Ανάλυση: Λαμποράλ Κούτσα-Παναθηναϊκός

Πρόκειται δίχως άλλο για ένα ανοιχτό ζευγάρι. Ο Παναθηναϊκός έχει το πλεονέκτημα ότι μπαίνει στα προημιτελικά με μεγαλύτερη φόρα.

Παρά την ήττα στην Κωνσταντινούπολη από την αδιάφορη Εφές, οι “πράσινοι” έχουν ένα μεγάλο συν: δεν έχουν προβλήματα τραυματισμών, τουλάχιστον σε επίπεδο απουσίας από το παιχνίδι, όπως συμβαίνει με τους Βάσκους που έχουν στερηθεί εδώ και καιρό τις υπηρεσίες του Κοζέρ και του Σενγκέιλα.

[ads2]

Χωρίς τον Κοζέρ έχουν στηρίξει ένα μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού τους σε δύο ταλαντούχους, πλην αστεθείς γκαρντ (Τζέιμς, Άνταμς), ενώ η απώλεια του Γεωργιανού τους έχει κάνει λιγότερο αθλητικούς στο “4”, αφήνοντας επί της ουσίας ως μοναδική λύση εκεί τον Μπέρτανς, που ναι μεν είναι πολύ καλός σουτέρ, αλλά από την άλλη δεν προσφέρει σε κανέναν άλλον τομέα του παιχνιδιού.

Το “ανοιχτό” του θέματος είναι το γεγονός ότι μιλάμε για δύο ομάδες που στηρίζονται στην έδρα τους. Και οι δύο τελείωσαν το Top-16 με μια μόνο “γκέλα”. Αυτή ήρθε για τους Βάσκους απέναντι στον Ολυμπιακό, ενώ οι “πράσινοι” ηττήθηκαν μόνο από τον Ερυθρό Αστέρα επίσης στο ξεκίνημα της φάσης. Από εκεί και πέρα η ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς δείχνει ότι έχει χάσει αρκετά από τα αποθέματα ενέργειας της, που αποτελεί και βασικό στοιχείο του παιχνιδιού της. Αυτό φάνηκε κατά κύριο λόγο στο ισπανικό πρωτάθλημα, όπου παρουσιάζει καθίζηση, αλλά και από το γεγονός ότι διέθετε στο τέλος του πρώτου γύρου του Top-16 την καλύτερη άμυνα, η οποία όμως μπάζει στα τελευταία ματς.

Η Λαμποράλ είναι μια ομάδα που φημίζεται για την ικανότητα της να παίζει σε γρήγορο ρυθμό. Είτε σε συνθήκες transition, είτε προσπαθώντας να παίξει με ταχύτητα στην επίθεση, έστω κι αν στην προκειμένη περίπτωση ο Περάσοβιτς δεν έχει καταφέρει να αφήσει ξεκάθαρα το στίγμα του, όπως έκανε στη Βαλένθια, μια ομάδα που “πέταγε” στο μισό γήπεδο. Ο Άνταμς κατά κύριο λόγο και οι Τζέιμς-Χάνγκα είναι παίκτες που κυριαρχούν στο ανοιχτό γήπεδο. Ειδικά για τον Άνταμς είναι το “καλό” του κομμάτι, έχοντας τρέξει τις περισσότερες τέτοιες φάσεις στη διοργάνωση, μετά τον Αλεξέι Σβεντ της Χίμκι. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η Λαμποράλ “παίζει” στις περισσότερες κατοχές από οποιαδήποτε άλλη ομάδα (77.8 οι δικές και 76.9 του αντιπάλου). Ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα κάνει 11 λιγότερες.

Για παράδειγμα το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έκανε στα τελευταία τρία εκτός έδρας παιχνίδια του 17 λάθη κατά μέσο όρο, θα είναι απαγορευτικό με τη Λαμποράλ. Όχι μόνο γιατί θα της δώσει έξτρα κατοχές, αλλά κυρίως επειδή αυτά τα λάθη ενδεχομένως να μετατραπούν σε εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό.

