Αλεξανδρόπουλος: «Έπρεπε να παίζαμε Ευρώπη ακόμα και χωρίς προπονητή!»

Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος αναφέρθηκε στο γεγονός πως ο Παναθηναϊκός δεν παίζει φέτος, στην Ευρώπη, ενώ σχολίασε και τη δουλειά που γίνεται επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Αναλυτικά, όσα είπε στο SDNA.

“Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να είναι στην Ευρώπη ακόμα και χωρίς προπονητή. Δεν χρειαζόμασταν προπονητή για να νικήσουμε μία έστω μία φορά τα Γιάννενα σε τρία ματς”

“Όλοι πρέπει να βάζουμε πλάτη στα δύσκολα και να υπερασπιζόμαστε τη φανέλα που φοράμε” συμπλήρωσε με νόημα.

“Χαίρομαι που βλέπω την ομάδα να δουλεύει πιο επιθετικά. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ στον κόσμο είναι ότι θα δίνουμε το 100% για να ξαναγίνουμε ομάδα. Ευελπιστώ να ξαναγίνουμε οικογένεια”.

-Είσαι στον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί και μάλιστα έχεις υπάρξει και αρχηγός στα χρόνια που ήσουν στην ακαδημία. Τι σημαίνει για σένα o Παναθηναϊκός;

«Ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου, γιατί όπως σωστά ανέφερες μεγάλωσα σ’ αυτήν την οικογένεια. Τον εκτιμώ αυτόν τον σύλλογο και τον σέβομαι, καθώς χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσα να εξελίξω τον εαυτό μου και να κάνω αυτό το που αγαπάω.
Χαίρομαι και είμαι ευγνώμων που παίζω στον Παναθηναϊκό. Είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για την καριέρα μου και την ζωή μου».

-Συναισθηματικά τι θα μπορούσες να πεις για τον σύλλογο; 

«Από μικρός θυμάμαι να είμαι “ball boy” όταν έπαιζε η ομάδα στην Ευρώπη. Ήταν ένα πολύ δυνατό συναίσθημα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι και στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 2014 ήμουν “ball boy” και έβλεπα να παίζουν παίκτες που θαύμαζα. Είναι μια πολύ δυνατή σχέση, αυτή που έχω με τον Παναθηναϊκό…».

-Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής της ομάδας και έπρεπε με κάποιον τρόπο να πείσεις έναν παίκτη από το εξωτερικό να έρθει, τι θα του έλεγες;

«Φυσικά αυτή τη στιγμή δεν το έχω σκεφτεί αυτό, διότι και δρω και σκέφτομαι ως ποδοσφαιριστής. Σίγουρα όμως γνωρίζω ότι ο Παναθηναϊκός κουβαλάει μια πολύ μεγάλη ιστορία και είναι μια πολύ μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της Ελλάδος και πιο πολύ στο παρελθόν της Ευρώπης. Η φανέλα είναι πολύ βαριά και όλοι το ξέρουμε. Ο κόσμος είναι πάρα πολύ κοντά στην ομάδα. Τα τελευταία μόνο χρόνια τον έχουμε απογοητεύσει, αλλά ευελπιστούμε να γίνουμε σύντομα μια γροθιά και πάλι. Ο Παναθηναϊκός είναι μια ιστορία από μόνος του!».

-Υπάρχει κάποια καθοριστική στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία σου στον Παναθηναϊκό που να θεωρείς ότι ήταν σημαδιακή;

«Σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου προπόνηση με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 15 ετών. Τότε προπονητής ήταν ο κ. Ουζουνίδης. Θυμάμαι ότι αυτό μου είχε φανεί πάρα πολύ μεγάλο, λόγω της ηλικίας μου. Θαύμαζα τους ποδοσφαιριστές που έπαιζαν τότε.
Επίσης, εξίσου δυνατή στιγμή ήταν όταν ανέβηκα επίσημα στην πρώτη ομάδα με τον κ. Δώνη προπονητή, όπου συνάντησα πολλούς συμπαίκτες μου από την ακαδημία, όπως τον Τάσο Χατζηγιοβάνη και τον Γιάννη Μπουζούκη. Όταν ήμουν πολύ μικρός, όπως σας είπα και νωρίτερα, μου φαινόταν τρομερό ότι βρισκόμουν σ’ ένα τόσο εκλεκτό σύνολο».

