Αδικούνται από τα σχόλια Μπουζούκης και Χατζηγιοβάνης, γιατί...
Στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος εμπιστεύτηκε πολλούς Έλληνες. Αυτοί που “τα άκουσαν” περισσότερο ήταν οι Χατζηγιοβάνης, Μπουζούκης που είναι γνωστό σε όλους ότι μπάλα ξέρουν.
Το 2018 ο Γιάννης είχε αποδειχθεί πολυεργαλείο, πάντα θετικός στον επιθετικό του ρόλο, καλός στο να δημιουργεί ρήγματα και να ξεκινά επιθέσεις με Εμμανουηλίδη, Χατζηγιοβάνη, Καμπετσή όταν η μπάλα βρισκόταν στην τελευταία γραμμή που αμυνόταν ο αντίπαλος, με την ταχύτητα των υπολοίπων να τον ευνοεί και να “παντρεύεται” με την σβελτάδα σκέψης που διαθέτει ο ίδιος.
Τότε οι αντίπαλοι τον Παναθηναϊκό δεν τον ήξεραν κι ήταν δύσκολο να τον αντιμετωπίσουν με τους γρήγορους εκρηκτικούς μεσοεπιθετικούς του στο ύψος της περιοχής.
Ο Μπουζούκης αποδείχθηκε ότι διαθέτει φαντασία, απαραίτητη για το ρόλο ενός καθαρού δημιουργού, (έχει έμφυτη την παραγωγή πάσας ακόμα κι εν στάση). Δύο χρόνια μετά αποτελεί τον ποδοσφαιριστή που επιθετικά περιορίστηκε περισσότερο από κάθε άλλο αφού η διαχείρισή του ήταν άθλια, πότε τον έβαζαν εξτρέμ, πότε κεντρικό χαφ, χώρια τους παίκτες που ήρθαν για να του πάρουν τη θέση.
Ο Χατζηγιοβάνης είναι επίσης ένα παιδί με ταλέντο, αλλά δείχνει ανώριμος (ακόμα) πνευματικά. ‘Εχει την τάση να πατά πολλές φορές περιοχή, αλλά δημιουργικά και εκτελεστικά πάντα μένει με την προσπάθεια.
Αν ο Αϊτόρ ήταν ΟΚ ο Τάσος δεν θα έπαιζε, αυτό είναι που του έχει “πειράξει” το μυαλό και προσπαθεί πάντα να κάνει κάτι παραπάνω, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι στις τοπ ομάδες η θέση στην 11άδα κερδίζεται με ιδρώτα έχοντας να ανταγωνιστείς καλούς παίκτες κι όχι πιτσιρικάδες και επιλογές…πανεριού.
Ο Μυτιληνιός διέκρινε τη διαφορετική αντιμετώπιση που προέκυψε για το ρόστερ μετά την φυγή Δώνη, είδε να έρχονται στο Κορωπί, Βιγιαφάνιες, Αϊτόρ, Σαβιέρ που μπορούν να παίξουν στη θέση του και το…έχασε, παρότι ΣΗΜΕΡΑ είναι ο πιο “ζωηρός” πλάγιος που διαθέτεις, τουλάχιστον έχει νεύρο, ξεπέταγμα, είναι μέσα στις φάσεις. Αλλά…
Δημήτρης Στρατής