Στο παιχνίδι του μισού γηπέδου πέρα από τις φάσεις ένας-ένας των συγκεκριμένων παικτών, που υποστηρίζονται από την ύπαρξη καλών σουτέρ, ο βασικός άξονας είναι ο Γιάννης Μπουρούσης. Η διαφορά στην αποτελεσματικότητα στο γρήγορο παιχνίδι και στο σετ, φαίνεται από το γεγονός ότι η Λαμποράλ έχει την 5η καλύτερη επίθεση, σκοράροντας 79 πόντους, μοιράζοντας όμως τις λιγότερες ασίστ στο Top-16 (14). Συνολικά μόλις το 52% των εντός πεδιάς καλαθιών των Βάσκων προέρχονται από τελική πάσα (τελευταία). Από την άλλη το αντίστοιχο νούμερο για τον Παναθηναϊκό είναι το 70% (το καλύτερο στη λίγκα).

Για αυτό και οι καλές φάσεις της προέρχονται από το post-up του Μπουρούση, ενός από τους παίκτες που έχουν λάμψει φέτος στη διοργάνωση ως πρώτος ριμπάουντερ, έχοντας παράλληλα παρουσία στην πρώτη 3άδα των κορυφαίων σε ranking και πόντους. Το γεγονός ότι πίσω του είναι ένας σέντερ με πολύ μικρότερη επίδραση στο παιχνίδι (Τζοπ), αυτό κάνει την παρουσία του ακόμη πιο σημαντική. Και θα είναι σίγουρα ο μεγάλος στόχος του “τριφυλλιού”, που θα τον στοχεύσει τόσο σε συνθήκες pick-n-roll, όσο και στο post με τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.

Ο Παναθηναϊκός είναι από τις ομάδες που βασίζονται περισσότερο από κάθε άλλη στο inside game. Ο Ραντούλιτσα, ο Ζίρμπες, ο ίδιος ο Μπουρούσης και η γραμμή της Ζαλγκίρις (η ομάδα με την εντονότερο post-up παρουσία στο Top-16) είναι οι παίκτες που αλλάζουν τις ισορροπίες με την ικανότητα τους μες στη ρακέτα. Ο Ραντούλιτσα επομένως θα χτυπήσει τον Μπουρούση και ο Μπουρούσης θα χτυπήσει τον Ραντούλιτσα, με τη διαφορά ότι έχει και ένα όπλο παραπάνω: το σουτ μετά από pop-out.

Εκτός από αυτό το match-up στο “5”, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα παρουσιάσει κι η μονομαχία του Έλιοτ Ουίλιαμς με τον Χάνγκα. Ο Αμερικανός σκόρερ έχει δώσει μεγάλη ώθηση στον Παναθηναϊκός, χάρις στην ικανότητα του στο ένας-ένας. Αριστερά είναι ασταμάτητος, ενώ δεξιά το ενδιάμεσο σουτ του είναι πολύ αξιόπιστο. Απέναντι του ωστόσο θα βρει έναν hustle παίκτη, που παίζει καλή άμυνα και κυνηγάει όλες τις φάσεις. Βλέποντας τα παιχνίδια της Λαμποράλ θα μπορούσε να πει κανείς ότι παίζουν παραπάνω από ένας… Χάνγκα στο γήπεδο, καθώς βρίσκεται παντού.

Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς από την άλλη μπορεί να επιδείξει την καλή επιθετική της λειτουργία, αλλά πάνω από όλα την ισορροπία της. Οι “πράσινοι” είναι μια ομάδα που μπορεί να ανταποκριθεί σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού και να χτυπήσει με διαφορετικούς τρόπους. Ίσως πρόκειται και για την ομάδα με την μεγαλύτερη επιθετική ισορροπία. Μπορεί για παράδειγμα η ΤΣΣΚΑ να έχει την top περιφερειακή δημιουργία στη διοργάνωση, αλλά από την άλλη δεν έχει παρουσία στο post σαν αυτή του Ραντούλιτσα. Από την άλλη το “τριφύλλι” μπορεί ανά πάσα στιγμή να συνδυάσει το pick-n-roll παιχνίδι με τρεις χειριστές (Διαμαντίδης, Καλάθης, Φελντέιν ως τρίτη επιλογή), το post-up (Ραντούλιτσα κατά κύριο λόγο) και το isolation με τους Ουίλιαμς και Χέινς.