-Ποια ήταν η στιγμή που κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

«Τον στόχο να παίξω επαγγελματικά τον είχα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου από τις ακαδημίες. Το σίγουρο είναι ότι δεν σκέφτομαι μακριά, αλλά πάντα βάζω κοντινούς στόχους.
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα έχω καταφέρει αυτά που έχω καταφέρει και ούτε αντίστοιχα σκέφτομαι τι μπορεί να καταφέρω στο μέλλον.
Ο στόχος μου είναι να είμαι υγιής, πρώτα απ΄ όλα, ώστε να μπορώ να διεκδικώ τα πάντα. Δεν θέλω να πω ποτέ ότι δεν μπορώ να καταφέρω κάτι, αλλά ότι θέλω να πετύχω ακόμα περισσότερα στο μέλλον».

-Πώς πήρες την απόφαση να παραμείνεις στο τριφύλλι και να μην κοιτάξεις άλλες επιλογές από το εξωτερικό; Ήταν συναισθηματικοί οι λόγοι;

«Επειδή είμαι επαγγελματίας πλέον, πέρα από την οικογένεια μου και την προσωπική μου κρίση, έχω και τους εκπροσώπους μου. Με αυτούς συζητάω κάθε βήμα στην καριέρα μου.
Σίγουρα είχαμε μία κουβέντα στην αρχή, όπου μιλήσαμε και συναισθηματικά αλλά και επαγγελματικά. Η σούμα έγινε και μπορώ να πω ότι αποφάσισα και επαγγελματικά και με το συναίσθημα. Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς συναίσθημα!
Μπορώ να πω όμως ότι υπήρχε μια πολύ επαγγελματική συζήτηση μεταξύ εμού, της οικογένειας μου, του Παναθηναϊκού και των εκπρόσωπων μου.
Αυτό που με έκανε να υπογράψω είναι ο σεβασμός που έχω στο κλαμπ, αλλά και το πως διαχειριστήκαμε την κατάσταση όλοι. Είμαι χαρούμενος που είχαμε αίσιο τέλος και τις τρεις φορές που έχω ανανεώσει».

-Πώς εξηγείς την αντίθεση της δικής σου στάσης και απόφασης, σε σχέση με άλλα παιδιά από την ακαδημία που επέλεξαν το εξωτερικό;

«Δεν μπορώ να γνωρίζω ακριβώς το τι έχει ειπωθεί σε κάθε διαπραγμάτευση. Κάθε διαπραγμάτευση είναι σίγουρα διαφορετική. Αυτό που κοιτάω, είναι ο εαυτός μου. Σέβομαι το κλαμπ και είμαι ευγνώμων για το πως μου έχει φερθεί».

-Σε ποιους προπονητές αισθάνεσαι ότι “χρωστάς” πράγματα μέχρι σήμερα;

«Θυμάμαι πως όταν ήμουν σε μικρότερη ηλικία και επειδή είχα έναν πολύ εκρηκτικό χαρακτήρα, ο κ. Ταράσης και ο κ. Σαμαράς μου είχαν πει: «Να συλλέγεις πληροφορίες και οτιδήποτε καλό μπορείς από τον κάθε προπονητή».
Με όλους τους προπονητές που έχω συνεργαστεί, από τον κ. Κυριαζή που με είχε διαλέξει στην Κ-13 μέχρι τον κ. Ταράση, τον κ. Φραντζέσκο και τον κ. Συλαϊδόπουλου, αλλά και τον κ. Δώνη, τον κ. Ουζουνίδη, τον κ. Μπόλονι και  τον κ. Πογιάτος, έχω πάρει τα θετικά τους.
Βγάζω στην άκρη ό,τι πιστεύω εγώ, ό,τι δεν ταίριαζε με την ιδεολογία μου, είτε με την προσωπικότητα μου, αλλά τους είμαι ευγνώμων για τα όσα έχω κερδίσει από αυτούς».

