[ads]
Ο περυσινός MVP της Α1 Κατηγορίας, Αλέξανδρος Βεζένκοφ, μιλάει στο gazzetta.gr για την μετεγγραφή του στην Μπαρτσελόνα, την κόντρα με τον Παναθηναϊκό, τον οποίο υποστήριζε μικρός και την απρόσμενη συνάντησή του με τον Μέσι!
Μπορεί ακόμη να μην έχει βρει σταθερό χρόνο στο rotation των “μπλαουγκράνα”, ωστόσο, η σκληρή δουλειά που κάνει σε κάθε προπόνηση, ελπίζει ότι, προϊόντος του χρόνου, θα τον βοηθήσει να φτάσει στο επίπεδο που θέλει ο Τσάβι Πασκουάλ, έτσι ώστε να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του. Ο λόγος για τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, πάνω στον οποίο αποφάσισε να επενδύσει το περασμένο καλοκαίρι η Μπαρτσελόνα, που για την 3η αγωνιστική της Ευρωλίγκα ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό.
Ο 20χρονος Βουλγαροκύπριος πρώην παίκτης του Άρη, που πέρυσι έκλεψε την παράσταση με τη φανέλα του Άρη και αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος (μ.ο. 17,0π. & 7,3ρ., πριν από λίγα χρόνια, όταν ζούσε στην Κύπρο, ήταν φίλαθλος του “τριφυλλιού” και μεγάλος θαυμαστής του Διαμαντίδη. Πλέον ως νεοαποκτηθείς φόργουορντ των “μπλαουγκράνα” τώρα θα κληθεί να παίξει για πρώτη φορά κόντρα σε ελληνική ομάδα και ειδικότερα τον Παναθηναϊκό, οπότε το gazzetta.gr τον ρώτησε πως βιώνει αυτή τη πρωτόγνωρη πραγματικότητα. Και πολλά άλλα… Απολαύστε τον!
Λίγο πριν τελειώσει η περυσινή σεζόν, είχε τρεις επιλογές στο μυαλό σου. ΝΒΑ, Ευρωλίγκα και υπό κάποιες προϋποθέσεις, ακόμη και να παραμείνεις στον Άρη. Πως προέκυψε η Μπαρτσελόνα;
Από τη στιγμή που αποφασίσαμε σχετικά νωρίς ότι θα αποσύρω τη συμμετοχή μου από το ντραφτ του ΝΒΑ, μπήκαμε στην διαδικασία να αξιολογήσουμε τις ομάδες που με είχαν πλησιάσει και τελικά καταλήξαμε στον σύλλογο, που είχε εκφράσει το πιο θερμό και έντονο ενδιαφέρον και το οποίο μετουσιώθηκε σε επίσημη πρόταση… Θα έλεγα ότι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η απόφασή μου ήταν πολύ εύκολη και ευτυχώς που καταστάλαξα νωρίς, γιατί έτσι, είχα την ευκαιρία να πάω στην Αμερική και να δουλέψω πιο εξειδικευμένα, έτσι ώστε να βελτιωθώ και να είμαι πιο έτοιμος και ψυχολογικά για τη νέα σελίδα της καριέρας μου…
Πού ακριβώς πήγες;
«Σε ένα προάστιο έξω από το Ορλάντο, που λέγεται Grand Teton… Δούλεψα πολύ για 25 μέρες πάνω στην ενδυνάμωση, την φυσική κατάσταση αλλά και πάνω στο μπάσκετ και προς το τέλος, έκανα και κάποιες προπονήσεις μαζί με τον Metta World Peace και τον Άαρον Τζάκσον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ειδικά ο δεύτερος, δεν ήθελε να ακούει για Ελλάδα και Ολυμπιακό…»
Τι σημαίνει θερμό ενδιαφέρον και επαγγελματική προσέγγιση για σένα; Πως βίωσες τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα ήρθαν σε επαφή μαζί σου;
