Διαβάστε τα όσα είπε ο Κώστας Τσαρτσαρής για τον ίδιο και την ενασχόλησή του με τις μικρές ηλικίες, τον Παναθηναϊκό, την Εθνική, τον Ομπράντοβιτς, τον Πιτίνο και τον Βόβορα.
Αναλυτικά όσα είπε στη NOVA:
Για την εμπειρία του στην Ισλανδία:
“Από ένα κάμπ που πήγα στην Αμερική, βρέθηκα στην Ισλανδία. Βγήκα καλύτερος παίκτης του καμπ και μου έδωσαν μία ακόμα εβδομάδα υποτροφία εκεί. Τότε με πλησίασε ένα προπονητής Αμερικανοθρεμμένος που ήταν προπονητής και στην Ισλανδία.
Επέστρεψα Ελλάδα, τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελα οπότε σκέφτηκα την περίπτωση της Ισλανδίας και τελικά αποφάσισα να πάω.
Πήγα 7 Σεπτεμβρίου, με κοντομάνικο, αλλά γρήγορα κατάλαβα με τι καιρό είχα να κάνω, αφού τότε ήταν μόλις 8 βαθμοί κελσίου.
Για μένα ήταν μία εμπειρία ζωής. Ήταν σαν Πανεπιστήμιο, έμαθα να κάνω πράγματα που δεν θα τα έκανα αλλιώς.
Με συμπεριέλαβαν σε ένα μία ομάδα, All Star World το είχαν ονομάσει με την οποία πήραμε μέρος σε καμπ και γύρισα όλη την Αμερική παίζοντας με Αμερικανικά κολέγια. Από τα 1000 και 1500 άτομα ξαφνικά βρέθηκα να παίζω μπροστά σε 20 και 22 χιλιάδες θεατές. Τρομερή εμπειρία.
Το καλό είναι ότι τα πήγα πολύ καλά, ήμουν πρώτος ριμπάουντερ στην Ευρώπη κι ένα πρωί με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Παπαδημητρίου που ήταν τότε στην Εθνική Ελπίδων. Μιλήσαμε αρκετά και τελικά με κάλεσε στα δοκιμαστικά με την Ελπίδων στην Καλαμάτα.
Αν θα έλεγε στα νέα παιδιά να ζήσουν την ίδια εμπειρία με τον ίδιο στην Ισλανδία ή αλλού:
Σίγουρα θα βοηθούσε παιδιά να πάρουν τέτοιες εμπειρίες.Θα πρέπει και να είναι και τυχεροί αλλά και να έχουν παικτικά κάτι που θα ακουστεί το όνομά τους. Εγώ το είχα αυτό και ήμουν και τυχερός γιατί το όνομά μου έφτασε στα σωστά αφτιά. Αλλά από την άλλη αν είναι να μένουν τα παιδιά εδώ και να βασανίζονται με το Ελληνικό μπάσκετ στις μικρές ομάδες, αν θα πληρώνονται κτλ τότε ναι να πάνε να παίξουν έξω και στην Ισλανδία και όπου αλλού. Θα πρέπει να δουλεύουν πάρα πολλοί γιατί το ταλέντο τους δεν τους φτάνει. Πολλά σούπερ ταλέντα είχα γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια αλλά στην πορεία εξαφανίστηκαν. Η σημερινή γενιά έχει πρόβλημα με τα σόσιαλ, με το φαίνεσθαι με τους αυλοκόλακες και με τους haters. Αν μπεις στο τριπάκι και εγκλωβιστούν εκεί θα έχουν πρόβλημα. Αν δεν το κάνουν ή το κάνουν σωστά τότε μπορούν να βελτιωθούν. Μάνατζερς είχαμε κι εμείς, από τη δεκαετία του 90, απλά έχουν μπει σε πολύ μικρές ηλικίες και αντί να μπουν να παίξουν για την αγάπη για το άθλημα, παίζουν για να κάνουν λεφτά, για συμβόλαια κτλ.