-Οι παρατηρήσεις που μπορεί να κάνει ένας προπονητής στη διάρκεια του προγράμματος, μπορεί να τις πάρουν οι ποδοσφαιριστές προσβλητικά;

«Εμείς οι ποδοσφαιριστές είμαστε εγωιστές και γι΄ αυτό μπορεί να το πάρει κάποιος και ως προσβολή. Εγώ έχω μάθει να κοντρολάρω τον εαυτό μου και πάντα δεν σκέφτομαι όσο είμαι εν θερμώ και πάντα φιλτράρω την οδηγία ή την παρατήρηση που μου έχει κάνει ο προπονητής μου έπειτα. Είτε στο δωμάτιο μου είτε στην αποθεραπεία μου, ώστε να δω αν όντως ήμουν λάθος. Μπορεί να υπάρχουν φορές που ο προπονητής να βάλει μία φωνή παραπάνω, είτε επειδή έκανε ένας παίκτης λάθος, είτε για να μην το ξανακάνει κάποιος από ολόκληρη την ομάδα. Προσωπικά ακούω ότι έχει να μου πει ο κάθε προπονητής, αλλά δεν νευριάζω, ούτε με ρίχνει».

«Δεν έχουμε μιλήσει πάρα πολύ ως προπονητής με παίκτη, αλλά εγώ αυτό που μπορώ να πάρω ως συμβουλή είναι η καθημερινότητα. Ακούω αυτά που λέει κατά τη διάρκεια της προπόνησης, τόσο στην ομάδα, όσο και σε μένα, όπως είπα φιλτράρω τις οδηγίες-συμβουλές που μου δίνει και ανάλογα με το τι θέλει η ομάδα, προσαρμόζω τις ικανότητες μου σ’ αυτό που ζητάει»

-Σου έχει πει κάτι πιο συγκεκριμένο αναφορικά με τον τρόπο παιχνιδιού σου;

«Τις έχω ακούσει τις… παρατηρήσεις μου , αλλά πιστεύω ότι είναι για καλό. Αυτό που μου έχει πει και μου έχει δώσει αυτοπεποίθηση είναι ότι είμαι ένα γρήγορο χαφ, με πολύ επιθετικό μαρκάρισμα και ότι μπορώ να κάνω μέτρα με την μπάλα. Μου έχει αναφέρει ότι πρέπει να βελτιώσω και την πάσα και κάποια κομμάτια που θέλω εγώ, ενώ μου έχει τονίσει ότι δεν έχω να φοβηθώ τίποτα…».

-Ποια κομμάτια του παιχνιδιού σου πρέπει βελτιώσεις;

«Μέχρι τα 16-17 δούλευα ακριβώς το πρόγραμμα που δούλευε η ομάδα και είμαι πάρα πολύ τυχερός που εκπαιδεύτηκα σε μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός.
Έχω εξελίξει την τεχνική μου με τον κ. Παπαδάκη και την ταχύτητα με τους γυμναστές της ομάδας. Η ταχύτητα είναι ναι μεν έμφυτο στοιχείο, αλλά το δούλευα πάντα και θα συνεχίσω να το δουλεύω όλο το κομμάτι του σώματος μου.
Το μόνο «παράπονο» που έχω, είναι το σουτ. Οταν ήμασταν στην Κ-13 μας έλεγαν να σουτάρουμε μόνο εντός περιοχής κι αυτό το κομμάτι το έχω χάσει λίγο, γιατί δεν σούταρα. Το έχω μέσα μου, αλλά πρέπει να βάλω βάσεις και προδιαγραφές, ώστε να μου βγει και στο παιχνίδι. Σίγουρα ένας λόγος που επέλεξα να μείνω στον Παναθηναϊκό είναι για να βελτιώσω κάποια κομμάτια του παιχνιδιού μου, ώστε να κάνω έπειτα το επόμενο βήμα».

