Απαντήσεις σε λίγες εβδομάδες...
Ο Παναθηναϊκός στις αρχές του 2021 ήταν η κατεξοχήν ομάδα που μπορούσε να παίξει άσχημα και να κάνει αποτέλεσμα.
Tο έκανε πολλές φορές, μπορεί σε πολλούς να μην άρεσε, όμως αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του κι ήταν κάτι χρήσιμο αφού τον βοήθησε να σκαρφαλώσει βαθμολογικά, μην ξεχνάμε ότι αυτό ήταν το μέγα ζητούμενο μιας και το ευρωπαϊκό όνειρο έδειχνε να ξεθωριάζει από τον… Οκτώβρη!
Στα πλέι οφ λείπουν η μαχητικότητα κι η διάθεση, απουσιάζουν εκτός από τον ρυθμό κι η κυνικότητα που τόσο είχαμε συνηθίσει, με αποτέλεσμα ο προπονητής να βρίσκεται ξανά σε δύσκολη θέση.
Ο Λάζλο Μπόλονι εμφάνισε στο χορτάρι τους Χατζηγιοβάνη, Μακέντα, Βιγιαφάνιες που ήταν καιρό στον πάγκο, δείχνοντας την διάθεσή του να κρατήσει μπάλα, να στριμώξει τον αντίπαλό.
Οι αλλαγές στο σχήμα ελάχιστα βοήθησαν, κάθε φορά η αρχική ενδεκάδα αποδεικνυόταν light.
Είναι νωρίς ακόμα να πει κανείς ότι η Ευρώπη χάθηκε, μολονότι το πράγμα έτσι μοιάζει. Στον κόουτς έλαχε το χειρότερο ξεκίνημα στα πλέι-οφ μα μαθηματικά ακόμα το κλαμπ έχει ελπίδες.
Όμως η αληθινά μεγάλη περιέργεια που γεννήθηκε μετά το απίστευτο 2-2 της Τρίπολης ήταν πόσο διατεθειμένος να αλλάξει την ομάδα ήταν ο προπονητής και κυρίως πόσο θα είχε την συμπαράσταση των παικτών που για εβδομάδας άφηναν υπονοούμενα για τον τρόπο παιχνιδιού αλλά και τον παραγκωνισμό τους: θα έχουμε απαντήσεις σε λίγες εβδομάδες.
Δημήτρης Στρατής