Άλλο να αγοράζεις κι άλλο να παράγεις
O παραδοσιακός ανταγωνισμός τα τελευταία χρόνια έχει υποχρεωθεί να πουλήσει κάποιους παίκτες.
O παραδοσιακός ανταγωνισμός τα τελευταία χρόνια έχει υποχρεωθεί να πουλήσει κάποιους παίκτες.
Η διαφορά με όλους αυτούς στα οικονομικά είναι ότι εκείνοι πουλούν, πλουτίζουν κι αγοράζουν, ενώ ο Παναθηναϊκός ΒΓΑΖΕΙ παίκτες. Διαδοχικά και σταθερά, ανεξαρτήτως διοικητικής ηγεσίας.
Αν αγοράζεις, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, είσαι υποχρεωμένος και να πουλάς: αν βγάζεις παίκτες από τα φυτώρια, αυτό δεν είναι τόσο υποχρεωτικό.
Ο Παναθηναϊκός πολλές φορές επί Γιάννη Αλαφούζου πήγε στη λογική υπερβολικών αγορών, ενώ είχε το χρυσάφι μπροστά στα μάτια του, όλο αυτό το πήγαινε-έλα την ομάδα την έφθειρε, διόγκωσε το χρέος της μέχρι που φτάσαμε στον ντροπιαστικό ευρω-αποκλεισμό.
Τα τελευταία χρόνια αν πιάσουμε θα μπορούσες να έχεις μια χαρά σύνολο κατεβάζοντας 11άδα με: Καπίνο (Ξενόπουλο, Χριστογεώργο, Κότσαρη), Βαγιανίδη (Αποστολάκη), Ζαγαρίτη (Χουχούμη), Ρισβάνη, Τριανταφυλλόπουλο, Θεοχάρη, Λαγό, Μαυρία, Χατζηγιοβάνη, Χατζηθεοδωρίδη, Εμμανουηλίδη, Νίνη, Μπουζούκη, Αθανασακόπουλο.
Χρησιμοποιώντας μικρούς μαζί με 3-4 έμπειρους δίπλα τους, τους αναπτύσσεις, τους πουλάς και ταυτόχρονα έχεις και τον κόσμο σου κοντά αφού ως γνωστόν οι οπαδοί πάντα δίνουν πιστώσεις χρόνου όταν στρέφεσαι στο φυτώριο.
Δημήτρης Στρατής