-Ποιο είναι το επόμενο βήμα που σκέφτεσαι;

«Όπως είπα σκέφτομαι κοντά. Το επόμενο βήμα είναι να επιστρέψουμε με τον Παναθηναϊκό στις νίκες, στις καλές εμφανίσεις και μέσα από τον Παναθηναϊκό να έρθει και η Εθνική».

-Τους τίτλους με τον Παναθηναϊκό, τους έχεις στο μυαλό σου;

«Υπάρχουν οι τίτλοι στο μυαλό μου, αλλά αν δεν έρθουν οι νίκες σε σταθερότητα, είναι μακρινό. Πρέπει να έρθουμε σε μία κανονικότητα και πρέπει να δίνουμε όλοι το 100%. Ευελπιστώ να έρθει και αυτό».

-Το εξωτερικό είναι ένας στόχος σου για το μέλλον;

«Το εξωτερικό είναι ένα όνειρο κάθε παιδιού. Όχι οπουδήποτε. Είναι καθαρά μία επαγγελματική απόφαση. Όταν θα έρθει με το καλό αυτό, θα το συζητήσω με τους ανθρώπους μου και θα τα βάλουμε κάτω. Όπως είπα κοιτάω το τώρα και όταν έρθει το μετά, με το καλό να είμαστε υγιείς, να το συζητήσουμε».

-Ο ανταγωνισμός βοηθάει έναν ποδοσφαιριστή ή μπορεί να τον ρίξει ψυχολογικά γιατί δεν θα νιώθει ασφάλεια; Εσύ θέλεις να υπάρχουν στην θέση σου παίκτες όσο το δυνατόν καλύτεροι παίκτες;

«Θεωρώ ότι έχω μια δυνατή προσωπικότητα που αντέχει και γουστάρει τον ανταγωνισμό! Πιστεύω ότι μέσα από αυτόν εξελίσσομαι και εγώ. Θα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό ώστε να βελτιώνομαι και να κάνω έναν υγιή ανταγωνισμό με τους συμπαίκτες μου ή ακόμα και με τους αντιπάλους, ώστε να βγούμε όλοι κερδισμένοι».

-Έχει έρθει στην ομάδα ο Ρουμπέν Πέρεθ που διαθέτει πολλές παραστάσεις στα ισπανικά γήπεδα. Θεωρείς ότι μπορείς να πάρεις πράγματα απ’ αυτόν;

«Πιστεύω ότι μπορώ να πάρω πράγματα απ’ όλα τα παιδιά στο ρόστερ. Έχω πάρει μέχρι τώρα και συνεχίζω να παίρνω, διότι φέτος είναι η πρώτη προετοιμασία που συμμετέχω 100%.
Πέρυσι με τον κ. Πογιάτος είχα ένα θέμα στον προσαγωγό μου, το οποίο με είχε καθυστερήσει για δύο εβδομάδες. Με τον Ρουμπέν όπως και με τα άλλα παιδιά, έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κερδίζω. Να βελτιώνω, δηλαδή, τις αδυναμίες μου».

-Ποια νομίζεις ότι είναι η καλή σου θέση; Αισθάνεσαι πιο άνετα όταν έχεις πιο δημιουργικό ρόλο ή όταν είσαι πιο πολύ στο «6»;

«Μπορώ να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις του παιχνιδιού και του προπονητή. Απέναντι σε μία ομάδα που θα χρειαστεί να παίξω πιο αμυντικά, μπορώ να το κάνω. Παράλληλα, λόγω του διασκελισμού μου, αλλά και της ταχύτητας μου, μπορώ να βοηθήσω και στο επιθετικό κομμάτι, παραδείγματος χάρη στο τρανζίσιον. Σίγουρα για να γίνω “box to box” παίκτης και πιο επιτελικός, πρέπει να βελτιώσω τις εποδόσεις μου στο τελευταίο τρίτο, δηλαδή, είτε την λήψη απόφασης για κάποια πάσα, είτε για κάποια τελική ενέργεια».

