ΑΕΚ - Παναθηναϊκός: Χάσιμο χρόνου ο φόβος
Για αμυντικογενή προπονητή περνάνε οι περισσότεροι τον Λάζλο Μπόλονι (αν και ποτέ δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τον διαχωρισμό άμυνας και επίθεσης, για εμάς ικανοί είναι αυτοί που κερδίζουν, διδάσκουν και αναπτύσσουν παίκτες-συλλόγους), αλλά στο β΄ μέρος στον Πειραιά κι απέναντι στον Παναιτωλικό (αυτό δα έλειπε!) ο Παναθηναϊκός δεν περίμενε τον αντίπαλο.
Θα μας πείτε στο Καραϊσκάκη ήταν υποχρεωμένος να βγει μπροστά αλλά ήταν αρκούντως πειστικός ο τρόπος που το έκανε, ανακάτεμα τράπουλας, επιλογές, ανακατανομή ρόλων φανέρωσαν προπονητική οξυδέρκεια και στόχευση.
Με τους Αγρινιώτες έβαλες πέντε γκολ στο ρελαντί ασχέτως αν σου μέτρησαν τα δύο. Με την ΑΕΚ που έχει Ιταλό προπονητή προβλέπουμε να δούμε γερή παρτίδα σκάκι. Οποιος νομίζει ότι η αμυντική οργάνωση, η προσήλωση κι η σοβαρότητα είναι απλά και εύκολα πράγματα κάνει λάθος.
Η δουλειά ενός προπονητή είναι να δώσει στην ομάδα του ταυτότητα και να της μάθει τρόπους: ο Μπόλονι πιστεύει ότι η ομάδα πρέπει να ξεκινά από την άμυνα – αυτή ήταν πάντα η προτεραιότητά του.
Ήδη η παρέμβασή του του φαίνεται: στο λιμάνι οι καλύψεις ήταν υποδειγματικές, τα τρεξίματα βελτιωμένα, τόσο που ο Κώστας Φορτούνης κι ο Μαντί Καμαρά δεν ακούμπησαν μπάλα στην επανάληψη, ενώ οι περίφημοι ακραίοι του αιώνιου δεν κατάφεραν να διεισδύσουν σχεδόν ποτέ!
Όσο για το αν ήταν επικίνδυνος ο Παναθηναϊκός στις αντεπιθέσεις ρωτήστε τον Ραφίνια και τον Σα που καθάρισαν για όλους αλλιώς εκεί κάτω ήδη θα είχαν στηθεί τα λαϊκά δικαστήρια.
Η ομάδα δεν πρέπει να μπει εφησυχασμένη κόντρα στην ΑΕΚ αλλά ούτε και να κομπλάρει απέναντι της. Ο φόβος είναι χάσιμο χρόνου…
Δημήτρης Στρατής