Για τον Αργύρη Πεδουλάκη:
Ο κύριος Ζευγώλης στην Νήαρ Ήστ ήταν ο πρώτος που με πίστεψε, αλλά ο άνθρωπος με έφερε για να δοκιμαστικό ήταν ο κύριος Πολίτης. Στη συνέχεια ο κύριος Πεδουλάκης ήταν αυτός που με έβαλε να παίζω 40 λεπτά αν και άξιζα να παίζω δέκα λεπτά, μου έδωσε ευκαιρίες με έμαθε να προπονούμε σε υψηλό επίπεδο και πιστεύω πως ο Πεδουλάκης είναι ο ιδανικός για τις μικρές ηλικίες και να τους μάθει μπάσκετ. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι δεν μπορούν να πιουν την θάλασσα με ένα κουταλάκι. Θα πρέπει να κάνουν υπομονή, να έχουν επιμονή, να παλεύουν, να μάθουν από τα λάθη τους και να μην περιμένουν να παίξουν από τα 18 τους στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό.
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς:
Υπογράφω το πρώτο μου συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και αμέσως μετά φεύγουμε για φιλικά παιχνίδια. Στο πρώτο παιχνίδι δεν παίζω, αλλά κάνω την πρώτη προπόνηση.
Αρχίζει η προπόνηση και παίζω άμυνα με τον Μακ Ντόλαντ αν θυμάμαι καλά και κάνω ένα σοφτ χετζ άουτ και ξαφνικά σταματάει η προπόνηση και με.. κατσαδιάζει μπροστά σε όλη την ομάδα και μου κόβονται τα γόνατα. Έλεγα τι κάνει τώρα μπροστά σε όλους. Βέβαια αυτό γινόταν με όλους τους νέους και το είδα τα 10 χρόνια που έμεινα εκεί. Ήταν κάτι που το έκανε σε όλους. Ήταν και ένα τεστ για το αν μπορεί ο νέος παίκτης μπορεί να αντέξει στην πίεση. Αν δουλεύεις, παλεύεις, μαθαίνεις, πονάς την ομάδας, την αγαπάς κτλ ο Ομπράντοβιτς θα σε αγαπήσει.
Βλέπαμε πολύ βίντεο, είναι και ο κύριος Ιτούδης έτσι, αλλά πολλές φορές ξεπερνούσαμε το όριο το χρονικό, οι επιστήμονες λένε πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φουλ συγκεντρωμένος σε ένα βίντεο περίπου 12 λεπτά, ε εμείς βλέπαμε… 112 λεπτά, μπορεί να μπαίναμε στις 6 και με την προπόνηση να τελειώναμε στις 12 το βράδυ.
Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι όταν τον βλέπετε να αλλάζει χρώματα στον πάγκο και να ουρλιάζει, ότι δεν προσβάλει κανέναν στον πάγκο. Ήταν καθαρά μπασκετικά και ήταν ίδια με όλους. Χωρίς διάκριση. Ήταν ο Διαμαντίδης ή ο Ταταρούνης, ένας πιτσιρικάς που είχαμε θα ήταν το ίδιο.
Πολύ σκληρές προπονήσεις. Παρά μόνο μία μέρα πριν από αγώνα να ήταν λίγο πιο χαλαρή. Πολύ σκληρές, δέκα χρόνια που τον είχα δεν θυμάμαι πολλές χαλαρές προπονήσεις, έπρεπε να πας νωρίς να προετοιμαστείς για να μην τραυματιστείς. Προετοιμαζόμασταν πχ για την Σιένα που θα παίζαμε δύο εβδομάδες μετά, αλλά μέχρι τότε είχαμε χαλαρά ματς, αλλά εμείς προπονούμασταν και παίζαμε σε όλα τα ματς και σε όλες τις προπονήσεις λες και παίζαμε με την Σιένα την επόμενη μέρα.