Οι τρεις προσθήκες εξ Αμερικής έχουν βελτιώσει πολύ την αθλητικότητα του Παναθηναϊκού. Οι νέοι παίκτες έχουν “φτιάξει” το rotation του Παναθηναϊκού και έχουν δώσει φρεσκάδα. Όχι μόνο επειδή προστέθηκαν τρεις καλοί αθλητές, αλλά και επειδή πλέον οι παίκτες που προϋπήρχαν επιβαρύνονται λιγότερο.

Μείον για τον Παναθηναϊκό; Το μειονέκτημα έδρας. Θα παίξει σε ένα δύσκολο γήπεδο, χωρίς παράλληλα να έχει δείξει τη φετινή χρονιά ότι ξέρει να κερδίζει μακριά από το γήπεδο του. Έπαιξε μεν καλά με Φενέρ, Λοκομοτίβ Κουμπάν και Ερυθρό Αστέρα, αλλά έχασε. Μπορεί να κάνει το break; Το κακό ότι στην περίπτωση του δεν είναι ερώτηση. Είναι απόλυτο: πρέπει να κάνει το break.

Από την επιχειρηματολογία απουσιάζουν παράγοντες όπως η “φανέλα” και το ειδικό βάρος. Μπορεί να είναι λάθος, αλλά νομίζω ότι στο παρκέ παίζεται μπάσκετ και όχι διαγώνισμα ιστορίας. Εξάλλου ο Παναθηναϊκός μπορεί να μετράει σημαντικές και πολλές επιτυχίες τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, αυτό ισχύει για το club συνολικά και όχι το υπάρχον ρόστερ, από το οποίο μόνο οι Φώτσης-Διαμαντίδης έχουν πάει φάιναλ-φορ και μόνο ο Τζέιμς Γκιστ έχει ξαναπαίξει στα προημιτελικά. Εδώ ακόμη και ο προπονητής, Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς, βρίσκεται για πρώτη φορά στην καριέρα του σε μια τέτοια διαδικασία.

Οπότε ας μείνουμε στο μπάσκετ. Εκεί όπου τα πράγματα είναι μοιρασμένα. Από τη μια ο παράγοντας έδρας σε μια τυπική ομάδα έδρας και από την άλλη ο Παναθηναϊκός που δείχνει να βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση.

Στατιστικά με ενδιαφέρον

* Η Λαμποράλ είναι η ομάδα που κρατάει τον αντίπαλο της στο χαμηλότερο ποσοστό στα σουτ δύο πόντων (48%).

* Η Λαμποράλ είναι η ομάδα που έχει τις περισσότερες κατοχές ανά παιχνίδι (78). Το ίδιο ισχύει και για την ομάδα που αντιμετωπίζει (77).

* Το 70% των εντός πεδιάς καλαθιών (δίποντα-τρίποντα) του Παναθηναϊκού προέρχονται από ασίστ. Είναι το καλύτερο ποσοστό μεταξύ των ομάδων της Euroleague.

* Η Λαμποράλ παίρνει από την άλλη διπλάσιους πόντους από καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός από ότι ο Παναθηναϊκός. Έχει 6.5 πόντους ανά παιχνίδι, έναντι 3.4 της ομάδας του Σάσα Τζόρτζεβιτς.

* Κανείς άλλος παίκτης δεν έχει δημιουργήσει (για τον ίδιο ή τους συμπαίκτες του) περισσότερους πόντους από το low-post από ότι ο Γιάννης Μπουρούσης. Έχει 8,1 τέτοιους πόντους ανά παιχνίδι. Δεύτερος είναι ο Ραντούλιτσα με 6.0.

* Η Λαμποράλ είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στο pick-n-roll. Δέχεται τους περισσότερους πόντους στην Ευρωλίγκα μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης: 29,3!

sport24.gr

Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber