[ads]
[ads]
Διαβάστε τι είπε ο Σάλε στην ΠΡΑΣΙΝΗ για τον παίκτη Τζόρτζεβιτς, για τον ήρεμο Τζόρτζεβιτς και για τον πατριώτη Τζόρτζεβιτς.
[ads2]
Για την ηρεμία που μεταδίδει στους παίκτες:
«Έτσι είμαι. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Το έκανα από την αρχή όταν ήμουν προπονητής στο Μιλάνο. Με τον βοηθό μου τον Ενρίκο, που τώρα είναι ένας από τους καλύτερούς μου παίκτες. Σε ένα ματς ήμουν πολύ πιεσμένος και φώναζα συνέχεια. Τότε γύρισε και μου είπε πως πρέπει να… χαμογελάσω, γιατί με βλέπουν όλοι. Τον ρώτησα γιατί(;) και μου είπε πως… πιέζω τους παίκτες. Με βλέπουν και δέχονται έξτρα πίεση. Τότε… χαμογέλασα και τον ρώτησα, καλύτερα τώρα; Και μου λέει… “Ναι. Τώρα καλύτερα”. Και το ματς άλλαξε. Και από τότε ήταν η φιλοσοφία μου αναφορικά με την αντιμετώπιση προς τους παίκτες. Στην προπόνηση και τα αποδυτήρια τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.. ίσως όχι λίγο… Αλλά άλλο εντός και άλλο εκτός. Έτσι κάνω και στην Εθνική. Οι παίκτες αντιδρούν σωστά και θα συνεχίσω έτσι. Σίγουρα κάποιες στιγμές θα με δουν να διαμαρτύρομαι, ίσως και να παίρνω τεχνική ποινή, αλλά αυτό είναι μέρος της δουλειάς μου».
Για το πόσο δύσκολο ήταν να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του και να εγκαταλείψει την ενεργό δράση:
«Το θέμα δεν είναι να “σκοτώσεις” τον παίκτη μέσα σου. Το θέμα είναι να “σκοτώσεις” τον εγωισμό σου. Ο εγωισμός μας σε αυτό το επίπεδο είναι πολύ μεγάλος. Πρέπει να το δουλέψεις αυτό. Αυτός ο εγωισμός σε βοηθάει όταν παίζεις, αλλά στο τέλος τον ψάχνεις ανιδιοτελώς. Για να καταλάβεις τι έχεις κάνει και τι κάνεις. Κι εκείνη τη στιγμή δεν βοηθάει. Πρέπει να πιεστείς και να δεχθείς ότι είσαι πάλι 18 και ξεκινάς μια νέα διαδικασία. Υπάρχει μια διαδικασία που ωριμάζεις, που γίνεσαι καλύτερος πατέρας, καλύτερος φίλος. Είναι κάτι από τα πιο δύσκολα στη ζωή ενός άντρας Να γίνεις φίλος είναι εύκολο. Να διατηρήσεις τη φιλία είναι το πιο δύσκολο. Πολλές φορές θα κάνεις λάθη, αλλά υπάρχει πάντα η διαδικασία».
Για την Εθνική Σερβίας:
«Έχω φοβερό συναίσθημα και όραμα για την εθνική ομάδα. Από τότε που ήμουνα μικρό παιδί. Το έλεγα στη γυναίκα μου πριν από μερικές μέρες. Ο πρώτος μου τίτλος με την Εθνική ήταν εδώ στην Αθήνα. Μέναμε στο President είχαμε κερδίσει στους Βαλκανικούς. Ήμουν ο καλύτερος παίκτης. Ο πρώτος σκόρερ. Όταν φοράς τη φανέλα της εθνικής και ακούς τον ύμνο της χώρας σου, είναι μοναδικό. Τα τελευταία χρόνια είχα μόνο αυτό στο μυαλό μου. Το είχα συζητήσει με τον Μποντιρόγκα, πως όταν έρθει η ώρα, θα το κάνω. Και το έκανα. Άρπαξα την ευκαιρία και το πήρα πολύ σοβαρά. Δούλευα μόνο για την εθνική ομάδα. Έβλεπα παίκτες, “έχτιζα” επικοινωνία με όλους και ήθελα να βλέπω τους παίκτες να έρχονται στην εθνική. Να το θέλουν. Η γενιά μου έδωσε πολλά. Και πέτυχε πολλά. Και θέλουμε να βοηθήσουμε και τους επόμενους να κάνουν τα ίδια. Μπορούμε να προσφέρουμε πολλά στους νέους. Είναι υποχρέωσή μας να το κάνουμε».