Τι διαφορετικό είχε εκείνη η ομάδα και είχε τόσο καλές σχέσεις αν και μεγάλες προσωπικότητες;
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι τα οικονομικά τότε ήταν πολύ καλύτερα από το τώρα. Άρα είχε να διαχειριστεί πολλά λεφτά άρα μπορούσε να διαλέξει από το πρώτο ράφι και με εξαιρετικό χαρακτήρα. Είχε αυτή την πολυτέλεια. Όταν φτιάχνεις τα αποδυτήρια όπως θες είναι εύκολα να φτιάξεις και το παρκέ. Έστισε έναν κορμό το 2003, με Λάκοβιτς, πιο μετά τον Διαμαντίδη, τον Χατζηβρέττα, τον Μπατίστ κτλ
Πως ήταν η πρώτη προπόνηση μετά τον Ομπράντοβιτς;
Τον Πεδουλάκη τον ήξερα από το Περιστέρι. Η πρώτη του χρονιά ήταν πετυχημένη, με μία ομάδα εντελώς νέα και πήρε ντάμπλ. Έκανε μεγάλη δουλειά, έβγαλε παίκτες, ήρθε ο Ματσιούλις και έδειξε το ταλέντο του, ο Γκιστ, είναι παιδιά που οφείλουν πολλά στον Πεδουλάκη. Το μόνο περίεργο ήταν το πρώτο βίντεο που εκεί που περίμενες να δεις Ομπράντοβιτς, Ιτούδη, Πιστιόλη κτλ είδες άλλους. Πολλά νέα παιδιά, σκέψου πως ήμασταν μόνο εγώ και ο Διαμαντίδης και έπρεπε να κρατήσουμε την ομάδα και να γνωρίσουμε ουσιαστικά τους πάντες από την αρχή.
Για την προπονητική και το ότι ασχολείται με τις μικρές ηλικίες:
Έβλεπα ότι πολλά παιδιά είχαν κενά στα βασικά του αθλήματος, έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα, να μαθαίνω τα βασικά στα παιδιά, να κάνω πέρσοναλ και κατάλαβα ότι αυτό ήταν που μου άρεσε να κάνω. Γιατί βλέπεις παιδιά 15-16 ετών που δεν μπορούν να κάνουν αριστερό μπάσιμο, που δεν έχουν ισορροπία. Μ’ αρέσει γιατί είμαι ήρεμος, δεν έχω άγχος, έφτασε σε σημείο να σπάω το στομάχι μου με τον καθένα που με έβλεπε στον δρόμο και έλεγε για την ήττα, έζησα τόσα χρόνια με το πρέπει.
Μ’ αρέσει αυτό, με γεμίζει να βλέπω τα παιδιά να βελτιώνονται και να σου λένε “κόουτς έπαιξα καλά κι έκανα αυτά που είπες”, είναι υπέροχο και είμαι περήφανος.
Θα γύρναγες ως προπονητής στον Παναθηναϊκό για τους ψηλούς της ομάδας;
Θα το έκανα, είχα κάνει μία τέτοια κουβέντα με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για το κομμάτι αυτό. Στο ΝΒΑ βέβαια υπάρχουν προπονητές για κάθε θέση σχεδόν. Στην μετάβαση από Τζόρτζεβιτς σε Πεδουλάκη το έκανα αυτό το πράγμα. Στην πορεία όμως χάλασε, δεν τα βρήκαμε με την διοίκηση και δεν το προχωρήσαμε.
Αλλά θα ήθελα να το ξανακάνω. Υπό προϋποθέσεις βέβαια γιατί έχω οικογένεια που θα πρέπει να την σκεφτώ. Θα ήταν πολύ ωραία να το έκανα με τις σωστές συνθήκες και με όλη την οικογένεια μαζί.
Για την Εθνική ομάδα;
Θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με την ομάδα αλλά και πιο πάνω από αυτήν. Θα ήθελα να την βοηθήσω να κάνει το επόμενο βήμα, να βελτιωθεί. Με σκέφτομαι στον πάγκο να τραβάω το αφτί πιτσιρικά που κάνει ότι θέλει.
