Από το ένα άκρο στο άλλο μετά τον Μπόλονι!

Ξεσάλωσαν διαβάζαμε οι παίκτες μετά την αποπομπή του… κακού Μπόλονι, το κέφι είχε επιστρέψει στις προπονήσεις και με το κλαμπ εκτός στόχων πολλοί έλεγαν ότι στα παιχνίδια με Αρη, “αιώνιο” θα έδειχναν την… αξία τους, με τον Σωτήρη Συλαϊδοπουλο αποφασισμένο να παίξει επιθετικά κι ανοιχτά.

Το μόνο που κατάφερε ήταν να κατεβάσει χειρότερα την ομάδα του ακόμα κι από εκείνον τον αλήστου μνήμης… Φάμπρι. Για την ακρίβεια τα θαλάσσωσε.

Με τον τρόπο που παρέταξε τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι πέτυχε να έχει σε ρόλους που δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν τους Καραγιάννη, Σάντσες, Μαουρίσιο. Και καλά πες στον πρώτο τον έβαλε επειδή χτύπησε στην προθέρμανση ο Χουάνκαρ, ο μικρός με το που ζύγωνε κοντά του ο Ελ Αραμπί έτρεμε.

Από τη στιγμή που γέμισες την 11άδα μπαλαδόρους (Μαουρίσιο, Μπουζούκη, Μακέντα, Βιγιαφάνιες) η έλλειψη τρεξιμάτων έπρεπε να αντισταθμιστεί με καλή κυκλοφορία μπάλας. Με τον Καμαρά να είναι ένας άξονας μόνος του ήταν πολύ λογικό οι αντίπαλοι με 3 μπαλιές να είναι στην περιοχή σου, αφού μονάχα ο Αλεξανδρόπουλος μπορούσε να τους ακολουθήσει.

Ο υπηρεσιακός πήγε από το ένα άκρο (το φοβικό πρόσωπο του Μπόλονι) στο άλλο, σε μια λογική όσα βάλουμε κι όσα φάμε, το μόνο που κατάφερε ήταν να βραχυκυκλώσει την ομάδα του οδηγώντας την σε άθλιο παιχνίδι.

Δημήτρης Στρατής