-Είχε γίνει πολύς ντόρος για το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα επί των ημερών του Λάζλο Μπόλονι, αλλά και για το κλίμα που υπήρχε στα αποδυτήρια. Τι συνέβαινε πραγματικά μέσα στην ομάδα εκείνη την περίοδο;

«Ηταν μια περίοδος όπου είχαμε ένα πάρα πολύ κακό ξεκίνημα. Όλα ήταν ανάποδα στην ομάδα. Σίγουρα υπήρχαν δυσκολίες που πρέπει να μένουν εσωτερικά σε μία ομάδα.
Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να βάζουμε πλάτη και να υπερασπιζόμαστε την φανέλα που φοράμε.
Σε κάθε δυσκολία που υπάρχει ακόμα και μεταξύ μας, θα πρέπει να βάζουμε πλάτη. Να κοιτάμε το καλό του συλλόγου και να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία σαν μια γροθιά.
Η ατμόσφαιρα εκείνη την περίοδο ήταν φορτισμένη λόγω των κακών αποτελεσμάτων, αλλά και ίσως επειδή γενικότερα δεν πήγαιναν τα πράγματα όπως τα θέλαμε.
Δυστυχώς στο τέλος ξεμείναμε από “βενζίνη” και δεν προλάβαμε το “τρένο” της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε καλύψει ένα πολύ μεγάλο χάντικαπ, είχαμε φτάσει να είμαστε στην τετράδα, αλλά και λόγω της έλλειψης καλού ποδοσφαίρου, δεν τα καταφέραμε.
Δεν πιστεύω ότι πέρυσι αντιπροσωπευόταν το στυλ της ομάδας στο γήπεδο…».

-Θα χαρακτήριζες την τότε κατάσταση χαοτική;

«Εγώ προσπάθησα να μείνω έξω από όλα αυτό και να μείνω συγκεντρωμένος. Ήταν σίγουρα μια δύσκολη κατάσταση, αν και βέβαια δεν έχω βιώσει πολλές καταστάσεις ώστε να μπορώ να φιλτράρω το πόσο δύσκολη ήταν. Υπήρχε μεγάλη πίεση και το νιώθαμε αυτό όλοι. Εγώ ήθελα μόνο να δίνω το 100 % και να βοηθάω όσο μπορώ, ανεξαρτήτως κλίματος και δυσκολιών».

-Πιστεύεις ότι οι αλλαγές προπονητών έπαιξαν ρόλο στο γεγονός ότι στο τέλος η ομάδα δεν βγήκε στην Ευρώπη ή ήταν άλλο το μεγαλύτερο πρόβλημα;

«Ως Σωτήρης δεν προσπαθώ ποτέ να βρω δικαιολογίες. Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να είναι στην Ευρώπη ακόμα και χωρίς προπονητή!
Είχαμε πει μεταξύ μας ότι δεν χρειαζόμαστε προπονητή για να κερδίσουμε έστω και μία φορά τα Γιάννενα σε τρεις αγώνες. Η αλήθεια είναι αυτή.
Δεν υποτιμώ καθόλου την αντίπαλη ομάδα, καθώς ήταν μια δουλεμένη ομάδα που στο γήπεδο έπαιξε καλύτερα, αλλά έπρεπε εμείς ως παίκτες να βάλουμε το “εγώ” μας παραπάνω και να δουλέψουμε περισσότερο, για να προλάβουμε την Ευρώπη ακόμα και με κακό ποδόσφαιρο».