«Μόνο και μόνο το ότι τον περασμένο Μάρτιο, ήρθαν στην Θεσσαλονίκη, όχι για να με δουν να παίζω ή να προπονούμαι, αλλά για να με συναντήσουν, να με γνωρίσουν, να μου μιλήσουν και να μου μεταφέρουν από κοντά τι σκέφτονται για μένα, έδειξε πόσο σοβαρός ήταν ο σκοπός τους. Παρ’ ότι τότε, εγώ τους είπα, ότι ήταν ακόμη πολύ νωρίς για να αποφασίσω ο,τιδήποτε, οι άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έκαναν αισθητή την παρουσία τους, τηλεφωνώντας στον εκπρόσωπό μου και ζητώντας να μάθουν νέα μου. Μετά το τέλος της σεζόν, με πήρε ο coach και μου είπε ότι με έχει στα πλάνα του, μου έκαναν επίσημη πρόταση και εν τέλει μου έδωσαν μία διορία για να τους απαντήσω. Αλλά ήδη με είχαν κερδίσει… Όταν ένας τόσο μεγάλος σύλλογος σου δείχνει με όλους τους τρόπους, πόσο σε θέλει, δεν είναι δύσκολο να πεις το “ναι”…»
Με τον Κώστα τον Παπανικολάου, είχες την ευκαιρία να μιλήσεις για να πάρεις και μία άλλη άποψη;
«Δυστυχώς όχι, αν και το ήθελα! Είχε και ‘κείνος τα δικά του εκείνη την περίοδο, μόλις είχε τελειώσει το πρωτάθλημα του ΝΒΑ, οπότε δεν ήταν εύκολο να τον βρω…»
Δεν σε παραξένεψε καθόλου το ότι, ενώ αναδείχτηκες MVP του ελληνικού πρωταθλήματος, κανένας από τους δύο μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να σε εντάξει στο δυναμικό του;
«Από μία πλευρά ναι! Από την άλλη, επειδή δεν έχω ακόμη ελληνικό διαβατήριο και πιάνω θέση ξένου ή κοινοτικού και οι δύο ομάδες, ίσως να μην ήθελαν να ρισκάρουν, υπογράφοντας κάποιον όχι τόσο έμπειρο! Δεν το βρίσκω παράλογο… Ίσως να σκέφτηκαν ότι χρειάζονται κάποιο παιδί με περισσότερες παραστάσεις…»
Δηλαδή, με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός φέτος δεν ασχολήθηκε καθόλου, θέλεις να μου πεις ότι ο Παναθηναϊκός σε “φλέρταρε” πολύ πιο πολύ το περυσινό απ’ ότι το εφετινό καλοκαίρι;
«Αυτό ναι ισχύει! Δεν ξέρω τι σκέφτονταν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού, δεν ήμουν μέσα στο μυαλό τους, αυτό που ξέρω είναι ότι οσονούπω περιμένω να παραλάβω το ελληνικό διαβατήριο. Είναι δεδομένο ότι οι δύο μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ δεν ασχολήθηκαν όσο το έκανε ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους του κόσμου, όπως η Μπαρτσελόνα. Νομίζω ότι έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή.»
Πώς έχεις ανοίξει για σένα το κεφάλαιο “Μπαρτσελόνα”; Είναι κάτι περισσότερο από έναν σύλλογο, όπως λέει και το moto της (“Mes que un club”);
«Στην αρχή μπορώ να πω ότι ήμουν πολύ αγχωμένος γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα αγωνιζόμουν στην Ευρωλίγκα, πρώτη φορά που θα έπαιζα με παίκτες που μέχρι πέρυσι τους έβλεπα μόνο στην τηλεόραση… Αλλά όλοι εδώ, από τους συμπαίκτες και τους προπονητές μου, μέχρι την διοίκηση, με αγκάλιασαν πραγματικά, με υποδέχθηκαν πολύ ζεστά στην ομάδα κι έτσι η προσαρμογή μου στις νέες συνήθειες δεν ήταν δύσκολη. Από την πρώτη μέρα, έχω ορθάνοιχτα μάτια και αυτιά, ρωτάω συνεχώς γιατί κάθε μέρα θέλω να μαθαίνω καινούρια πράγματα και να γίνομαι καλύτερος. Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο είναι η οργάνωση του συλλόγου, όχι τόσο πολύ μέσα στο γήπεδο, όσο περισσότερο έξω απ’ αυτό… Γενικά ασχολούνται με όλες τις λεπτομέρειες που μπορεί να επηρεάσουν την απόδοση ή την διάθεση ενός παίκτη και δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη.»
