήταν φυσιολογικό. Σε αυτή την κουβέντα, μου αποκάλυψε ότι αυτή μου η συμπεριφορά άλλαξε τη συμπεριφορά των Ελλήνων φιλάθλων, και από τότε άρχισαν να είναι πιο επιθετικοί απέναντι στα κλαμπ και στην Εθνική ομάδα“.

Για τον Ηλία Ζούρο, κατά τη θητεία του στον Ολυμπιακό:

“Είχα πρόβλημα με τον Ηλία Ζούρα, τον προπονητή του Ολυμπιακού, γιατί ήταν νέος εκείνη την εποχή, έναν χρόνο μεγαλύτερος από εμένα και δεν είχε ιδέα από μπάσκετ. Γι’ αυτό και ακολουθήσαμε διαφορετικούς δρόμους χωρίς να έχουμε καλές σχέσεις. Δεν ενεπλάκην στη δουλειά του αλλά προσπάθησα να τον βοηθήσω. Δεν μπλέχτηκα στις τακτικές, αλλά συνήθιζα να βάζω τις φωνές στους συμπαίκτες μου όταν κάτι πήγαινε στραβά, μπορούσα να διαλύσω τα πάντα γύρω μου. Δεν το είχε ξαναδεί εκείνος αυτό. Μετά από 13 χρόνια συναντηθήκαμε στη Θεσσαλονίκη, για τον Νίκο Γκάλη. Όταν με είδε, έτρεξε προς το μέρος μου, με αγκάλιασε και μου είπε: “Είσαι μακράν ο καλύτερος παίκτης που έχω προπονήσει ποτέ. Καμία σύγκριση. Δεν το ήξερα τότε, αλλά το ξέρω τώρα σίγουρα”. Αυτή η δήλωση ήταν η καλύτερη ανταμοιβή για τα όσα κατάφερα στην καριέρα μου. Όλοι ξέρουν τους τίτλους μου, αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Με τη συμπεριφορά μου άλλαξα την προσέγγιση των παικτών που αργότερα έγιναν παίκτες κορυφαίου επιπέδου και αυτό είναι κάτι σπουδαίο. Βλέποντας τον Τζόρνταν βλέπω τον εαυτό μου. Σίγουρα ήταν πολύ καλύτερος παίκτης από μένα, αλλά ποιος ξέρει τι θα γινόταν εάν μπορούσα να πάω τότε στο ΝΒΑ όπως τώρα ο Ντόντσιτς. Τότε κανένας από την Ευρώπη δεν μπορούσε να πάει στο ΝΒΑ όπως σήμερα. Ήταν ελάχιστοι οι Ευρωπαίοι και τους φέρονταν με τον χειρότερο τρόπο. Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μας αποδείξουν ότι το ΝΒΑ δεν χωράει τους Ευρωπαίους. Ο τελευταίος χορός έδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως φέρονταν στον Τόνι (Κούκοτς), πόσο σκληροί ήταν μαζί του. Όμως έβαλε 20 πόντους στον τελικό”.

Για ένα περιστατικό που είχε με τον Πάτρικ Φέμερλινγκ στον Ολυμπιακό:

“Δεν έδειρα κανέναν, αλλά μερικές φορές ξέφευγαν τα πράγματα. Θυμάμαι παίζαμε κόντρα στο Μαρούσι όταν παραλίγο να σκοτώσω στο ξύλο τον Φέμερλινγκ. Ήμουν στον πάγκο και σε μία επίθεση ο διαιτητής δεν έδωσε ένα φάουλ. Δεν έχει σημασία αν ήταν ή όχι, όμως ο Φέμερλινγκ δεν γύρισε στην άμυνα αλλά επιτέθηκε στον διαιτητή. Η αντίπαλη ομάδα χάνει την επίθεση, ο Φέμερλινγκ πιάνει την μπάλα και σκοράρει. Ο Σούμποντιτς τότε πήρε τάιμ άουτ. Έβραζα μέσα μου, αλλά δεν μίλησα. Αλλά όταν άρχισε να φωνάζει στον Σούμποντιτς και να τον προσβάλλει τότε ξέσπασα. Έτρεξα προς το μέρος του και τον έπιασα απ’ το λαιμό. Ο Φέμερλινγκ ήταν ένας παίκτης 2,16μ. αλλά δεν με ένοιαξε. Παρεπιπτόντως εκείνη τη μέρα καθόμασταν δίπλα δίπλα στα αποδυτήρια. Μετά το παιχνίδι εγώ έκατσα στη θέση μου, δεν έκανα καν μπάνιο και τον περίμενα. Δεν εμφανίστηκε πουθενά για τις επόμενες δύο ώρες. Τι να έκανα μετά από μία ώρα; κουράστηκα και πέρασαν τα νεύρα!”.

Για το περιστατικό με τους Βράνκοβιτς και Τζόρτζεβιτς στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας το 1988 με προπονητή τον Ίβκοβιτς:

“Είχα και ‘γώ με τη σειρά μου διαφωνίες με τον Στόικο. Θυμάμαι πρέπει να ήταν στην προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988. Σε μία προπόνηση παίζαμε σκληρά και ο ένας και ο άλλος με τους μικρούς και μάλιστα οι μικροί απαγορευόταν να ντριμπλάρουν. Οπότε δεν μπορούσε να σκοράρει με τίποτα. Ο Τζόρτζεβιτς σκόραρε ένα καλάθι, μετά ένα ακόμα και μετά ένα τρίτο. Του μίλησα και μετά άρχισε να με προσβάλλει. Ο Ίβκοβιτς σταμάτησε την προπόνηση και άρχισε να βρίζει και τους δυο μας. Εγώ απλά ξέσπασα και πήγα στα αποδυτήρια. Τότε ήμουν 21 χρόνων. Ο Ντούντα με ακολούθησε και με παρακάλεσε να γυρίσω πίσω. Οπότε σίγουρα μπορώ να καταλάβω τον Τζόρνταν και την ψυχοσύνθεση του. Γι’ αυτό είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών χωρίς καμία σύγκριση”.