Οι συζητήσεις για την επάρκεια ή όχι του προπονητή , το κακό του (ομολογουμένως) κοουτσάρισμα στην Τρίπολη έκρυψαν άλλες αδυναμίες του Παναθηναϊκού –“αγκάθια” που αν γίνουν φανερά και στο παιχνίδι με τη Λάρισα τα πράγματα θα βαρύνουν κι άλλο για τον άπειρο Πογιάτος.
Ο πανικός στις φάσεις που δημιούργησε ο Αστέρας -πανικός που επαναλαμβάνεται από τα φιλικά – είναι κακό σημάδι. Πέρα από αυτό υπάρχουν κι άλλα.
Η μεσαία γραμμή ήταν τόσο στατική που ο αντίπαλος κυκλοφορούσε μπάλα πανεύκολα. Ο Αγιούμπ παίζει σχεδόν αποκλειστικά μόνο αν έχει τόπι στα πόδια και σπανίως κυνηγά αντίπαλο: κόβουν μόνο οι αμυντικοί (και…αν) αλλά έτσι δουλειά δεν γίνεται, ειδικά εκτός έδρας όπου τα τελευταία χρόνια η ομάδα σπάνια επιβάλλει τον ρυθμό της.
Μάλλον στον κάμπο οι παίκτες και το σχήμα θα είναι διαφορετικά, αλλά αν δεν υπάρξει η πρέπουσα μαχητική συμπεριφορά, η Λάρισα μπορεί να ελπίζει σε κάτι. Αν οι οικοδεσπότες αφήσουν την μπάλα στους πράσινους κι απλά τους περιμένουν οι φιλοξενούμενοι θα έχουν προβλήματα , αυτή τη στιγμή-πλην ΠΑΟΚ- κανείς μεγάλος δεν παίζει ποδόσφαιρο που να στηρίζεται στον ρυθμό και το τρέξιμο –οι ελληνικές ομάδες ανέκαθεν με αυτά είχαν πρόβλημα, το έχουμε διαπιστώσει στα παιχνίδια της ΟΥΕΦΑ.
Για να πιέσεις ομάδες με 11 πίσω από τη μπάλα πρέπει να κλέψεις κατοχές και να τις βρεις ανοιχτές, στα τελευταία παιχνίδια (και στα φιλικά) κλεψίματα δεν είδαμε –όπως δεν είδαμε κι επιστροφές επιθετικών. Καλή είναι η δαιμονοποίηση του συστήματος που φέρνει τον Καρλίτος στο πλάι, αλλά υπάρχουν και προβλήματα παιχνιδιού.
Ο Παναθηναϊκός με την διαιτησία πάντα κόντρα όταν δεν παίζει καλά, δεν κερδίζει –ας μην το ξεχνάμε.
Δημήτρης Στρατής