Ποδοσφαιρόφιλος ήσουν πριν μετακομίσεις στην Βαρκελώνη;
«Τώρα αν σου πω ότι μεγάλωσα υποστηρίζοντας την Μπάρτσα, θα είναι ψέμα! Αλλά μ’ αρέσει το ποδόσφαιρο…»
Και να μην ήσουν, πάντως, με τέτοια μπάλα που παίζεται στην Ισπανία και με τόσους παικταράδες που βλέπεις, θέλεις δεν θέλεις, γίνεσαι…
Στο “Camp Nou”, υποθέτω ότι έχεις ήδη πάει;
«Μία φορά μόνο, αλλά ήμουν άτυχος γιατί δεν είδα πολύ καλό ματς. Ήταν ο αγώνας με τη Μάλαγα, που η Μπαρτσελόνα νίκησε μόνο 1-0 με γκολ στο 75’… Τουλάχιστον ήμουν γουρλής!»
Έχεις συναντήσει κανέναν από τους μεγάλους αστέρες της ποδοσφαιρικής ομάδας;
«Την πρώτη εβδομάδα που είχα έρθει, έπεσα πάνω στον Μέσι έξω από ένα εστιατόριο! Εγώ έμπαινα κι εκείνος έβγαινε… Με έπιασε κόμπος, ντράπηκα λίγο, αλλά τελικά πήγα, του μίλησα και του ζήτησα να βγούμε φωτογραφία… Του είπα ότι μόλις πήρα μετεγγραφή στην ομάδα μπάσκετ κι εκείνος ήταν πολύ προσιτός κι ευγενικός και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία και προσαρμογή. Μου έκανε πολύ καλή εντύπωση!»
Αγωνιστικά σου είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο απ’ αυτόν του “πρώτου βιολιού” που είχες στον Άρη πέρυσι… Συν τοις άλλοις, η Μπάρτσα παίζει με μεγαλύτερη ταχύτητα, με πολύ passing-game… Πόσο διαφορετικά είναι όλα αυτά;
«Όλα είναι διαφορετικά! Από τους ρυθμούς, τις επαφές, την κίνηση, την ταχύτητα, αλλά δουλεύω πολύ σκληρά κάθε μέρα στην προπόνηση για να κερδίζω όλο και περισσότερα λεπτά συμμετοχής και πιο ενεργό ρόλο στο rotation… Όπως και να ‘χει πάντως, είμαι 20 χρονών και παίζω στην Μπαρτσελόνα, επομένως, δεν γίνεται να με παίρνει από κάτω και δεν πρέπει να στενοχωριέμαι ούτε λεπτό. Έχω δουλέψει πολύ σκληρά έως τώρα, για να φτάσω εδώ που βρίσκομαι και προσπαθώ να εκμεταλλευτώ την κάθε ευκαιρία που μου δίνεται… Με βοηθάει πολύ και η παρουσία του Στράτου (σ.σ.: Περπέρογλου), που αν και νεοφερμένος, είναι πολύ έμπειρος, έχει κατακτήσει τρεις φορές την Ευρωλίγκα και έχει πάρα πολλές παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Και μόνο που μιλάμε ελληνικά και ανταλλάσσουμε απόψεις, όμως, σε ένα ξένο περιβάλλον, είναι πολύ σημαντικό…»
Με ποιον είσαι στο δωμάτιο;
«Με τον Τόμιτς, οπότε έχω μάθει όλα τα καθέκαστα από το Ευρωμπάσκετ (γελάει…)!»
Από πλευράς απόδοσης, πάντως, δεν έχετε ξεκινήσει καλά… Δύο άσχημες εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα με Καρσίγιακα και Ζιέλονα Γκόρα, από την οποία στο τσακ γλιτώσατε και μάλιστα εντός έδρας, ενώ και στην Ισπανία, παρά το αήττητο, ακόμη, δεν δείχνετε να έχετε βρει ρυθμό… Μάλλον λογικό, όμως, είναι αυτό…
«Ακριβώς και ισχύει για τις περισσότερες ομάδες που δεν είχαν μία φυσιολογική προετοιμασία, υπό την έννοια ότι τους έλλειπαν παίκτες για τις Εθνικές ομάδες… Εμείς, ειδικά, που έχουμε πολλούς νέους παίκτες, χρειαζόμαστε χρόνο για να αφομοιώσουμε τη φιλοσοφία του προπονητή, να βρούμε τους αυτοματισμούς και τους ρόλους που μας ταιριάζουν, οπότε αυτή την περίοδο, ακόμη και οι ήττες είναι χρήσιμες… Μας βοηθούν να εντοπίσουμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε και από εβδομάδα σε εβδομάδα να βελτιωνόμαστε. Πιστεύω ότι δεν θα αργήσουμε να παίξουμε ελκυστικό και αποτελεσματικό μπάσκετ!»
Οι Ισπανοί πρόλαβαν να παρομοιάσουν μία προσπάθεια που πήρες κι ένα καλάθι που έβαλες στο Super Copa, με την γνωστή προσποίηση που κάνει ο Νοβίτσκι, ευστοχώντας πέφτοντας προς τα πίσω…
«Εντάξει αυτό ήταν ιεροσυλία (γέλια!!)… Έτυχε και επιχείρησα αυτή την προσπάθεια και μπήκε… Είναι μία κίνηση την οποία δουλεύω αρκετά στην προπόνηση για να το τελειοποιήσω και ήταν η πρώτη φορά μου βγήκε τόσο εντυπωσιακά σε παιχνίδι…»
Την Πέμπτη, φιλοξενείτε τον Παναθηναϊκό σε ένα παραδοσιακά μεγάλο παιχνίδι για την Ευρωλίγκα… Πώς βλέπεις τον αντίπαλό σας, είναι καλύτερος απ’ ότι περίμενες για την εποχή;
«Το ότι έχει ήδη κερδίσει δύο φορές τον πρωταθλητή Ελλάδας και δευτεραθλητή Ευρώπης, μέσα σε 10 μέρες, λέει πολλά. Πράγματι παίζει πολύ καλό μπάσκετ για την εποχή, είναι πολύ ανεβασμένος από πέρυσι, έχει τον Διαμαντίδη σε έναν πιο απελευθερωμένο ρόλο που του επιτρέπει να είναι πιο ποιοτικός, οπότε πρέπει να κάνουμε την καλύτερή μας εμφάνιση για να κερδίσουμε…»
Περίεργο συναίσθημα να παίζεις απέναντι στην ομάδα, που επανειλημμένα έχεις δηλώσει ότι υποστηρίζεις;
«Μέχρι τώρα είχα συνηθίσει στα Άρης-Παναθηναϊκός, τα οποία με τον κόσμο στο Αλεξάνδρειο, είχαν την αίγλη ενός ντέρμπι… Τώρα, ως μέλος της Μπαρτσελόνα, καλούμαι να παίξω για πρώτη φορά κόντρα σε ελληνική ομάδα και προσπαθώ να το προσεγγίσω σαν να είναι ένα οποιοδήποτε παιχνίδι… Θα δούμε πως θα βγει…»
Ο Άρης σου λείπει, τον παρακολουθείς;
«Εννοείται! Εύκολο είναι βγάλεις τόσο όμορφα χρόνια από τη μνήμη σου και το μυαλό σου; Ο coach Πρίφτης έχει κάνει πολύ καλές επιλογές σε Έλληνες και ξένους και δεν είναι τυχαίο που η ομάδα παίζει ήδη όμορφο μπάσκετ. Μέσα από τη συνομιλία μας, θέλω για μία ακόμη φορά να του ευχηθώ καλή επιτυχία…»
Κλείνοντας, ελληνική ή ισπανική κουζίνα;
«Θέλει κι ερώτημα; Τα καταλανικά φαγητά δεν έχουν καμία σχέση με όσα μαθαίνει να τρώει ένας Έλληνας και να σου πω την αλήθεια, Ελλάδα και πάλι Ελλάδα… Δεν μ’ αρέσει ούτε η παέγια, ούτε τα θαλασσινά! Προτιμώ τα δικά μας τα μαγειρευτά, κανένα κοκορέτσι, καμία πανσέτα, να το ευχαριστηθούμε ρε παιδάκι μου!»