-Ποιες είναι οι διαφορές που βλέπεις φέτος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές; Τι βλέπεις διαφορετικό με τον Γιοβάνοβιτς;

«Σίγουρα χαίρομαι, διότι βλέπω την ομάδα να δουλεύει πιο επιθετικά. Νομίζω ότι φαίνεται στις προπονήσεις ότι δουλεύουμε και την επιθετική ανάπτυξη.
Θυμάμαι πέρυσι που πήγα στην Εθνική, η οποία είχε πιο επιθετικό στυλ, είδα ότι μου ταιριάζει. Και βλέπω ότι αυτό το αγωνιστικό στυλ θέλει να έχει ο Παναθηναϊκός φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι. Πιστεύω ότι αυτή τη χρονιά η μπάλα θα περνάει περισσότερο από τα πόδια μου, αλλά και από των συμπαικτών μου, ώστε να έχουμε την κατοχή και να κάνουμε περισσότερα πράγματα. Έτσι θα μπορώ να δείξω και τις ικανότητες μου με την μπάλα στα πόδια».

-Διαφορές βλέπεις στη φετινή προετοιμασία και τη γενικότερη οργάνωση;

«Χαίρομαι πολύ που έχουμε έρθει στο εξωτερικό, κάτι που δεν συνέβη πέρυσι λόγω κορονοϊού. Είναι πάρα πολύ καλές οι συνθήκες, το ξενοδοχείο είναι ό,τι πρέπει γι’ αυτές τις 14 ημέρες. Επίσης τα γήπεδα είναι πολύ κοντά μας και η οργάνωση θα έλεγα ότι είναι ιδανική για να δουλέψει ένας ποδοσφαιριστής».

-Ποιος θα έλεγες ότι είναι ο μεγαλύτερος λόγος που θα μπορούσε να αισιοδοξεί κανείς για μια καλή πορεία φέτος; Ποιον θα έλεγες σε ένα φίλο του Παναθηναϊκού;

«Η αλήθεια είναι ότι έχουμε περάσει δύσκολες χρονιές. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα δίνουμε το 100% στις προπονήσεις, ώστε πρώτα απ΄όλα να ξαναγίνουμε ομάδα.
Αν παρουσιάσουμε ένα καλό σύνολο στο γήπεδο, πιστεύω ότι θα έρθουν τα αποτελέσματα. Κι αν έρθουν, θα μπορούμε να κοιτάμε παραπέρα.
Έτσι θα έρθει και ο κόσμος στο γήπεδο. Ευελπιστώ να έχουμε όλοι υγεία, να προπονούμαστε καθημερινά και να γίνουμε και πάλι μία οικογένεια».

-Πόσο χρειάζεται τη στήριξη του κόσμου η φετινή προσπάθεια και τι συναισθήματα σου προκαλεί το να παίζεις στη Λεωφόρο;

«Η Λεωφόρος είναι ένα ζεστό γήπεδο. Έχω παίξει στο ΟΑΚΑ και είναι μια “κρύα” έδρα. Ακόμα και χωρίς κόσμο όταν μπαίνεις στη Λεωφόρο και βλέπεις το τριφύλλι απέναντι, νιώθεις κάτι!
Είναι ένα γήπεδο ιστορικό, έχουν γραφτεί μεγάλες στιγμές εκεί. Εγώ ήμουν αγέννητος όταν τα πετύχαινε αυτά ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο, αλλά έχω δει βίντεο και έχω ακούσει φοβερές ιστορίες».

-Υπήρχαν και οι εποχές με τα πρώτα “όλε” στη Λεωφόρο…

«Ναι τις έχω δει και τις έχω ακούσει, πιο πολύ σε συζητήσεις που έχω κάνει με τον κ. Παπαβασιλείου, με τον κ. Σαραβάκο και όλους τους ανθρώπους που έχουν ζήσει αντίστοιχες στιγμές».

-Τις έχεις ως όνειρο στο μυαλό σου;

«Σίγουρα δεν μπορώ να τις φανταστώ ακριβώς, αλλά θέλω να το ζήσω».

-Δεν έχεις παίξει ακόμα σε γεμάτη Λεωφόρο… 

«Ως παίκτης δεν το έχω βιώσει και το θέλω πολύ. Πιστεύω ότι θα είναι ξεχωριστό. Ειδικά όταν κάνεις μια καλή ενέργεια, νιώθεις τον κόσμο δίπλα σου».

-Πέρυσι τέτοια εποχή η ομάδα ξεκίνησε με προπονητή τον Πογιάτος. Τι άποψη έχεις; Ήταν θέμα απειρίας ή δεν δούλεψε όπως έπρεπε και έφυγε τόσο γρήγορα;

«Σίγουρα κανένας προπονητής δεν μπορεί να κριθεί σ’ ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ανεξάρτητα του αν δεν ήμασταν καλοί, αν είχαμε κερδίσει λίγο χρόνο με τα θετικά αποτελέσματα, μπορεί τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Μπορεί η φιλοσοφία του και αυτό που είχε στο μυαλό του, να έβγαινε στο γήπεδο. Κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό».

-Είχε μεγάλες διαφορές σε σχέση με τον Δώνη που διαδέχτηκε στην ποδοσφαιρική φιλοσοφία;

«Εγώ αυτό που είχα καταλάβει από τον κ. Δώνη είναι ότι ήξερε την ελληνική πραγματικότητα. Ήξερε και στην κακή μας ημέρα να «κλέψει» το παιχνίδι ή να μας προσαρμόσει, αντίστοιχα, στον εκάστοτε αντίπαλο.
Και ο κ. Πογιάτος είναι ένας καλός προπονητής για να έχει κάνει έργο στην Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω τι και πως, ενώ δεν είναι ούτε η θέση μου για να κρίνω. Σίγουρα είχε κάποιες καλές ιδέες στο “build up” που έβγαιναν στις προπονήσεις, αλλά δεν μπορούσαν να βγουν στον αγωνιστικό χώρο».

-Σε ανησυχεί ότι η ομάδα μπορεί να μην είναι 100% έτοιμη στην έναρξη του πρωταθλήματος, τόσο λόγων των μεταγραφών που αναμένονται να γίνουν, όσο και λόγω των τραυματιών;

«Κοιτάξτε, όταν μια ομάδα αποτελείται από ποιοτικούς παίκτες χρειάζεται χρόνο για να δέσει, αλλά σίγουρα δεν χρειάζεται και τόσο πολύ χρόνο για να κάνει τα βασικά μέσα στο γήπεδο. Πιστεύω ότι με την ποιότητα των παικτών, σε συνδυασμό με την δουλειά που κάνουμε στις προπονήσεις, θα βοηθήσουμε τον κάθε παίκτη που θα έρχεται να προσαρμοστεί γρήγορα.
Όταν λειτουργείς ως ομάδα, δένεις πιο γρήγορα. Σίγουρα θα είναι δύσκολο, λόγω και των απουσιών, όπως είπατε, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Πρέπει να είμαστε 100% στην πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας».

-Το ένστικτο σου λέει ότι θα παρουσιαστεί καλύτερη η ομάδα τη νέα χρονιά;

«Θέλω να μας δω ακόμα περισσότερο στις προπονήσεις, να δέσουμε ακόμα περισσότερο, αλλά μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος. Ευελπιστώ ότι θα είμαστε καλύτεροι».

-Έχεις κάποιο ίνδαλμα από τον Παναθηναϊκό που θαύμαζες σε μικρότερη ηλικία;

«Σίγουρα παίκτες όπως ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης είναι πολύ ψηλά για μένα. Όπως και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές, όπως ο Μπασίνας, αλλά και ο Φύσσας. Κυρίως όσοι έπαιζαν στο κέντρο, αλλά μπορώ να πω όλη η φουρνιά του Euro 2004 για αυτά που πέτυχε».