Όπως είχαμε εμείς τον κύριο Κολοκυθά, που τον σεβόμασταν, έτσι θέλω κι εγώ να γίνει και να βοηθηθεί η Εθνική ομάδα.
Θεωρώ το υλικό καλό, για 12αδα, όχι μόνο ο Γιάννης, όλοι και οι 12. Απλά έχουμε περάσει σε άλλη εποχή. Υπάρχουν πράγματα στην καθημερινότητα των παικτών που τους επηρεάζουν.
Πρέπει να υπάρχει ένας που να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι ώστε να ξαναμπεί η ομάδα σε τροχιά επιτυχιών. Οχι εγώ, δεν θέλω να το κάνω. Υπάρχουν όμως αυτοί που μπορούν και φυσικά να δούμε ποιος θα είναι ο προπονητής και ποια η ηγεσία της Ομοσπονδίας για να δούμε τι θα γίνει.
Θα υπάρξουν αλλαγές στην ομοσπονδία;
Φαντάζομαι πως αν γίνουν εντελώς νόμιμα να υπάρξουν αλλαγές, νομίζω πως δεν θα είναι ο κύριος Βασιλακόπουλος. Όλοι βλέπουμε ότι πρέπει να αλλάξει η ηγεσία, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα όσα έχει προσφέρει στο άθλημα. Πιστεύω απλά πως έχασε το τρένο όταν του προτείναμε να μπουν στην ομοσπονδία και αθλητές για να πάμε το άθλημα μαζί πιο κάτω, αλλά το αρνήθηκε.
Πιστεύω πως πρέπει να γίνουν πάρα πολλές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Για τον Παύλο Γιαννακόπουλο και την οικογένεια Γιαννακόπουλου
Στον Παύλο Γιαννακόπουλο, όπως γενικά στην οικογένεια, το Ελληνικό μπάσκετ χρωστά πολλά. Τους γνώρισα όταν πήγα να υπογράψω το πρώτο μου συμβόλαιο. Ήταν και ο κύριος Κώστας, ο τρίτος αδερφός, που ήταν αντιστάρ. Κάθε χρόνο γνώριζα και κάτι νέο για εκείνους, κάτι καλό. Υπήρχαν και εκρήξεις βέβαια, ως εργοδότες και ως φίλαθλοι του Παναθηναϊκού.
Θα λείψουν πάρα πολύ από το Ελληνικό μπάσκετ. Θετικές αναμνήσεις και για πάντα στην καρδία μου.
Για τον Βόβορα τώρα;
Ήταν αδικημένος που δεν συνέχισε να είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού από Πεδουλάκη σε Πιτίνο. Η ομάδα στα δύο ματς πήγε καταπληκτικά, είναι πολύ καλός προπονητής. Ο Πιτίνο δεν έκανε για τον Παναθηναϊκό, μας πρόσφερε πολύ ωραίες ιστορίες και ωραίες συνεντεύξεις τύπου. Έχασε παίκτες, η ομάδα δεν παρουσίασε τίποτα. Έπρεπε να προσαρμοστεί εκείνος στην Ευρώπη και όχι η Ευρώπη σε εκείνον. Πιστεύω πως ο Βόβορας θα ήταν εξαιρετικός για τον Παναθηναίκό.
Για Μήτογλου:
Αν δεν παρασυρθεί από τα σόσιαλ, επειδή προπονείται πολύ καλά, προσέχει το σώμα του και μαθαίνει θα κάνει πράγματα. Να μην τους βαφτίζουμε Τσαρτσαρή ή Νοβίτσκι. Να γίνει ο Μήτογλου. Το μέλλον του ανήκει και μπορεί να κάνει πράγματα. Να λένε τα νέα παιδιά ότι θέλω να γίνω σαν τον Μήτογλου.
