Υπολογίζοντας τα εμπλεκόμενα μέρη (και πρόσωπα), θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η έκβαση της υπόθεσης του Βίκτορ Κλαβερ ήταν από αναμενόμενη έως φυσιολογική. Η μοναδική, αλλά καθοριστική, έκπληξη που συντελέστηκε, ήταν η κίνηση της Μπαρτσελόνα να μπει στο χορό και να διαπραγματευθεί με την Βαλένθια για το «buy out» που ίσχυε μόνο για τις Ισπανικές ομάδες. Από την στιγμή που μπήκε -άρα είχε πρώτα αποφασίσει ότι τον χρειάζεται- ήταν ζήτημα χρόνου να τον αποκτήσει.
Η περίπτωση του πρώην φόργουορντ της Λοκομοτίβ Κουμπάν θύμισε πολύ την περίπτωση του πρώην και νυν προπονητή του, Γιώργου Μπαρτζώκα: το συγκεκριμένο κλαμπ μπαίνει σε διαπραγματεύσεις με άλλες ομάδες μόνο όταν θέλει κάτι πάρα πολύ.
Ας εξετάσουμε όμως πιο αναλυτικά την στάση και τον ρόλο όλων αυτών των «εμπλεκόμενων μερών» σε αυτή την ιστορία, ώστε να εξηγήσουμε πιο ψύχραιμα και καθαρά την μεγάλη εικόνα. Να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο ότι ο Κλαβέρ ήθελε να επιστρέψει στην Ισπανία. Ήταν η βασική προτεραιότητά του, μετά από δυο χρόνια στην Ρωσία (Χίμκι, Λοκομοτίβ). Στην αρχή αυτού του σήριαλ, ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης που τον διεκδίκησε από την Εφές.
Τότε, ο Ισπανός φόργουορντ είχε εκμυστηρευτεί: «παρότι τα χρήματα στην Τουρκία είναι περισσότερα, θέλω να πάω να παίξω με τους φίλους μου». Η Ρεάλ γεμάτη πια από «τεσσάρια» αποσύρθηκε. Αντίπαλος της Εφές βρέθηκε ο Παναθηναϊκός. Σε εκείνη τη φάση, που δεν είναι δα και τόσο μακρινή, ο Κλαβέρ, έδειξε ξεκάθαρη προτίμηση στον Παναθηναϊκό για έναν βασικό λόγο: δεν ήθελε να ξαναδουλέψει με τον Περάσοβιτς, γιατί οι αναμνήσεις του από την συνεργασία τους στην Βαλένθια ήταν εφιαλτικές. Θα υπέγραφε μάλιστα στο «τριφύλλι» αν αίφνης ο συνδυασμός των δικών του «θέλω» δεν γινόταν ιδανικός.
Ήταν η στιγμή που η Μπαρτσελόνα μπήκε αποφασισμένη στο παιχνίδι. Και ισπανική ομάδα και συνεργασία με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον προπονητή που του έδειξε εμπιστοσύνη πέρυσι το καλοκαίρι, όταν η Χίμκι τον απομάκρυνε. Ήθελε σαν τρελός να ξαναπαίξει για αυτόν, που τον πήρε στο Κράσνονταρ, πριν ακόμη στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την Ισπανία στην Λιλ, και τον βοήθησε να «ξαναγεννηθεί».
Μέχρι τότε, η Μπαρτσελόνα δεν είχε δείξει διάθεση να κινηθεί για τον Κλαβέρ. Ούτε καν τον είχε σκεφτεί. Ωστόσο από την ημέρα που την ανέλαβε ο Μπαρτζώκας, τα δεδομένα άρχισαν να αλλάζουν. Ο «Coach B», πέρυσι είχε αντιμετωπίσει την «Μπάρτσα» στην Euroleague επτά φορές (δυο στην πρώτη φάση και πέντε στα πλέι οφ). Άρα την ήξερε από την καλή και από την ανάποδη. Αμέσως επεσήμανε στον νέο Γενικό Διευθυντή Ροντρίγκο Ντε Λα Φουέντε ότι ναι μεν το υλικό ξεχείλιζε από ταλέντο, αλλά το πρόβλημά της ήταν ότι σε όλες τις θέσεις ήταν γεμάτη με soft παίκτες. Της έλειπε η σκληρότητα για τα μεγάλα ματς και προς αυτή την κατεύθυνση έπρεπε να γίνουν άμεσα κινήσεις.
Το δεύτερο πρόβλημα που έπρεπε να ξεπεράσει ο Έλληνας τεχνικός ήταν ο κανονισμός. Ένας κανονισμός που του επιτρέπει να επιλέξει όσους κοινοτικούς θέλει αλλά maximum, δυο Αμερικανούς. Μέσα σε όλα, ο ατζέντης του Τζάστιν Ντόελμαν, Μίσκο Ραζνάτοβιτς, πριν μερικούς μήνες έκανε μια τραγική γκάφα: του έβγαλε διαβατήριο Κοσόβου, το οποίο δεν αναγνωρίζεται (ως κοινοτικό) μόνο στην Ισπανία. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο Ντόελμαν είναι μεν καλός σκόρερ αλλά όχι και τόσο «σκληρό καρύδι», συν ότι δεν λογίζεται ως κοινοτικός, κανείς δεν θα ξαφνιαστεί πλέον αν ο Μπαρτζώκας αποφασίσει να τον θυσιάσει και προτιμήσει στην θέση του τον Κλαβέρ, ο οποίος, εκτός από Ισπανός (κάτι που αρέσει στην διοίκηση της Μπαρτσελόνα) είναι πολύ καλύτερος στα περισσότερα κομμάτια του παιχνιδιού, όπως η άμυνα (ειδικά στο pick and roll), το ριμπάουντ συν την δυνατότητα να παίξει λίγο στο «τρία», χωρίς να υστερεί στο σουτ με πρόσωπο στο καλάθι. Είναι προφανές δηλαδή ότι η απόκτησή του από τους «μπαλουγκράνα» περισσότερο χτυπάει καμπανάκι για τον Ντόελμαν, παρά για τον Βεζένκοφ και το αναφέρω γιατί οι περισσότεροι άρχισαν να πιστεύουν ότι ανοίγει ο δρόμος για τον δανεισμό του στον Άρη.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι όλο αυτό το στόρι, δεν έχει να κάνει τόσο με το οικονομικό σκέλος. Ο Παναθηναϊκός κινήθηκε όπως έπρεπε. Δεν έκανε κάποιο λάθος για να του καταλογίσει κανείς ότι έχασε μέσα από τα χέρια του έναν στόχο που όντως του ταίριαζε και θα τον ενίσχυε ουσιαστικά. Όμως, από ένα σημείο και μετά ήταν αδύνατον να «νικήσει» τις (ανθρώπινες) προτεραιότητές του ίδιου του παίκτη ο οποίος βρήκε μπροστά του την μεγάλη ευκαιρία που περίμενε, ώστε να τις εξυπηρετήσει. Η δε Μπαρτσελόνα που προσπαθεί να ξεπεράσει αυτό τον μπελά με τα διαβατήρια, απλά ακολούθησε την επιθυμία του προπονητή που επέλεξε και πλήρωσε, γιατί έχει αποδείξει ότι ξέρει να φτιάχνει ομάδες με χημεία και δεν διστάζει να πάρει αποφάσεις (βλέπε πιθανή απομάκρυνση του Ντόελμαν) που με το γυμνό μάτι του μη ειδικού φαίνονται από δύσκολες έως ριψοκίνδυνες.
πηγή: gazzetta.gr
